Ruh Eşim -BakuDeku- [Omegaverse]

Yabancı

[Yazarın Anlatımıyla:

  
   Olanlardan habersiz bir şekilde 1/A sınıfı V.İ.P vagonu aramaya devam ediyordu...

Denki: Eijiro bak Tokoyami ve diğerleri karşı vagonda!

   Sınıf bir kaç gruba ayrılmıştı, Eijiro ve Denkide bu gruplardan biriydi. Bir süredir arkadaşlarının yüzünü görmeyen Denki cidden sevinmişti, koşarak vagonun geçiş kapısına asıldı.

Eijiro: Hey!! Yavaş ol düşeceksin, bi yere kaçmıyorlar ya zaten.

   Kapının camına sülük gibi yapışan Denki mal mal el sallamaya başladı. Bir süre sonra da Tokoyami ve Tsuyu sonunda Denkiyi fark ettiler. Arkada el sallayan Tsuyunun aksine Tokoyami Denkiyi de kendi vagonlarına almak için elini kapıyı sürmeye yardımcı olan boşluğa koydu ve çekti. Fakat kapı kıpırdamadı.

   Kapıdan enayi gibi bakan Denkiyi bir süre izledikten sonra mükemmel ve mantıklı bir soru sordu Eijiro.

Eijiro: Neden kapıyı açmıyorsun Denki?

Denki: Bu taraftan açılmıyorki, çıkıntıyı bulamadım.

Eijiro: Açılmıyor mu!? Emin misin.. Bi şu tarafa çekilsene.

   Kapının önünde duran Denkiyi öbür tarafına almak için hafifçe kolundan çektikten sonra kapıyı inceleyen Eijiro bir şeyleri fark etmeye başladı. Bir tren vagonu muhakkak iki taraftanda açılabilir olmalı... "Acil Durumlara karşı"

Eijiro: Bir sorun var Denki ..

   Karşılaştıkları korkutucu olaylardan sonra yaşanan her şey tedirginlik verdiği için burda bir gariplik sezmişti Eijiro.

Denki: Sorun mu?-

   Tokoyami ise diğer taraftan kapıyı zorlamaya devam ediyordu ama kapı hareket etmeye hiç niyetli değildi kıpırdamıyordu bile. Tokoyaminin arkasında etrafa bakınan Tsuyu bir anda arkasına baka kaldı ve bir şey gördü... Eijiro ve Denkinin baktığı camdan çokta net olmasada Tsuyunun Tokoyaminin kolunu çekiştirmeye başlamasından bir sorun olduğu gözüküyordu...

Denki: Ne oluyor..?

Eijiro: Tsuyunun baktığı tarafta bir şey var ama net göremiyorum..

   Tokoyami kapıya o kadar odaklanmıştı ki Tsuyunun kolunu çekiştirdiğini hissetmedi bile hatta belkide odaklandığı için değil... Camı izleyen ikili ise şaşkın bir şekilde arkadaşlarına bakıyordu. Eijiro elini cama koydu ve tıklamaya başladı ardından da seslendi.

Eijiro: Tokoyami! Arkana bak!

Denki: Heyy!! Tokoyami!!

   Tokoyami onları duymuyordu. Bu her halinden anlaşılıyordu. Denki tedirgin olmaya başlamıştı Eijironun da gerildiği surat ifadesinden belli oluyordu.

Denki: Ne oluyor, neden cevap vermiyor?

Eijiro: Bizi duyamıyor..

Denki: Ne. Nasıl!? Trene ilk bindiğimde karşı vagondaki sensei ile konuşmuştum.. Duyması gerek..

Eijiro: Belkide kapı menteşelerini sökebilirsem kapıyı açabilirim.. Ben biraz aşağıya bakacağım.

   Kapıya tıklatıp Tokoyaminin ona bakmasını sağlamaya çalışan Denki Tokoyaminin ona bakmamasından  panik yapmaya başladı, korkuyordu ve bu normaldi içine çok kötü bi his düşmüştü.. Camı yumruklamaya başladı.

Denki: TOKOYAMİ! HEY! BURAY-
E-eijiro-..

   Kapıyı incelemek için yere eğilmiş Eijiro Denkinin bir anda kesilip birden titreyen sesini fark etti. Yavaşça kafasını kaldırınca dudaklarının titrediğini bile gördü.. Çömeldiği yerden doğruldu ve Tsuyunun yerinde olmadığını gördü...