Severken sabretmeyi öğrenenler için..🖇️

Mutluluk Robotun Geldi💙💙💙

Eveeett aşkolarııııım yeniden Merhabaaaa 🫶🏻
Öncelikle Oylamayı ve Yorum Yapmayı Unutmayın❤️

Görsel Tekirdağ Değirmenaltı Kumsal (bir gün yolunuz düşerse mutlaka beklerim)
^Bölüm şarkımızı dinleyerek okumanızı tavsiye ederim ^

Bugün gerçekten o kadar mutlu oldum ki içimdeki mutluluğun tarifi yok.Hayalimdi gerçek oldu.Ayyy tamam ağlamıyorum gözüme birazcık mutluluk kaçtı.🥹Asıl beni mutlu eden sizlerden çok güzel yorumlar ve destekler almış olmam.Acayip inanılmaz, güzel hissediyorum. Her birinizin yorumu benim için altın değerinde. Özgünlüğüm konusunda küçük bir şey söyleyip uzatmadan hikayeme devam ediceğim. Hikayem yaşanmış gerçek bir hikayedir. Gereksiz sözcük kullanımı ya da yanlış yazım hatalarım,devrik cümlelerim olabilir. Asla taklitçilik barındırmaz. İçimden geldiği gibi yazıyorum. Bazen de sizlerle karşılıklı sohbet edermişçesine yazıyorum. Yazım yanlışlarım için gözümden kaçan yerler için şimdiden kusuruma bakmayın. Çok uzattım kaldığımız yerden devam edelim.İyiki varsınız. Kısa sürede edindiğim benim kocaman güzel ailem🤎
İyi Okumalar..

                                         &

Sabah 8'de uyandım. 9:00 da işte olmuş olmam gerekiyordu. Şaka gibi 1 dakika bile geç kalınmasına takıntılı olan bir patrona sahiptim. Kumral, çok gür olan saçlarım hala nemli olmasına şaşırsamda işe geç kalamazdım. Yarım saatlik yolum var ve ben daha otobüs bekleyecektim. Giyindiğim gibi hemen evden çıktım.

10 dakika bekledikten sonra nihayetinde otobüs gelmişti. O sırada telefonumdaki bildirimlere bakıyordum. Dün gece bana bir mesaj geldiğini hatırladım. Mesaja bakmadan hemen mesaj sahibinin duvarına girip stalkladım.👻 Takip ettiğim birisiydi. Fotoğraflarını daha önce hiç görmemiştim. 'Bir yerden hatırlıyorum sanki' dedi iç sesim sonra dm kutuma girip yanıt verdim.
Defne Ertürk: İşe gidiyorum.Sen?

Yolda kulaklığımla şarkı dinlerken bir yandan işe yetişebilecek miyim, diye kendi kendime totem yapıyordum. Telefona baktığımda 8:57 geçiyordu. Bilin bakın ben neredeyim? İş yerinin köşesinden dönüyorum. Son dakika da 'tabana kuvvet' deyip depar attım. Yok yani bu bünye adrenalin seviyor, ben artık inandım.

8:59 da nefes nefese asansördeydim. Kapıda bilin bakalım kim? Dıııt patron bey. Doğru cevap.
Elinde giriş çıkış listesi 'bi sen kalmıştın dur bakayım 9:00 eğer 1 geçseydi seni eve yollayacaktım' deyip yüzüne pis gülüşünü yerleştirdi. Bende ona 'sonuç olarak tam saatimde burdayım' dedim. İşe giriş saatimi yazıp, imzaladım . Umursamaz tavırla içeri girdim. İşe daha erken gelirdim ama bu adamı sinir edip, böyle bir karakterde biri olduğu için daha çok zıtlaşmayı tercih ediyordum. İşverensin anladık.  İnsanlar 5 dakika geç gelebilir, insanlık hali diye bir şey var. Ne bu anlayışsızlık? Bunun hakkından ancak benim gibileri gelebilirdi. İçeri girdiğimde arkamdan göz devirdiğine eminim, çaktırmadan içimden zafer çığlıkları atıyordum. Yess be bugünün kazananı Defne bir-patron sıfır.
Yüzümde kocaman bir gülümseme vardı.  'Günaydıııın millet.' Enerjimin yüksek oluşunu seviyorum. Birkaç samimi olduğum kişiye sataştıktan sonra işe başladım.

Saat 10'a geliyordu bildirim sesi geldi.
Akın Saraç: Bende işteyim çalışıyorum. Nerde çalışıyorsun?
5 dakika bekletip sonra cevap verdim.
Defne Ertürk: Çağrı merkezinde çalışıyorum.Sen?
Anında cevap geldi.
Akın Saraç:Bende bir acentada ithalat ihracat işleriyle ilgileniyorum.
Defne Ertürk:Anladım, güzelmiş.
Akın Saraç: Tanışalım mı?

Mesajı bilerek görmedim. Duraksayıp birden düşünmeye başladım. Çok uzun süredir konuştuğum birisi yoktu. Hayatımda bişeyler eksik gibi hissediyordum. Belki de değişiklik yapmanın zamanı gelmişti. Kendime bir şans vermek istedim.