Hard To Love ● Taegyu

İ just fuck it up

Taehyun okula geleli 2 hafta olmuştu.
Ne zaman yanına gitsem benden kaçıyor sırf karşılaşmamak için eve geç geliyordu. Bu durumun bir açıklaması vardı tabi tae cesaretli değildi bu barizdi daha kuzeninin karşısına çıkıp benim hakkımda bir şey bile diyemiyordu oysaki Taehyun'u gözümde büyütmüşüm diye geçirdim içimden. Çalan kapı ile dağıldı kafam o tarafa doğru döndüm yavaşca, gelen kişi Taehyun'du Bu tarafa doğru geliyordu. Geç kaldığı için koşarak gelmişti bu soğuk havaya rağmen çok terlemiş duruyordu. Yanıma oturdu etrafta ona bakan bakış kalmadığından emin olduktan sonra hiç vakit kaybetmeden aklımdakini sordum.

"Taehyun"
"Hm"
"Neden benimle konuşmuyorsun, neden benden kaçıyorsun barıştığımızı düşünüyordum"
Cevap vermek yerine açıkta duran deftere bir şeyler karalamaya başladı.peki şimdi cevap vermezse illa başka bir zaman bulabilirdim.

Öğle yemeğinin gelmesi için can atıyordum böylece Taehyun'a sorabileceğim çok fazla zamanım olacaktı ve bana cevap vermek zorundaydı. Yani sanırım

Başarısız olmuştum ne zaman yanına gitsem beni tanımıyormuş gibi yapıyordu öfkeli bir şekilde bunları düşünürken eve geldiğimi fark ettim. Hızlıca apartmana girdim asansör dolu olduğu için üç kat merdiveni çıkmak zorunda kalmıştım. Eve girdiğim gibi kafamı boşaltmak adına kendime papatya çayı yaptım. Onu içip duşa girdim duştan çıktığımda kapıdan gelen anahtar sesi ile kafamı oraya çevirdim.
"Anne"
"Ben geldim tatlım" hızlıca yanına gidip sıkıca sarıldım.

Akşam olmuştu ve annemle konuşuyorduk,
"Anne sana bir şey sorabilirmiyim?"
"Sor bakalım"
"Diyelim ki senden eskiden nefret eden, kötü davranan biri vardı ama pişman olduğunu söyledi ve özür diledi sende affettin, Ama bu kişi  seni görmezden gelmeye başladı naparsın?" Utangaç bir şekilde başlayan cümlemi merakla anneme bakarak bitirmiştim.
"Kimiş bakalım bu aptal hangi cüretle benim oğluma kötü davranır ya da görmezden gelir!"
"Kim olduğunun bir önemi yok sadece napardın"
"Peki ben olsam beni görmezden gelme ihtimalini sıfıra düşürürdüm"
"Nasıl?"
"Onun evine gidip düzgünce sorardım" annemin bu dediğiyle hızla ayaklanmıştım.
"Teşekkürler anne"

üzerimdeki beyaz tişörtüm ve gri eşofmanımla Taehyun'un evinin önüne geldim. Daha önce hiç Taehyun'un evine gelmemiştim, nedensizce gerildim.
Kapıyı tek dafa çalmamla kapıyı aldukça tatlı ve sevecan görünen iki adam açmıştı.
"Ş-şey ben taehyun'un arkadaşıyım beraber ödev yapacaktıkta o yüzden gelmiştim" çok gergin hissediyordum bunlar taehyun'un nesiydi? Adamlardan biri konuştu;
"Sen beomgyu olmalısın taehyun bize senden çok bahsetti" adam kapıyı biraz daha aralayıp içeri girmem için yer açtı. Tedirgince eve girip
Taehyun'un odasının yerini sordum
"Taehyun'un odası nerede?"
"Bir üst katta koridorun sonunda"
"Teşekkürler "
Hızlıca üst katta çıktım sanırım kapıyı tıktıklamayı unutmuştum. Zaten tıktıklasamda cevap alabileceğimi sanmıyordum çünkü taehyun kulaklıklarını takmış kendi kendine şarkıya eşlik ederken ders çalışıyordu.
Arkamdaki kapıyı kapatıp taehyun'un yanına doğru ilerledim. Omzuna dokunmamla konuşmaya başlamıştı;
"Baba beni ders çalışırken bölmeyin"
"Taehyun benim ÇOK bahsettiğin beomgyu"
" b-beom, senin ne işin var burada"
"Hmm... bilmem yürüyüş yaparken bir baktım taehyun'un evindeyim bende anlamadım"
"Dalga geçmeyi bırakta neden geldiğini söyle"
"Affettiğim insan beni görmezden geliyor ya hani neden bunu yaptığını sormaya geldim"
"Çok aceleci bir şekilde çıkmışsın evden saçlarını kurutmadığına göre"
"Konuyu değiştirme"
"Peki sana söyliyeceğim ama aramızda kalacak ve lütfen bana kızma"
"Tamam aramızda kalır ama kızabilirim"
"Beom ben öncelikle çok özür dilerim büyük bir hata yaptım. soobinler bir planları için beni kullandılar senin yönelimini biliyorlardı ve benden etkilenmeni sağlayacaklardı sonra seni bırakıp gidecektim açık konuşmak gerekirse neden böyle bir şey yaptıklarını bilmiyorum. Beni affetmeni istiyordum o yüzden ne olursa olsun kabul ettim ama onlardan günlüğü isteyince vermediler. Kendimi çok suçlu hissediyorum ben çok üzgünüm beom beni nasıl affedebilirsin bilmiyorum ama artık korkaklığı bırakıp ne dersen yapıcam"
"Taehyun yaptığın iğrenç bir şey ama eski şartları yerine getirirsen ben geçmişi unutabilirim" gözleri umutla dolmuştu neden ona bunu yaptığımı bilmiyordum ama yapıyordum işte.
"Peki neden, ben olsam asla yapmazdım beom neden affediyorsun ki beni, sana çok kötü şeyler yapmıştım ama sen hep iyi yaklaşıyorsun neden?" Evet haklıydı neden yapıyordum ki? Tamam eskiden ondan hoşlandığım için yapıyordum ama şuan neden? Bilmiyordum açıkcası bilmekte istemiyordum. Taehyunun burun çekişi Kendi düşüncelerimden çıkmamı sağlamıştı.
"Taehyun bir şey mi oldu" ayağa kalkıp bana sarılmıştı ne olduğunu anlayamamıştım ama ne olduysa o üzülmüştü ve onun kendini kötü hissetmesini istemiyordum bende kollarımı onun beline sardım.
"Her şey için teşekkürler beom" boynuma sardığı ellerimi daha da sıkmıştı göz yaşları tişörtümü ıp ıslak hale getirmişti. Ne kadar süredir sarıldığımızı bilmiyordum sadece iyi hissetmemi sağlamıştı.
"Beom"
"Hm"
"Bu gece burada kalırmısın?"
"Annemi aramalıyım"
"Annen mi geldi öyleyse gitsen daha iyi olur sonuçta çok nadiren evde oluyor"
"Ama seninle aramızın düzgün olduğu vakit emin ol annemin eve geldiği vakitten azdır şimdi telefonunu verde anneme haber vereyim"

Aradan ne kadar zaman geçmişti bilmiyorum ama şu an uykusuzluktan ölüyordum. Kendimi yatağa bırakıp aklıma gelen her soruyu taehyun'a sormaya başladım.

Taehyun'un anlatımından;
Beomgyu uyku sersemi bir şekilde sorular soruyordu. Genelde ona bilmem diyip geçiyordum çünkü açıklaması uzunsürecek sorular soruyordu.

"Taehyun bugün neden ağladın?" Sadece bakakaldım nasıl diyecektim ki hoşlandığım çocuk her şeye rağmen beni affediyor bana umut veriyor diye.
"Canım istedi"
"Her canın istediğinde ağlarmısın?"
"Genelde evet"
"Ağlamasan olmaz mı?"
"Niye"
"Sen ağladığında kötü hissediyorum hem güzel gözlerine yazık"
"Ama sen benim yüzümden çok ağladın senin gözlerine yazık değilmiydi?"
"Hayır Taehyun ben hak ettim"
"Hak etmedin beom"
"Taehyun artık uyuyalımmı?"
"Sen uyu orada ben içeride uyurum"
"Olmaz sende yanıma gel zaten yatağın baya büyük" sanırım kalbim yerinden çıkacaktı beom bana iyi gelmiyordu. Fazla umutlanıyordum.
"Sen nasıl istersen beom"
" sabah uyandığında bu geceyi unutma olur mu, çünkü ben unutamayacağım"
Ses gelmediğinde uyuduğunu anlamıştım yanına gidip yatağa uzandım yorganı üstümüze çektim ve beomgyu'ya sarıldım bu geceyi unutmak istemiyordum zaten unutamazdımda...

.
.
.
.
.
.
.
.
.

Sanırım ölüyorum çok kötü hasta oldum.
Yarın deneme var ve ben bunu yazmakla uğraşıyorum. Neyse umarım beğenirsiniz❣️