DEİMA | PARAZİT (+21)

~3~

                                 ~YABANCI~

İyi okumalar 🔥

Füsundan...🖤

Kapının önündeki sesi kavrayan beynim bütün işlevini yitirmişti. Tanıdık, hoş ses kapıyı açmamı istiyordu.

Onun burda ne işi olabilirdiki? Çekinerek kapıya yaklaştım. Bali açmamı istemiyormuş gibi önüme geçip hırladı.

"Sakin ol oğlum..o zararsız"

söylediğim cümlenin ardından beyaz tüğlerini okşadım.

yinede çekindim. Bali sakinleşmiş gözüksede, onu tanıyordum. bütün saflığıyla kötülüğü hissedip benden uzak tutardı hep.
Kapının kulpuna elim gittiğinde bi kaç saniye nefeslendim.

Ardından kilitleri açtım.

Görüntüsü tamamen gözlerimle buluşunca eğik kafasını kaldırdı. Uzun boylu olmasına rağmen kapıya yaslı durduğu için aynı boyda duruyorduk.
Zifiri karanlık gözlerle çarpışınca, gözlerindeki korkutucu yorgunluğu ve derinliği merak etmemeye çalışarak, Ağzımı zoraki açtım.

"sen buraya nasıl geldin?"

Güçsüz sesimi durduramamıştım.
Hangi doktor hastasından korkardıki..
Bu adamdan korkmayandan şaşardım. Sert görüntüsünü destekleyen kemikli yüzü, uzun yapılı vücudu, geniş omuzları, göğsündeki dövmeler..

"İçeride konuşabilirmiyiz?"

Siyah dolgun ve dağınık saçlarından gözlerimi yakalanmış gibi çektim, yaptığım şey beni rahatsız etmişti,
Bildiğin süzüyordum onu.

"T-tabi"

kekelediğimde kapıyı tamamen açtım.
Yüzümü kapının arkasına doğru eğip buruşturdum. Füsun sen korkak bir acemisin..

"Şöyle geçebilirsin"

Diyip beyaz üçlü koltuğu gösterdim.
Dediğimi yapıp oraya doğru ilerlerken, çıplak ayaklarını fark ettim.
Etrafında paçasından aşağı doğru kuruyan çamurlar, Buraya kadar böylemi gelmişti?

Yırtık hastane pijaması çıplak kasların fışkırdığı sırtı görüş alanıma tamamen girmişti. Her adım attığında daha çok beliren belindeki gamzelerinden gözümü ayırmaya çalışıyordum.

Kapıyı kapatmadan önce, Dışarıya kafamı uzatıp etrafa bakındım.
Uzaktaki bi kaç insan harici kimse yoktu.
Emin olmak için yakınımdaki evlerin camlarına ve kapılarına baktım, neyseki Kimse görmemişti.

Kapıyı hızlıca kapatıp kitledim.

"Neden kitledin?"

Sorduğu sorula afalladım.

"Herkes seni arıyorda ondan.."

Sesim istemsizce güçlü çıkmıştı.
Kaçışının ardından başıma gelen olaylar beni biraz germişti.

"Biliyorum,sana zorluk çıkardığım için özür dilerim"

Sırtımı kapının yanındaki duvara dayadığımda, oturuş pozisyonuna baktım. Beden dilinde 'seni gerçekten dinliyorum'Anlamındaydı.

Dizlerinin üzerine dirseklerini koyup bana doğru bakıyordu.

"Sorun değil. Bir tutanakla yırttım şimdilik."

Beni önemsemesine gülümsemek istesemde, duruşum sabitti.
Yaptığı şeyi, yani kaçışının ardından başıma gelen olayı bilmesi hoşuma gitmişti. Ama yinede ciddiyetimi bozmadım,