DEİMA | PARAZİT (+21)

~18~

                                    ~YAĞMUR~

                                 
                                ☾𝐒𝐄𝐙𝐎𝐍 𝐅𝐢𝐍𝐀𝐋𝐢☽

Füsundan...🖤

Evin içine giren ateş ve cenkin arkasından, gözlerim eskimiş çiftlikte gezindi.
Çocukken burası harika ötesi bir yerdi, dedemin ürkünç hikayelerini burda dinlerdik abimle.
Anlattığı büyücü masallarının aslında gerçek olduğunu yeni öğrendiğime inanamıyorum.

İçimden bir ses daha bir çok şey görceğimi veya öğreneceğimi söylüyordu.

Yıllar sonra bu çiftliğe, polislerden saklanmak için gelmiştim.
Bir akıl hastasını kliniğe götürmek yerine, evimde saklamanın bedeliydi.
Hala yaptığım şey için pişman değildim, hatta onu sevdiğim için bile..

Kendime ne kadar söz geçirmeye çalışırsam çalışayım içimde gittikçe büyüyen saf sevgiyi görebiliyordum.
Ben o adama aşık olmuştum, bunu hızlanan kalbim bana çokkez duyurdu.

"Yağmur başlayacak, içerisi temiz"

Cenk gıcırtılı kapının ardından seslendiğinde, arabanın açılan bagajına ilerledim.

"yardım edeyim"

elimdeki poşetlere uzandı Kaşları havalanırken, bana alaylı gözlerle bakan kadını anlamaya çalışır gibi gözlerimi kıstım.

"Teşekkür ederim, ama hala bi cevap vermedin.
Beni karakoldan neden çıkardın?"

Omzunu hafifçe kaldırıp indirdi, poşetleri teker teker çamurlu toprağa bırakırken uzanıp ona yardım ettim.

"Ateş seni korumamı istedi, hem kaçak bi hastayı evinde tutmaktan içeri girerdin"

Bu kadınla içki içtiği geceyi anımsadım, arkadaşım demişti.
ama belliki ona güveniyordu.
Gerçekten iyi birisine benzesede, burnuma kötü kokular değmiyor değildi.

"Kendi başımın çaresine bakabilirdim"

Gözlerini devirirken, sertçe bagajın kapısını kapattı.

"Ne diyecektin, Evimde bir deli saklıyorum çünkü ondan korktum felan gibi şeylermi?"

işaret parmağını göğsüme yerleştirip hafifçe itti.

"kendini kurtarmaya çalışırdın"

yüzü ciddi bi hal alırken çiftlik evine yürüdü, cevap vermemi beklememişti bile.
ateş hızlı adımlarla dışarıya çıkıp elimdeki poşetleri aldı.

"Siz geçin ben taşırım"

Rose hiçbirşey demeden poşetleri ateşe bıraktı, dönüp yüzüme son bi bakış attı.

"Anlaşıyor gibisiniz?"

Yüzümü incelerken, önümde duran poşeti aldı.

"Beni ordan çıkarmasını neden söyledin"

Kafasını belli belirsiz sallarken, gözleri yerdeydi.

"Aslında böyle birşey yapacağını sanmıyordum, ama güzel bir plan yapmış olmalı."

Sıkıntıyla ensesini kaşıdı, gözlerinde garip duygular vardı.

"O iyi biri, güvenmeni isteyemem ama benim için denemelisin"

Göz kırptığında, arkasını dönüp eve ilerledi.
Beklemeden arkasından girdiğimde, ormanda yankılanan kurt sesleriyle irkildim.

"Kurt adamlarda uluyormudur acaba.."