Multimediada Yağmur ve Can. İyi Okumalar ;)
Ne dedim ben? Bagira bagira soyledim mi simdi? Ya duydu iste.Gozumun icine bakti ya. Ama ilk defa bu kadar cok bakti. İlk defa gözlerini kaçırmadı. Aslında sevindim gibimsi. İlk defa bu kadar derin bakti. İlk defa.Sahneden hizli adimlarla inmek yerine afallamis kaldim oyle.Kolpanin solisti(adini bilmiyorum iste herneyse) mikrofonu alarak konusmaya basladi;
-Evet,Yagmuru yanimiza alabilir miyiz?
Ben şaşkın,Yağmur şaşkın.Soliste bakiyoduk.Yağmur a baktigimda Selin ve bikac daha arkadaslarinin suruklemesiyle sahneye dogru geliyodu. Evet, geliyodu. Sahneye cikti ve solist konusmaya basladi;
-Arkadaslar yeni galiba. Tebrik eder-
-Yeni falan degiliz hatta sevgili bile degiliz ! diyerek kapidan ciktim. Cikarken sinirden titreyen ve yasli gozlerle bana bakan Hazal'i gordum. Ona haksizlik ediyordum. O mutlu olmayi hak ediyordu ancak ben onu daha fazla uzup kiriyordum. Bu dusunceyle bogazima bir yumru oturdu. Arabaya binip eve dogru surdum. Sinirimden cok hizli gidiyordum. Hem sarhos kafayla hem de hizli gittigimden hakimiyetimi kaybettim. Sarampole girmemek icin direksyonu kirdim. Ancak bu sefer de karsi yola gectim ve kamyon uzerime dogru geliyordu. Bundan kurtulamazdim. Kornaya bastim ama hem arabamin kucuk oldugundan hem de -lanet olsunki- farlarim kapali oldugundan beni goremedi. Kamyon daha da yaklasmisken son dusundugum Yagmur'un kizil saclariydi...
Selin'in Ağzından;
Can'in itirafindan sonra hepimiz şok olmustuk. Yagmur'un yanindaydim ve arkama baktigimda Melis'in yaninda aglayan Hazal'i gordum. Hemen onun yanina kosup sarildim. Boynundaki elimi sert bi sekilde cekti. Soyledigi sozleri ne ben ne de Yagmur hak etmisti. Bu neydi simdi?
-Nefret ediyorum senden,sizden. Lanet olsun. Arkamdan gelme Melis!
Hazal da kapiyi çarparak gitmisti. Melis de arkasindan. Tekrar Yagmur'un yanina gittim. Fazla saskindi. Bana döndü.
-Selin!
-Efendim.Efendim Yagmur?
-Ben..Ben... Neyse ya bosver.
Ne diyecekti bilmiyordum. Gece yavas yavas bitiyordu. Kolpa toplanmis gidiyordu. Ben.. Ben hic boyle olsun istemedim ki! Can'in yuzunden Hazal bana ve Yağmur'a tavır almisti. Telefonumun calmasiyla dusuncelerimi kafamda yalniz birakarak gercek dunyaya dondum. Babam ariyordu. Ya sen ne yuzle ariyosuun?
Yağmur'un Agzindan......
Cafeden ciktim. Bugun herkes, hersey bana karsiydi sanki. Ruzgar uzerimdeki elbisenin acikligini ve donmak uzere olan beni dusunmezmiscesine soguk esiyordu. Kafami dinleyecek sakin bir yer bulamamistim. Cafeden fazlasiyla uzaklasmistim. Can'ı dusunuyordum.Epey sure sonra telefon caldi.Can ariyordu."Alo Can nerdesin?" dedim titrek ve cılız sesimle.Karsidan gelen ses Can'a ait degildi. "Alo.Arkadasiniz bir trafik kazasi gecirdi. Durumu agir. '......... Hastanesine kaldirdik. Bekliyoruz." Saskin yuz ifadem ve sol gozumden dokulen gozyasimla cevap verdim."Geliyorum."
Hizlica caddeye ciktim. Bi taksi cevirdim.
Hastaneye geldigimde danismaya Can'in kaldigi odayi sordum. 11. Odaya dogru ilerledim. Hic,hic kimse yoktu. Ben de gozum yasli bi sekilde girip cikan doktorlara sorular soruyodum. Verilen hep ayni cevapti. 'Henüz birsey soyleyemeyiz'. Ben,ben onu kendimden cok seviyorum? Ona bisey olursa ben yasayamam. Ona,onu sevdigimi soyleyemezdim. Hazal yuzunden. Hazal kim bilir suan ne hissediyodur? Ama benim sucum yok ki. Can'in da yok. İceriden cikan doktorun kapiyi kapama sesiyle irkildim. Yanina gittim. "Durumu nasil?" dedim. Doktorun sesi pek iç açici degildi. "Arkadasiniz kaza aninda kafasina agir bir darbe almis. Uyanmasi mucize denilebilir. Ama siz yine de umidinizi kesmeyin. Allah buyuktur." Ben.. Ben... Kendimi iyi hisset-
Uyandigimda hastane odadindaydim. Basimda anlamsizca dikilen doktora baktim. Birileriyle konustuktan sonra odadan ciktilar. Ben sadece bayilmistim. Serum ne alaka? Canimin yanmasina goz yumarak serumu kolumdan hizlica cektim. Can'in odasina dogru ilerledim. Yogun bakim odasindaydi. Stor perdenin acik bulunan yerlerinden Can'a baktim. Tum bunlar benim yuzumden miydi? Hayir benim bi sucum yoktu. Kendimi haksiz yere suclamamaliydim. İceri bi doktor girdi ve yaklasik 5 dakika sonra hastanedeki-resmen- tum doktorlari odaya topladi. Yarim saat iceride kaldiktan sonra disari ciktilar. İlk giren doktor yanima dogru geldi.
- Arkadasiniz uyandi. Mucize oldugunu soylemistik. Anlasilan vucudu bu gibi durumlara karsi korumali. Hastaya hafiza kaybi olabilme ihtimaliyle adi gibi basit sorular sorduk. Hepsini dogru yanitladi. Ancak hepsi bu degil. Bize ailesinin ve arkadaslarinin fotograflarini getirmeniz gerekiyor.
Tamam deyip yanindan ayrildim. Eve gittim. Telefonumu elime alip Selin'i aradim. Can'in durumunu soyledim. Kisa sureli bi şok gecirdikten sonra -nihayet- hastaneyi sordu. Soyleyip telefonu kapattim. Cekmeceleri hizla karistirdim. Lunaparkta cekindigimiz fotograflari buldum. Ahh,pamukseker... Gozlerimden yaslar isik hiziyla akiyordu. Pamuksekeri bana o yedirmisti. Boguluyodum be yaa.
Resimleri kolumun altina alip, cekmeceyi tek elimle kapattim. Ama ben ailesinin resimlerini nasil bulucam? İlk planim Can'in instagram hesabiydi. Acip baktim babasiyla,kucuk kardesiyle fotografini bulmustum. Ancak annesininkini bulamamistim. Son çare Can'in telefonuydu. Hastaneye gidince alma umuduyla taksiye bindim. Hastaneye gelince doktorlardan telefonunu istedim. Tabi doktorlardan niye istiyosam?
Gidip hastane polisinden telefonu aldim. Sifresi vardi. Bikac sey denedim olmadi. En sonunda kendi ismimi yazdim ve ekranin acilmasiyla şok oldum. Galeriyi actim ,hizlica karistirdim. En sonunda bi fotograf buldum. Telefonu kapatıp çantama attım. Sonra Can'in kaldigi odaya tekrar döndüm. Doktora resimleri uzattim. Basini sallayarak odaya döndü. Yaklasik 20 dk. sonra tekrar yanima geldi. Elinde benim resmim vardi. Konusmaya basladi:
-Gosterdigim herkesi isim ve soyisim dahil hatirliyor. Ancak bu kisiyi hatirlamiyor.Bir YABANCİ olarak tanimliyor.
Yıkılmıştım. Niye ben? Ya niye ya niye? Aglamam siddetini arttirmisti.Ya unutulcak oyle cok kisi vardi ki onun hayatinda! O, o ben olmamaliydim. İstemiyordum. Beni YABANCİ olarak gormesi icimi burkuyodu.
Hastanenin katinda bi balkon vardi. Balkona cikip kapiyi kapattim. Dizimin uzerine cöküp hizli hizli aglamaya basladim. Nefret ediyordum kendimden. Soyledigi sozler kulaklarimda çınlıyodu.
"Yeni falan degiliz, hatta sevgili bile değiliz."
"Seni seviyorum Yağmur"
"Sevgili bile değiliz."
"Sevgili bile değiliz."
"Sevgili bile değiliz."
Deliriyomuydum ne? Söylediği sözler kafamda hizla dönüp dururken kapinin acilma sesiyle kafami kaldirdim. Basimda biri dikiliyodu. Converse ayakkabilarini gördüm önce. Kafami yavas yavas kaldiriyodum. Sol elinde siyah bisey vardi. Darmadagin saclarim arasindan ne oldugunu secemiyordum. O sirada tam kalbime bisey saplandi. Yere yigilirken darmadagin saclarinin arasindan bi kiz gordum. Sen, sen benim sonum muydun?
