Selin'in Ağzından...
Uyandigimda basimda Melis vardi. İlk once kendime gelemedim ve nerede oldugumuzu anlamadim. Etrafima baktigimda bana serum hazirlayan bir hemsire gordum ve hastanede oldugumuzu anladim. Gozlerimi biraz daha araladigimda Melis hemsireye uyandigimi soyledi.Yattığım yerde doğrularak bağırdım;''ONU ÖLDÜRÜCEM.BENCE VAKTİ VARKEN KAÇSIN.ŞEREFSİZ!''Son sözü söylememle içeri giren 2 doktorun gözlerini açıp bana bakması bir olmuştu. Ne yani o benim arkadaşımı öldürmek isterken ben sadece onu mu izliycektim. Bu gerçekleşemeyecek kadar İMKANSIZ!Eğer Ya-Yağmur'a bişey olursa onu kendi ellerimle boğarım tamam mı?Sonu benim elimden olur!Aptal! Ne yapacağını sanıyordu ki?Ondan kurtulup tekrar Can'la birlikte olmayı falan mı? Düşünmesin bence hiç. Öyle bişey olamaz Can bi ÖLÜYLE de çıkamayacağına göre?Ne saçmalıyordum ben? Benim 2 arkadaşımda orda can çekişirken ben burda bi aptalı öldürmek için plan mı kuruyordum?Fazlasıyla SAÇMA! Yattığım yerde doğrulup bağdaş kurarak oturdum. Bir süre hareketsiz kalarak öylece yerdeki parkeleri izleyerek Yağmur'la olan anılarımızı gözümün önüne getirdim. Her şey çok güzeldi.Fazlasıyla! Öyle de olmaya devam edecekti ancak hayatımızdaki pislikleri temizlediğimize emin olmalıydık. Benim bu durumumdan endişelenmiş olan Melis'e baktığımda tırnaklarını yiyerek beni izliyordu. Hemşire'nin ben uyanırken takmış olduğu serumu canım acımış olmasına rağmen sert bri şekilde çektim. Dokularım kana veda ederken tenim kanla buluşmuştu. NE GÜZEL!İşaret parmağımla elimi kana bastırdım ve sendeleyerek kapıya doğru ilerledim. Melis hemen önümde dikiliyordu ancak onu umursayacak halde değildim.Gerçekten.Onu ittirip Yağmur'un bulunduğu kata çıkmak amacıyla basamakları hızlı bir şekilde tırmanmaya başladım. Yağmur'un bulunduğu kata geldiğimde camdan Yağmur'u izlemeye başladım. Annesine ve babasına haber vermemiştik. Versek ne kadar üzüleceklerini tahmin bile edemiyorum. Ancak zaten Ankara'nın en iyi hastanelerin birinde ve en iyi doktorların bulunduğu bölümdeydi. Onlar da bir şey yapamazdı.Gerçekten.Onları üzmek istemiyordum. Yağmur güçlü kızdır. Elbette bunun da üstesinden gelecek. Yine beni güldürecek. Yine o soğuk esprilerinden yaparak sadece kendi gülmesine rağmen esprileriyle övünecek. Ve o tüm anıların ardında beni bırakıp da gitmeyecek.
.........
Yağmur'dan...
Hazal'ın beni kalbimden bıçaklamasının ardından 3 hafta geçmişti. Ben kendimi iyi hissediyordum.En azından sağlık bakımından.Psikolojimin normal olduğu söylenemezdi. Her gün duvarla konuşup,tavana bakarak ağlıyordum. Selin'in tüm çabalarına rağmen beni eski halime döndüremeyeceği aşinaydı. Psikolojimin bozuk olmasının nedeni Can'dı. Beni sevdiğini söylemişti, sonra kaza yapıp bir tek beni unutmuştu. Bu kalbimi parçalıyordu. İçimden bi ses ''sabret,geçecek'' derken başka bi ses de buralardan gitmemi söylüyordu. Ve ben bu sözü dinliyecektim. Bu zamana kadar aklımla ilerlemiştim. Bu sefer de kalbime uysam ne olurdu sanki? Kalbim benim çektiğim acıları Can'ın da çekmemesi için onu bırakıp gitmemi söylüyordu. Dinleyeceğim seni kalbim. Haykırışlarını bu sefer kulak ardı etmeyeceğim. Selin'in yine kapımı tıklatmadan çat diye odama girmesiyle düşüncelerimi beynimde yalnız bıraktım.
''Günaydın'' diyerek üzerime atlayan Selin'e onun tersine istemsiz ve soğuk sesimle ''Git başımdan.'' dedim. Yine beni dinlemeyerek devam etti ''Bugün alışverişe çıkıyoruz itiraz istemiyorum'' dedi. Oysaki ben sadece yatağımla baş başa kalıp pikenin altında nefessiz kalarak ölmeyi istiyordum. ''Selin.Git başımdan dedim.Hemen!''diye bağırdım. Selin'in gözleri dolmuştu. Ve odadan çıktı. Depresyona girdiğim sıralarda beni yatağımla baş başa bırakmayı öğreneceği güne kadar ona böyle davranacağım.KESİNLİKLE!
Yine yatağımla başbaşa kaldığım sıralarda ani bir karar almıştım. Burdan gidecektim.Kafamı dinlemek istiyordum,Selin'in beni bunaltmasına izin vermek istemiyordum.
.....
"SELİN ODAMDAN CİK!HEMEN!" Bagirisimdan sonra itiraz etmek icin dudaklarini araladi, konusmasina izin vermeden tekrat bagirdim "HEMEN!" Odamdan cikmisti. Bavul hazirlamaya calisiyordum,yarin İngiltere'ye gidecektim ancak o ikide bir yanima gelip beni rahatsiz edici sekilde agliyarak beni vazgecirmeye calisiyordu. Yarin gidecektim,kararliydim.
Can'ın Agzindan...
Kazanin ardindan 3 hafta gecmisti. Ve bana neden kaza yaptigimi kimse soylemiyordu. Hazal'la iliskimiz hala devam ediyordu. Ama degisik bir sey vardi,daha dogrusu degisen... Eskiden Hazal'la gecirdigim vakitlerde,onu dusundugum zamanlarda kalbimin ona ait oldugunu hissediyordum. Ancak suan oyle bisey soz konusu degildi. Onu sevmiyordum. Yanima gelen bir kiz vardi. Doktorun uyandigimda fotografini gosterdigi kiz... Kizil saclari vardi, siyahin en derin tonunda gozleri ve borda ruju ile yuzunun uyumu... Ne cok sey farketmistim oyle? Sadece bir kez gormeme ragmen. Selin yanima cok az ugruyordu,Melis ve Hazal hep yanimdaydi ve Bugra ve Alp -zaten- yanimdaydi. Psikolojik durumum kendi dusunceme gore kotuye gidiyordu. Hergun icimdeki bosluk artiyordu. Aile ozlemi olacagini pek sanmiyordum. Ki ben hayatimda parmakla sayilacak kadar az goruyordum onları. Yeni bir araba alinca babalik yaptigini sanan bir baba ve 'ailem benim icin cok kiymetli, cok degerli' havalarinda olup da bana bir kez bile 'oğlum' dememis bir anneye sahibim. Küçüklüğümden beri yanımda olan sadece Buğra ve Alp vardı.Onlar da olmasa zaten birileri mezarımın başında ağlıyor falan olurdu.2 kez kendimi asmaya çalışmıştım ve bir kerede kiralık katil bulup beni öldürmesi için para vermiştim.Ancak hepsinde onlar beni bu karanlığın içinden çekip aldı. Sonralarında da zaten Hazal'la tanıştım. Ne de çok seviyordum öyle.Şimdi,ah herneyse...
Kapı sesini duymamla birlikte kulaklığımı çıkarıp Rihanna'nın güzel sesine veda ettim. Kapıdan çıktım ve merdivenlere doğru ilerledim.Merdivenleri üçer beşer inerken ayağım kaydı.Kafamı merdivenin sivri yerine çarptım ve tam o sırada film şeridi gibi hayatım geçti gözlerimin önünden.Son olarak kızıl saçlının 'Yaa,hadi pamukşeker alalııım.' dediğini duymuştum.Hafızamdaki kesitler gözlerimin önünden silinirken gözkapaklarıma hakim olamadım...
Yağmur'un Ağzından...
''Yağmur!'' Selin'in yine odama çatkapı girmesinden sonra sinirlerime hakim olamadım.
''Ne var yine NE?NE?NE?'' Gözleri dolmuştu. Dudakları yukarıya doğru kıvrılıyordu.Sonra dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı.
''Can...'' Ne diyordu bu,Can'a bişey mi olmuştu?
''Ne?Can'a bişey mi oldu?Söylesene Selin!'' gözlerini yerden çekip benimkilere sabitledi;
''Can,merdivenlerden yuvarlanmış.Hastanedeymiş.'' Bu sözleri duymamla gözlerim yuvalarından fırlarmışçasına büyüdü. C-Can'a birşey olamazdı,ben aynı korkuyu bi kez daha yaşayamazdım.Anlıyor musun?Olamazdı...
