Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"ΜΑΖΕΥΤΕΊΤΕ!!!!!!!" η Kering φώναζε καθώς έρχονταν με γρήγορα βήματα προς τον κινούμενο διάδρομο "Θέλω να μου δώσετε τα διαβατήρια σας για να μην τα ψάχνουμε μετά, αντε κουνηθείτε!" συνεχίζει ενθουσιασμένη.
Από εχθές η ψυχολογία μου είναι σκατα, όταν έφυγε ο Jay δεν άντεξα και πάτησα ένα κλάμα που ούτε εγώ δεν ήξερα πως μπορώ να κάνω.
Πρέπει να ήταν γύρω στις 3 ή 4 το πρωί όταν πήρα τηλέφωνο (από το σταθερό) την Kering να κλείσει της θέσης, η φωνή στην χαρά της δεν περιγράφονταν και στα καπάκια πήρα τηλέφωνο και τα παιδιά για να τα ενημερώσω ότι θα πάμε και προφανώς με έβρισαν γιατί τους το είπα τελευταία στιγμή αλλά τι να κάνουμε.
Και εγώ έμεινα όλη την νύχτα να μαζεύω τα πράγματα και να κλαίω την μοίρα μου, κατά τις 7 είχα πάρει και την μάνα μου η οποία και αυτή με έβρισε αλλά κάπως την έπεισα και συμφώνησε, έτσι αυτή, ο Luciano, η Ava και ο soon to be άντρας της Killian ήρθαν να με αποχαιρετήσουν.
Ήρθε βέβαια και ο άλλος αλλά έμεινε μέσα στο αμάξι, δεν ήξερα αν με κοιτάζει ή όχι καθώς τα τζάμια ήταν φιμέ, τα κλάματα της μάνας μου με έβγαλαν από τις σκέψεις μου, γυρνάω και την κοιτάω να φυσάει την μύτη της.
Χαμογελάω αχνά και πηγαίνω κοντά της, χωρίς να χάσει ευκαιρία με αρπάζει και με αγκαλιάζει σφιχτά "Παλιά θα σε έβριζα αν έκανες κάτι τέτοιο αλλά τώρα το μόνο που έχω να πω είναι πως κάθε μέρα με κάνεις όλο και ποιο περήφανη"
Τα λόγια της με έκαναν να βουρκώσω, σηκώνω το κεφάλι μου και της φιλάω τα υγρά μάγουλα της, βγαίνω από την αγκαλιά της και πηγαίνω στον Luciano, μετά στον Killian και τέλος στην Ava "Να μου στείλεις τα προσκλητήρια για τον γάμο" απαντάω βουρκωμένη και με χαμογελαστή πνιχτή φωνή.
Χαμογελάει με τον ίδιο ακριβώς τόνο και με ξανά αγκαλιάζει "Δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτώ και εσύ να λείπεις, όταν θα έρθεις τότε θα παντρευτώ" γελάω αλλά κάτι μέσα μου λέει πως όντως μπορεί να το κάνει.
