Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Πο.....νά.....ω..... Αλλά δεν με νοιάζει! Εχθές το ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου "Μαμά σήκω! Θα αργήσουμε!" η φωνή του Ares με έκανε να σηκώσω για πολύ λίγο το κεφάλι μου και μετά το ξανά κατέβασα πίσω στο μαξιλάρι.
"Σήκω είπα!" ένιωσα το κρεβάτι να βουλιάζει, τέλεια ανέβηκε πάνω και όχι απλά ανέβηκε πάνω αλλά ανέβηκε και πάνω στην πλάτη μου "Σήκω! Σήκω!" ξεκίνησε με χοροπηδάει και ένιωσα τα κόκαλα μου να με αποχαιρετούν σιγά-σιγά.
"Ares!" ούρλιαξα και γύρισα με σκοπό να πέσει πάνω στο στρώμα, βέβαια δεν μπόρεσα να σηκωθώ πολύ γιατί το σώμα μου πάλι άρχισε να πονάει, "Συγνώμη" μου είπε και με αγκάλιασε, τον αγκαλιάζω και εγώ σφιχτά και κλείνω τα μάτια μου μυρίζοντας τη μυρωδιά του.
"Έλα πάμε στην κουζίνα, ο μπαμπάς μας έφτιαξε πρωινό" σηκώνω τα φρύδια μου σοκαρισμένη....δεν έφυγε τελικά... όταν είχα ξυπνήσει κατά τις 3:00-4:00 έλειπε από το κρεβάτι, οπότε υπέθεσα ότι έφυγε..... ένα χαμόγελο αχνό εμφανίζεται στο πρόσωπο μου όταν συνειδητοποιώ ότι όχι μόνο δεν έφυγε αλλά είναι στην κουζίνα μου και φτιάχνει πρωινό.
Από τη χαρά μου σηκώθηκα απότομα, αλλά τα τρεμάμενα πόδια μου δεν με βοήθησαν και έπεσα με τα μούτρα στο χαλί "Μαμά είσαι καλά;" αναστατωμένος ο Ares κατέβηκε από το κρεβάτι και ήρθε κοντά μου "Κ-καλά είμαι, απλά μούδιασαν τα πόδια μου" τον καθησύχασα και προσπάθησα να ξανά σηκωθώ.
Βγήκαμε από την κρεβατοκάμαρα και η μυρωδιά της φρέσκιας κρέπας μπήκε στα ρουθούνια μου, έσφιξα τα μάτια μου καθώς ήταν ακόμα πρησμένα από τον ύπνο και προχώρησα προς τον πάγκο, έτριψα τα μάτια μου και σήκωσα το φρύδι μου όταν τον είδα να μαγειρεύει, φορούσε μόνο την γκρι του τη φόρμα και τα μαλλιά του ήταν πιασμένα σε αντρικό κότσο, δάγκωσα το κάτω χείλος μου καθώς είδα τις γρατζουνιές στην πλάτη του οι οποίες ήταν φρέσκες ακόμα από το χθεσινό πανηγύρι.
"Μπαμπά, την ξύπνησα" η χαρούμενη φωνή του Ares με έβγαλε από αυτές τις απίστευτες αναμνήσεις που είχα, κούνησα το κεφάλι μου και ο Jay γύρισε, ένα στραβό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο του "Πείνας;" με ρώτησε με το χαμόγελο να μη φεύγει από τα χείλη του "Δεν φαντάζεσαι" απάντησα και έκατσα στην καρέκλα, εκείνος έπνιξε το γέλιο του και μου έβαλε μπροστά μου ένα πιάτο κρέπες και άφησε από δίπλα την μερέντα.
