မနက္ခင္း၏ေနေရာင္ျခည္က ေရနံဝေနသည့္ ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးဆီ ျဖာက်လွ်က္...
ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီး၏ အေပၚထပ္မွ ခပ္ဟဟဖြင့္ထားသည့္ ျပတင္းတံခါးမွတစ္ဆင့္ ေ႐ႊဝါေရာင္ကတၱီပါေစာင္ႀကီးလႊမ္းၿခဳံထားသည့္ လူသားႏွစ္ဦးထံ အလည္ေရာက္ကာထိေတြ႕လာခိုက္...
ခပ္ေႏြးေႏြးေနေရာင္ေၾကာင့္ အိပ္ရာထက္မွ အစိုး၏မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားက လႈပ္စိလႈပ္စိေလးျဖစ္လာရ၏။
မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားကို အားယူကာဖြင့္ၾကည့္မိရင္း ေဘးတစ္ျခမ္းဆီ ေစာင္းလိုက္မိသည့္အခါ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ အေမာင့္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔ အစိုးႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက လြန႔္လြန႔္ကေလး ၿပဳံးလာမိသည္။
အေမာင္က ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ၿငိမ္သက္ေနဆဲျဖစ္ကာ အသက္ရႉသံသဲ့သဲ့ကပင္ ခပ္မွန္မွန္ေလးထြက္ေပၚဆဲ...
အိပ္ေနဆဲပုံစံတြင္ပင္ အေမာင္က အလြန္ေခ်ာေမာေၾကာင္း ဝန္ခံရမည္သာ...
အစဥ္အၿမဲ ပိပိရိရိေလးၿဖီးထားတတ္ေသာ နက္ေမွာင္ေနသည့္ တိုတိတိဆံစတို႔က အေမာင့္မ်က္ႏွာအခ်ိဳ႕ကိုပင္ အုပ္ေနသေယာင္ျဖစ္ကာ ဖြာလန္ႀကဲေနေသာ္လည္း အသြင္တစ္မ်ိဳးဆန္းကာ ၾကည့္ေကာင္းေနၿမဲ...
ထူထူထဲထဲ မ်က္ခုံးတန္းေအာက္မွ မ်က္မွန္ႏွင့္ဖုံးကြယ္ေနက် စူးရွရွမ်က္ဝန္းမ်ားကိုမူ ယခုအခ်ိန္၌ မိုေမာက္ေမာက္မ်က္ခြံတို႔က တစ္ဖန္ပိတ္ဆို႔ထားျပန္၏။
အခ်ိန္ျပည့္နီးပါးတပ္ဆင္ထားသည့္ မ်က္မွန္ေၾကာင့္ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းနားထင္ေလး၌ပင္ မ်က္မွန္ကိုင္းရာေလးအျဖစ္ ခ်ိဳင့္ဝင္လွ်က္...
ထူထူျပည့္ျပည့္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔က အနည္းငယ္မွ်ပင္ ပြင့္ဟမေနဘဲ ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလးသာ ေစ့ပိတ္ထားဆဲ။
ျမင္ရခဲသည့္ အေမာင့္မူရင္းပုံစံေလးကို ၾကည့္မဝစြာ အစိုးေငးေနမိ၏။
ၾကည့္ေလ ၾကည့္ေလ ခ်စ္ေလ
ၾကည့္ေလ ၾကည့္ေလ ေခ်ာေလ
ၾကည့္ေလ ၾကည့္ေလ ၾကည့္မဝေလ
ေခ်ာေမာသည့္ေယာက်္ား...
အရာရာၿပီးျပည့္စုံသည့္ေယာက္်ား...
ထို႔ထက္ အစိုးကိုခ်စ္ေပးသည့္ေယာက်္ား...
YOU ARE READING
အမောင် / အေမာင္ ( Completed )
Historical FictionCover- edited from google Start Date -22.4.22 End Date- 22.3.23 အနံ့သင်းတဲ့ သဇင်မင်းကမှ ပန်းထင်သလား မထင်ပါနဲ့ အဲလိုမထင်ပါနဲ့ အနံ့မဖက်တဲ့ သပြေခက်ကလဲ ပန်းတစ်မျိုးပါလေ ဖိုမချစ်ခြင်းမှ ချစ်ခြင်းမည်တာမဟုတ်ဘဲ ရုတ်တရက်ဆန်စွာဖြစ်လာတဲ့ လိင်တူကြားကမေတ္တာကလဲ...
