Bölüm 7

35.5K 1.8K 5.3K
                                    

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Keyilfi okumalar






Keyilfi okumalar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.




〰️➰〰️





"Tebrikler."

Kılıç'a küçük bir baş selamıyla teşekkür ederken ıslak saçlarımı omzumdan geriye ittim. Kurşun beni soyunma odasında bırakıp çıktıktan sonra kısa bir duş almış, üzerimi değiştirmiştim.
Yürüdüğüm koridorda ise Kılıç ile karşılaşmıştım.

Normalde kazandığım her maçtan sonra bir ikramiye zarfı alırdım, çoğunlukla Tufan verirdi. Fakat bu sefer ne Tufan'dan ne de Kılıç'tan ses seda yoktu.

Her neyse.. diye geçirdim içimden. 14'lü yaşlarımdan beri o zarflar benim için ego tatmini olmaktan öteye geçmemişti nasıl olsa. Artık ihtiyaçlarımı karşılayabilmek için kanlı ellerim, kanlı yüzümle geceleri uyanık kalmak zorunda kalan kız değildim.

O kızın aklıma düşen suratı ve eskinin kara bulutları etrafımı sardı. Geçmişi düşünmek hep bir sonuca çıkarırdı beni.
Elif kahrolası derecede acınasıydı.

O ölmeyi hak etmişti.

Kılıç'ın derinden çıkan sert sesi beni düşüncelerimden kopardı. "Kurşun'un odasına git. Sana zarfını o verecek?"

Boş bulundum. "Niye?"

Kılıç bana ters bir bakış atarken "Öyle olması gerekiyormuş." dedi ve geniş adımlarla ilerleyerek yanımdan kayboldu.

İçime derin bir nefes çekerken arkamı döndüm ve ringlerin bölümünden çıkarak arkaya, dar ve karanlık o koridora yöneledim. Daha önce oradan hiç geçmemiştim. Çünkü o koridorun çıktığı tek yer onun odasıydı.

Yüzümde bir gülümseme peydah olmak istese de ona müsaade etmedim. Onu daha yarım saat önce görmüştüm. Ama yarım dakika önce bile görmüş olsam onu görme fikri beni hep heyecanlandıracaktı.

Sonu ona çıkan koridorları hep sevecektim.

Saçlarımı yüzümün iki yanına çekerek sadece allıkla renklendirdiğim suratım hakkında fazla düşünmemeye çalıştım. Maalesef Mavzer'de bulabildiğim tek makyaj malzemesi allık olmuştu. Kurşun'u tekrar göreceğimi bilsem daha fazla uğraşabilirdim.

Yüzümün çirkin olmadığını biliyordum. En azından her zaman. Yine de doğal halimi seviyor muydum? Hayır. Bedenim, yüz hatlarım, gözlerim.. Elfida'da dış görünüşe dair sevdiğim pek bir şey olduğu söylenemezdi.

Bazen özgüvenli bir kadın olurdum. Hazırlıklıyken. Kendimi kandırırdım, omzularımı dik tutar bakışlarımı soğuturdum. Kimi zaman yaptığım role kendim de inanıyordum. Fakat bazen çok savunmasızdım. O zamanlarda ise kendime dair hiçbir şey beni tatmin etmiyordu.

Karanlık koridorun başında duran adam geleceğimden haberdar olmalı ki geçmeme bir şey söylemeden dümdüz ileri bakmayı sürdürdü.

Koridora ilk adımımı attım. Oldukça karanlık olan yeri aydınlatan tek şey tepedeki loş kırmızı şerit şeklindeki ışıktı. Ambians değişikti.

Mavzer ÇığlığıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin