Mavzer Çığlığı

Bölüm9(Part2)

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Keyifli okumalar

〰️

"Bir fotoğrafı yok mu?" diye sordum oturduğum koltuğun önündeki halıda oturmuş, elindeki şişeden içki içen Kılıç'a. Bir saattir biraz susuyor, biraz kısa cümlelerle Alya'dan bahsediyordu. Ben de dinliyor, arada ufak yorumlar yapıyordum. Kurşun'sa tamamiyle sessizdi. Karşıdaki koltukta öylece oturuyor ve tahminimce Kılıç'ın sızmasını bekliyordu.

"Fotoğraf çekilmeyi sevmiyor."

"Eh," dedim. "Sen de bayılan gibi biri durmuyorsun."

Bir yudum daha alırken başını salladı. "Nefret ederim." Bir yudum daha, bir tane ve bir tane daha. "Ama onunla bir fotoğrafımız olsun isterdim."

Sessizce, boş gözlerle sehpahayı izleyen yan profiline odaklandım. Bu halde bile sert bir görüntüsü olduğu inkar edilemezdi. Yine de her zamanki Kılıç Falu'dan çok başkaydı.

Aniden aklıma gelen bir şeyle "Kılıç," dedim yavaşça. 'Hı' der gibi bir ses çıkarttı. "Geçen haftalarda, seni Mavzer'de bir kadınla basmıştım. O zamanlar Alya yok muydu?"

Dudakları düz bir çizgi halini aldı. Şişeyi halıya bıraktı ve beyaz halıma sıçrayan damlaları umursamadan başını geriye atarak oturduğum koltuğa yasladı. Şimdi kafamı biraz aşağı eğerek tüm yüzünü görebiliyordum. Buz mavilerini tavana odakladı.

"İlk kez dört yıl önce boktan bir yerde tanıştık. Kısa sürede sevgili olduk." Derin bir nefes aldı. Bana bunları, derdini anlatmasına oldukça şaşırsam da samimi bir dertleşme gibi görünen bu an hoşuma gitmişti. Evim ilk kez böyle dolu hissettiriyordu. "Gözünde tatlı, romantik bir hikaye veya kadın canlanmasın. Boktan bir kadındı. Ben de boktan bir adamım orası ayrı gerçi." Omuz silkti. "Birkaç ay sevgili kaldıktan sonra ayrıldık ve dört yıldır aynı döngünün içindeyiz. İkimizin hayatında hep farklı insanlar oldu, ayrıldıktan sonra. O adam akıllı yanımda olmayı seçseydi, başkası olmazdı."

Şaşkınla kaşlarımı çattım. "Buna nasıl ses çıkartmadınız ikiniz de?"

Güldü ama hiç samimi değildi. "Bundan rahatsız olacak bir kadın değil."

Alya'nın rahatsız olmadığını söylüyordu. Kendisinden söz etmiyordu.

Başımı sallayarak daha fazla eşelememeyi seçtim.

Tam olarak kırk dakika sonra Kılıç üçlü koltukların birinde sızmıştı ve ben Kurşun'u uyuması için zor bela benim odama yollamayı başarabilmiştim. Uykum olmadığını, televizyona bakacağımı söylemiştim. Gece uykusu uyumuyordum. Ama her şeyi bilmesine de gerek yoktu.

İkisini de aynı anda alt katta bırakamazdım. Çalışma odası kilitliydi evet ama yine de paranoyak zihnim bu riski almama müsaade etmiyordu.

Yatak odam ise tertemizdi. Risk uyandıracak hiçbir şey yoktu. Benim kokumun sindiği çarşaflarda rahatça uyuyabilirdi.