-Yapma karan.
-Asıl sen yapıyorsun, hadi diyelim doğurdun beni seni bulamadım benim oğlumun o adama baba demesine dayanabilecek miydin ?.Bağırmıyordu ama öyle kelimeler kullanıyordu ki sanki şu an benimle kavga ediyordu.
-Miray gözlerime bak cevap ver o adama baba demesine dayanabilecek miydin ?.
-Dayanamayacaktım ama mecburdum.
-Neyin mecburiyeti Miray arasaydın söyleseydin istemeyecek miydim deydimi 6 ay beni peşinden koşturmana koşmayı geçtim kendine de bana da yazık etmene deydi mi ?.Karan' a cevap vereceğim sırada karnıma giren acıyla burkuldum derin bir nefes alıp doğrulduğum da Karan iyi olmadığımı fark edip kollarımdan destekledi.
-Miray.
-Oturacağım, geçer şimdi oluyor ara sıra doğum yaklaşıyor ondan herhalde.
-Emin misin istersen gittiğin hangi doktorsa oraya gidebiliriz.
-Hayır gerek yok iyiyim.Git gide burkuluyordum Karan' ın kollarında yere dizlerimin üstüne düşüp kalmıştım.
-Karan ne nefes alamıyorum.
-Miray.
-Karan çok kötüyüm.
-Ben demiştim gidelim diye.Karan beni kucağına alıp arabaya doğru koşmaya başladı bu sırada Kuzey de eve yaklaşıyordu Karan beni kurtarmanın isteğiyle Kuzey' e emir verir gibi arabaya bindirdi arka koltukta Kuzey sürücü koltuğumda Karan sağ koltukta ise ben vardım Karan arabayı çalıştırırken Kuzey' e doktorun nerde olduğunu soruyordu.
-Şimdi burdan arabayı çıkarıp mahallenin sonuna kadar düz gideceğiz, ardından sağ dönüp ilk mahalleden sol yapacağız, biraz daha gittiğimizde sağda kalacak hastane.
-Ne uzattın ama dua et Miray bu halde yoksa varya.Karan' ın viteste olan elinin üzerine elimi koydum bir yandan da gözlerimden akan ılık ve tuzlu göz yaşlarıma engel olmaya çalışıyordum tırnaklarım derisine batıyordu, çok dayanabildiğimi sanmıyorum 5 dakika içinde gözlerim kapanmıştı ne tek bir ses ne tek bir sızı bedenimde yoktu hissetmiyordum duymuyordum yaşayıp yaşamadığımdan bile şüphe ediyordum.
Yaşıyorsun Miray ama o yaşamıyor.
İç sesim kim yaşamıyor herkes nerde ?.
Herkes dış dünyada uyanmanı bekliyorlar Miray.
Kim yaşamıyor iç sesim.
Bebeğiniz.Sıçrayarak uyandığımda kolumdaki serum yerinden oynadığı için canım yanmıştı hissediyordum kolumu geri yerine sabitlediğimde serumu düzeltmeye çalışan hemşireyi fark ettim.
-Günaydın Miray hanım sanırım kabus gördünüz.
-Kim öldü hemşire hanım.Hemşire duraksayıp yutkundu ardından sessizce odadan ayrıldı hemşire odadan çıktığında odaya karan girdi yanımdaki sandalyeye oturdu elleri buz gibi gözleri kırmızıydı
-Karan gözlerin kızarmış ne oluyor ?.
Biliyorsun Miray.
İnkar edeceğim bildiğimi.-Sakin ol bebeğim ama benim sana bir şey söylemem gerek.
-Söylesene o zaman Karan ne duruyorsun.
-Canımın içi çiçeğim, bebe...bebeğimiz kaybettik biz.Karan' ın sesi titrerken benim de dudaklarım tıpkı elinden oyuncağı alınan bir çocuk gibi büzülürken Karan ağlayacağımı anlayıp kollarını bana sarmıştı kaç dakika öyle kaldık bilmiyorum fakat uyuyakaldığımı hatırlıyorum uyanığımda ise kendi odamdaydım bu olanların bir kabus olmasını dileyerek uyandım fakat değildi her şey gerçekti yaşanmıştı yataktan kalkıp saate baktım gecenin geç vakitlerinden biriydi merdivenlere çıkıp mutfağa indim, Karan salonda ki kanepede yatıyordu mutfaktan bir bardak su alıp içtim ardından da Karan' ın yanına sokuldum uyuyordu uzun uzun onu seyrettim saçları, yüzündeki çizgileri, gözleri, cidden yokluğum onu yıkmıştı acaba ailemde Karan' ın beni merak ettiği kadar merak etmiş miydi beni gerçi deneseler bir şekilde ulaşırlardı son zamanlarda kuzenlerimle de konuşamıyordum ne olup bittiğinden bir haberdim acaba onlar öğrenmiş miydi düşük yaptığımı ellerim tekrardan titremeye başladığında eğildiğim yerden kalkmak istedim fakat Karan' ın sıkıca kendine saran kolları bunu engellemişti.
-Miray uyumuyor muydun canım sen ?.
-Uyuyordum, ama uyandım daha fazla uyku tutmadı Karan.
-İyimisin titriyorsun ?.
-İyiyim merak etme Kuzey hiç beni aradı mı ?.
-Hayır ama boşanma evraklarını yolladı imzalarsan tek celsede anlaşmalı boşanabilirmişsiniz.
-Tamam sabah ilgilenirim.
-Miray.
-Efendim.
-Biraz konuşalım mı hem iyi gelir belki.Karan' ın yanına koltuğa oturdum.
-Bir daha Türkiye' ye yanıma dönecek misin ?.
-Bilmiyorum, yani oraya dönmek konusunda emin değilim.
-İstersen başka şehirler sokaklar keşfedebiliriz biliyorsun dimi.
-Biliyorum fakat biraz daha burda kalsam iyi olacak burayı seviyorum.
-Öyle olsun kalalım biraz daha, ben sabah bir daire bakmak için erken çıkacağım haberin olsun.
-Karan gitmesen, benimle kalsan benim şu an en çok sana ihtiyacım var.
-Sen beni yanında istediğin sürece elbette yanında kalırım Miray bunu en iyi sen biliyorsun.Karan beni tekrardan kollarıyla sarmalayıp kucağına çektiğinde aylar öncesinde yaptığım salak saçma bir hata yüzünden bu hâlde olduğumuz aklımdan geçiyordu hepsi benim aptallığımdı ve aptallığım yüzünden oğlumuza bile sahip çıkamamış koklayamadan, kucağıma alamadan, bir kez olsun öpemeden kaybetmiştim.
Dua et Karan' ı kaybetmedin eğer Karan' ı dakaybetseydin işte o zaman bir ailen bile olmayacaktı.
Bunu yüzüme vurduğun için saol iç ses çok destek oluyorsun.
Dost acı söyler MiroşO gece Karan' ın kollarında aylar sonra tekrardan rahatça uyuduğum bir gece olmuştu sabah ne olur bilemiyordum bilememenin verdiği çaresizlikle sanki günlerdir hiç uyumuyormuşum gibi tekrardan gözlerimi kapattım ve tekrardan kendimi o zalim uykunun kollarına bıraktım güvende olduğumu biliyordum ama iyi olmadığımda ortadaydı şimdi ne yapacaktım ya Karan' ın uzattığı eli tutup onunla gidecektim yada kendi hayatımı keşkelerle doldurup yalnız başıma ölecektim.

YOU ARE READING
Mafyanın Karısı
Fanfiction~Dalından koparılmış çiçek solmaya mahkumdur karan ~Sırf o çiçek zarar görmesin solmasın diye o çiçeği kökünden söküp kalbime diktim miray ~Ben, beni seviyorsun sanmıştım Anıl. ~Zaten ben de seni sevdiğimi san diye uğraşmıştım Ayliz.