KALBİNDE MÜEBBET HAPİS

BÖLÜM 1

~ ÇİĞDEM ÜLGEN ~

Susmayı öğrendim çok konuşanlardan... Alçak gönüllü olmanın erdemini tattım çok bilmişlere inat... Gerçekten bilenlerin az konuştuğuna şahit oldum sessizce... Her yaşananın sadece bir deneyim olduğunu kavradım... Yolun uzun ve ince olduğunu derinden hissettim. Bedenin bile sahibi olmadığımızı öğrendiğimde hiç bir şeye garanti gözüyle bakmamayı seçtim. Ben kendim olmayı seçtim, başkalarından alınmış parçalardan oluşmayı değil... Kendi hayatını yönetemeyenlerin diğer hayatlara müdahalelerine güldüm. Paranın gücüyle, etiketleriyle var olanların elindekileri kaybettiğinde çırılçıplak kalışlarını izledim... Uzun ve muhteşem yolda yalnız yürümeyi öğrendim... Ben, ben olmayı seçtim.

Boşluk

Derin bir boşluktaydım

Nerede olduğumu, neden burada olduğumu ise hiç mi hiç bilmiyordum

Etrafıma bakınmaya başladım. Görünürde hiçbir şey yoktu. Her yer bembeyazdı.

Nasıl gelmiştim ben buraya...

Yoksa ölmüş müydüm?

Dakikakar sonra yakınımda yabancı olmayan bir ses duydum.

"Çiğdem."

Sağıma baktım kimse yoktu. Soluma baktım kimseyi göremedim. Önümde zaten hiç kimse yoktu.

Aynı ses, yine seslendi bana. Ama bu sefer daha yakından gelmişti o ses.

"Çiğdem."

Arkamı döndüğümde görmüştüm onu. Kardeşimdi. Yaşadığı acı son yüzünden şehit olan kardeşim.

"A-Aslı." dedim, istemsizce kekelemiştim. Nasıl gelmişti o buraya? Ben nasıl gelmiştim? O ölmüştü, ne işi vardı burada? Bende mi ölmüştüm yani? Ama bu nasıl olurdu?

Yoksa rüya mıydı bu? Rüya mı görüyordum ben...

"Çiğdem, sana tek bir şey söyleyeceğim."

Kısa bir süre sessizlik oldu.

"Beni öldüren kişi, Çakal İlker."

"Bul onu Çiğdem."

"Bul ve hakettiği yere kapat."

"Benim kanımı yerde bırakamazsın Çiğdem."

"Bul onu."

"Sana güveniyorum kardeşim."

"Sen hırslı bir polissin. Senin elinden şimdiye kadar hiçbir suçlu kaçamadı..."

Tam gözlerimin içine içine bakıyordu.

"Bununda kaçmasına sakın izin verme."

"Bul onu kardeşim."

"Bul onu."

"Bul."

Gözlerimi hızlıca açarak uyandım. Kardeşim Aslı'nın sürekli bahsettiği kişiyi bulmamı söyleyen sesiydi bu uyanmamın sebebi. Ben ne görmüştüm böyle? Bu ne biçim bir rüyaydı? Bu bir işaret olmalıydı. Aylardır Aslı'yı kimin öldürdüğünü bulmaya çalışıyordum. Aylardır arıyordum. Ve bu anlamını bilmediğim rüyayla birlikte kim olduğunu öğrenmiştim. Belki öylesine bir rüyaydı bu. Belki de hiçbir doğruluğu yoktu. Ama ben yine de araştırmak istiyordum bu Çakal İlker'i. Doğru da olabilirdi sonuçta. Böyle bir rüyayı öylesine neden göreyim ki..? Mutlaka bir anlamı vardı. En azından ben öyle düşünüyordum.