You've Got To Be Kidding Me!

41 2 0 
                                    

                                              
PROLOGUE
Pikit mata kong binasa ang kahuli-huling pahina ng Humans Without Humanity na isinulat ni A.L 
To say I'm not disappointed with the ending was an understatement.
Dahil sa pagiging selfish ng kontrabida sa istorya namatay lahat ng main leads. Unfair, ginawa nila ang lahat para makaligtas. Dinungisan nila ang kanilang mga kamay kahit valid naman ang rason kung bakit nila 'yun nagawa.
Konsensya. Konsensya ang papatay sa'yo.
Dahil dito nag-umpisa ang lahat. Kung bakit ganun na lamang ang kinahitnan nila sa huli.
May kasabihan nga na, "huwag kang matakot sa patay; matakot ka sa buhay!"
They did everything they could to survive. 
Pero dahil sa isang self-centered bitch na kagaya ni Tronia parang bulang nawala lahat-lahat nang sakripisyong ginawa nila.
I hated her.
Ang mga kagaya niya dapat hinahayaan na lang pagkaisahan ng mga hayok sa lamang-loob at utak na kinalaban nila. 
Na mas kilalang zombies
Kung ako ang nasa lugar ng mga iyun. Paniguradong habang nilalamon ako ng buhay ay pinagsisihan kong iniligtas pa namin ang tulad niya.
Ang nakakakainis pa alam kong mahal si Tronia ng mga Kuya nito kahit pa ipinakitang inis sila rito.
Pero dahil sa pagmamahal at konsensya na mayroon sila ay ang siyang nagtulak para sa kanilang hindi makatarungang kamatayan.
Even though, satisfying na malaman na namatay din si Tronia at dahil nag-iisa na lamang siya ay madali para sa mga Undead na mapagpuyukan siyang kainin.
Brutal right? Deserve.
Geez! Gagawa nalang ako ng sariling ending kung saan gagawin kong panaginip lang ang lahat. 
Mas okay diba? Kaso kahit ano pang isip ko, hindi ko maramdamang masaya ako sa naisip kong ending. 
Oh my God! 2 am na pala? 
Need ko na mag rest dahil may class pa ako bukas.
Kitang-kita na tuloy ang eyebags ko dahil sa mugto nga ang mga mata ko sa kakaiyak sa naging ending.
It could change
huh? What the hell was that?
Mind ko ba yung nagsalita or what? 
I wish.
***
Drops of blood can be seen
Screams and pleas shall be heard. 
Dull and dark
There is no light
Human parts
Being torn apart 
harsh crunch,
monstrous groans, 
panting, yelling, 
begging to stop. 
cries that can tell 
how helpless it sound
bodies like a props
shattered on the ground
Heels that turn around 
Like a deaf 
and ignores pleas. 
Does that person 
even shed tears?

So this is how betrayal feels like
They thought

There's no hope 
They thought
as they face their horrible death.
Human race?
no more?
One had survived
Kind souls who don't deserve to die died
life gave them justice
and punished her 
as cruelly as she did 

her screams
that no one heard
her cries 
were music in their ears
and there, they were gone
all gone

haha? di ko sure bat may pa ganurn sa huli pero I like it kaya di ko na aalisin
Awakened Where The Apocalypse's PrevailsHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin