ASLİNE

3

Dönüşüm ve değişim arasındaki en temel fark dönüşümün insan vücudunda ortaya çıkaracağı elle tutulur şeylerdir. Değişimse daha çok iç görünüşle ya da hayatımızdaki tüm soyut şeylerle alakalıdır.
Bir şeye dönüşüm alet ve edavatla mümkünken, değişim denilen şey düşünce yapısı ile alakalıdır.

Aslin düşünce kısmını çoktan halletmişti. Değişimi tamamlanmıştı. Asıl geriye kalan şey, dönüşümdü.
Dönüşümü tamamlandığında Aslin'den güçlüsü olmayacaktı...

Dönüşümü tamamlamak elbette uzun bir zaman alıyordu. Aslin dönüşümünün ardından bir ayaklanma başlatacaktı bu kesindi. Yanlızca zamana ihtiyacı vardı. Daha hiç bir adım atmamışken, hiç bir şey belli etmemişken nasıl dikkat çekebilmişti  anlayamıyordu...

"Ne oluyor Aslin?" Diye sordu 17 yaşından daha büyük olmayan çocuk.

Aslin yaklaşık on dakika önce onu evine almış bir kanepeye oturtmuş ve hiç bir şey anlatmadan başının tepesinde hızlı hızlı volta atmaya başlamıştı. Çocuğun bu sorusu onu olduğu yere çiviledi.

"Tutukçulardan biri buradaydı." dedi. Sesindeki tedirginlik damarlarına işliyordu.
Lanet olsun! Tutukçular buralara asla uğramazdı.
"Ne!" Çocukta en az onun kadar şaşırmıştı. Yerinden kalktı. "Şimdi ne olacak? Sence bunak seni şikayet mi etti dersin?"

"Bu benimde aklıma geldi. Adam denetim yapıyoruz dedi." Bu çok havada asılı kalan bir cevaptı. 'Denetim yapıyoruz'
Aslin denetimin nerede yapıldığını çok iyi biliyordu ve kesinlikle buralara uzak yerlerdi.

Çocuğun gözleri büyüdü, "onunla konuştun mu?" Dedi sesi inanmıyormuş gibi çıkıyordu.
Aslin bakışlarını oynattı. Elbette bir Tutukçuyu ilk görüşü değildi.
Hayır ailesi katledilirken gördüğünü saymıyordu. Onları defalarca görmüştü ama hiç bu kadar tedirgin olmamıştı çünkü Aslin onları ait oldukları yerde görmeye alışıktı. Bu defa onlar Aslin'in inine sızmıştı. Aslin'i tedirgin eden şey tam da buydu.

"O benimle konuştu. Daha sonra da buraya kadar takip etti!" Dedi hiddetle. Buna hâlâ inanamıyordu.
"Ona ne dedin Aslin?" Diye şüpheyle sordu çocuk.

"Hiç... hiç bir şey, dikkatini çekecek hiç bir şey söylemedim." Gözlerini kırpıştırdı. Aslin'in asi ruhu çevre tarafından bilinen bir şeydi. Ama hepsi buydu kimse bu çevreden dışarı çıkıpta Aslin'i bir Tutukçuya şikayet etmezdi. Yani Aslin öyle biliyordu.
"Aykırılık belli edecek bir şey söylemedim." Diye düzeltti sözlerini.

Çocuğun dudakları bir şey söylemek adına aralandı. Ama aşağıdan gelen gürültü. Söyleyeceği şeyi unutturdu. Aslin'le tedirgince birbirlerine baktılar hemen ardından cama doğru yöneldiler.

Tutukçu birini ensesinden tutmuş adeta sürüklüyordu. Bu biri Aslin'in yanındaki çocuktan farksızdı. Eski üstüyle sokakta yaşayan başka biri olduğunu anlamak zor değildi.
Siyah zırhlı araça çocuğu itekledi. Aslin bu araçları biliyordu.
Tutukçu kimsenin görmediğinden emin olmak adına etrafı taradı. Gözleri Aslin'in camında biraz fazla oyalandı. Aslin'le çocuk çabuk ama dikkatlice geri çekildiler.
Az sonra Tutukçu arabaya binip oradan uzaklaşmıştı.

"Lanet olsun!" Dedi çocuk başını ellerinin arasına almıştı, " o çocuğu tanıyorum. Arkadaşımdı." Bakışlarını Aslin'e kaldırdı. "Ne olacak şimdi ona, öldürmezler değil mi?"
Aslin, kafasını iki yana salladı ve "Bilmiyorum." Diye fısıldadı gerçekten bilmiyordu. Ama öğrenmesi çok zor değildi...

                          ###

"Cidden böyle bir evin var ve hâlâ o çöphanede mi yaşıyorsun Aslin?
Gerçekten inanılmazsın!"