Aimee POV
Hindi pa rin ako makapaniwala na nasa Korea na ako. It was like a dream but it's not. It's super real! Hindi ako nanaginip.
"Hindi ako sanay na tahimik ka, Aimee. Are you okay? Nahilo ka sa byahe?" rinig kong tanong ni Kuya Kenneth.
Nasa loob kami ng sasakyan. Siya ang nagdri-drive at nasa front seat naman ako ng kotse niya.
You heard it, right?
Kotse niya. Omg!
Ang bongga na talaga ni Kuya. He said kanina na bigay daw ng company ang kotse na 'yon. Pagkalabas namin ng Incheon Airport, may isang koreano ang nag hihintay sa amin.
Ka-trabaho niya pala yun. Naki suyo siya na dalhin ang kotse niya sa airport para hindi na daw kami sumakay ng bus papuntang condo ni Kuya.
May kalayuan pa naman daw ang condo at isa pa mas makakatipid pa sa pamasahe.
Umalis din agad yung ka-trabaho niya dahil may pupuntahan pa raw ito. Pero pinakilala niya naman ako sa kanya.
His name is Jung. Tinanong niya pa nga kung ako ba daw yung 'Ami' na tinutukoy ng Bangtan. Kalat na kasi sa boung BigHit company ang tungkol sa akin. Jusko!
He was happy to meet me daw at sinabi pa ni Kuya Jung na ganda ganda ko. Kinilig naman ako.
Pero ayun nga, nagpaalam din naman siya agad.
"Medyo, Kuya pero keri lang. Ayokong masira ang moment na ito. Grave! Ang ganda talaga ng Korea," aniya habang pinagmamasdan ang bawat establisment na dinadaanan namin.
Bukod doon, sobrang linis din ng paligid, well, bukod sa mga dahon na nagsisilagasan. Spring season kasi ngayon. My favorite season. Shet! Ang swerte ko to witness this kind of mala kdrama feels.
Pinagmasdan ko ang bawat establishment na nadadaanan namin. Hindi nawala sa labi ko ang isang malawak na ngiti habang pinagmamasdan ang paligid.
I heard kuya chuckled. Hindi ko nalang siya nilingon at nagpatuloy sa ginagawa ko.
After few minutes, huminto kami sa isang maliit na kainan. Tamang tama nagugutom na ako.
After we ate dinala niya ako sa dorm niya. My eyes literally twinkle when I entered to his dorm. It's look like ala five star hotel. Hindi siya gaanong kalakihan but the design is magneficient and refreshing.
Kuya told me na mismong ang Bighit company daw ang nagpagawa nito para sa empleyado nasa malalayong lugar ang tirahan para hindi na hassle sa kanila ang bumayehe at gumastos. Daebak!
I was busy arranging my clothes when my phone rung. Nang tignan ko iyon ay siya naman pagbilis ng tibok ng puso ko.
Si Jimin!
Paano ko nasabi si Jimin? Because I had cellphone number of him. Kuya Min gave that to me when he called me last last night. Galing daw sa Bangtan ang utos. They wanted daw kasi na once na nasa Korea na ako ay tawagan ko nalang sila o sila ang tatawag sa akin. Binigay ko din kasi yung number ko sa kanila.
I took a deep breath bago kinuha ang phone at sinagot ang tawag niya.
"Annyeong?" nahihiya kong sagot.
"Ami! Yaa! Ami!"
Muntik ko nang maitapon ang cellphone ko dahil sa boses niya. He is super energetic.
"Why are so happy?" natatawa kong sagot.
"I heard your voice, that's why. Are you alone there?"
They know na ngayon ang dating ko galing Korea. Balak pa nga sana nilang sunduin ako sa airport but I immediately said no. Super busy kasi nila para sa darating na kick off concert this weekend at isa pa, they're super famous here. Mahirap na. Baka masundan pa sila ni Dispatch or any paparazzi.
Si Jimin ang unang tumawag sa akin.
"Yep. Kuya need to go back to his work," sagot ko naman.
Sinundo lang ako ni Kuya.
Kuya told me na if ever daw na gusto kong mamasyal, tawagan ko lang siya para magpaalam. Hindi rin ako mahihirapan para tandaan yung pasikot sikot dito sa Seoul dahil unang una ay pamilyar na ako sa lugar na ito. Mahilig kasi akong manood ng vlogs saka kdrama kaya feeling ko ay alam ko na ang pasikot sikot dito, if ever man na mawala ako ay may map naman at si kuya.
"Are you free tonight?"
"No. Why are you asking?"
"Good."
"Ano? What?"
Hindi niya na nasagot ang tanong ko when he said goodbye to me.
Maghapon akong nag stay sa dorm ni Kuya. Since busog na ako, tinulog ko nalang ang boung maghapon.
I was too tired sa boung byahe. Masarap pa matulog dahil malamig ang klima.
Nagising nalang ako nang marinig ko ang sunod sunod na doorbell.
Si Kuya na ata yun.
Nag text siya kanina na uuwi siya nang maaga at ipapasyal niya ako sa gabi. Sa labas na rin kami kakain.
Bumangon ako sa pagkakahiga at nagtungo sa pintuan. Humikab ako at binuksan ang pinto.
Shet!
Nahinto sa ere ang nakanganga kong bibig. Hindi si kuya ang nasa labas kundi ang Bangtan!
They are all wearing black face mask at kanya kanyang suot ng sombrero.
Ang iba nakasuot ng mahahabang jacket at ang iba naman ay nakasuot ng makapal na jacket.
May hawak na party balloons si Jhope at V. May hawak naman ng paper bags si Jin at RM. Isang karton naman ng banana milk at juice ang hawak ni Suga. Tatlong pizza box ang kay Jimin at isang bouquet of flower ang hawak ni Jungkook.
Mabilis kong isinara ang bibig ko.
"Welcome to Korea, Ami!" Ssabay sabay nilang bati.
"Oh my God!" I blurted out and look at them with disbelief.
_______
"He knows," Rm answered matapos kong sabihin kung alam ba ni kuya Min na nandito sila.
Nakapag paalam na rin daw sila kay Kuya Kenneth na nagkataon naman na late nang uuwi si Kuya.
Nakahinga naman ako nang maluwang sa nalaman ko.
Isa isa ko silang tinignan. Making sure na they are real dahil baka nanaginip lang ako. But the moment my eyes dropped on Jungkook. My heart beat fast. Parang bigla nanghina ang tuhod ko kasabay na napagtanto ko na hindi ito panaginip.
"Masaya akong makita kayo sa personal," nakangiti kong usal saka sila isa isang niyakap.
Nang si Jungkook na ang yayakapin ko ay bigla akong nailang. Maryusep!
Nahihiya siyang ngumiti sa akin at siya na ang humila sa akin palapit sa kanya. Kagat kagat ko ang ibabang labi ko nang tumama ang ulo ko sa dibdib niya. Narinig ko ang malakas na kabog ng puso niya.
What is that?
Pero pinagsawalang bahala ko muna iyon at niyakap siya nang mahigpit at ganoon din ang ginawa ni Jungkook sa akin.
