Midnight Rain

PROLOGUE

"M-my l-love please hear me out, I'm doing this for the both of us. I know you really love that dream of yours, hindi ko na kayang makita na napapabayaan mo 'yan dahil sa akin mahal ko.." She said while sobbing so hard.

"Mahal ko, ikaw na ang pangarap ko" Kaagad kong sabi sa kanya habang niyayakap ang gilid niya.

"L-listen love, I love you. You know that right? Ikaw rin ang pangarap ko ngunit naiintindihan mo ba yung point ko, na sa maling oras tayo nagkatagpo? Parehas na tayong nauubos mahal ko.." Paliwanag niya sa akin, patuloy lang ako sa pag iyak sapagkat para akong naubusan ng lakas pati sa pagsasalita.

Kuha ko naman siya, parehas na nga kaming nauubos. May mga pangarap pa kaming dalawa na mas kailangan unahin dahil 'yon din ang ipinangako namin sa isa't isa simula pa lang. Na uunahin namin ang pangarap namin kaysa sa kung anong meron kaming dalawa, ngunit iba na ngayon.

Ngayon, mas mahalaga at importante na siya sa akin kaysa sa pangarap na sinasabi niyang mahal ko.

She became my dream at wala nang magbabago ron.

I wasn't expecting this to happen, it stings me.

"Paano kung sabihin ko sayong gusto ko mamahinga pero hindi ka kasama? Paano kung sabihin ko sayong gusto kong iwanan mo nalang ako? Alam naman nating dalawa na mamamatay na rin naman ak-"

"Stop it! Hindi ka mawawala Anaia, hindi. Please 'wag mong sabihin 'yan, kakayanin mo mahal." Hindi ko na napigilang hindi mapasigaw sapagkat hindi na natatanggap ng tenga ko ang mga sinasabi nito.

"S-sorry my A-anaia, hindi ko sinasadyang masigawan ka. Ayaw ko lang na gan'yan ang sinasabi mo, walang mawawala okay? Mahal na mahal kita" Humihikbi kong sabi sa kanya.

Tumango lang naman siya sa akin.

"Tahan na, kahit maganda ka pa rin habang naiyak ayokong umiiyak ka nang dahil sa akin, Zaire." Malambing ang boses nitong sabi sa 'kin.

Tinugon ko lamang siya ng isang mahigpit na yakap dahil walang kasiguraduhan kung ito na nga ba ang huling yakap at huling araw na makakasama ko siya.

"Pasensya ka na mahal ko, sana maintindihan mong minsan may mga laban tayong dapat labanan nang nag iisa lang. If you can afford losing your dreams just because of me, I can't. Please, don't stop chasing your dreams huh?" Mahinang sabi niya sa akin.

Tumango naman ako sa kanya kahit hirap na hirap akong gumalaw at magsalita.

Ramdam kong hindi siya titigil ngayong araw hangga't hindi ako napayag sa gusto niyang mangyari sa amin.

Nirerespeto ko siya at ang desisyon niya kahit na labag sa akin ang paghihiwalay naming ito.

Alam kong dapat sa ganitong sitwasyon ako hindi umalis sa tabi niya ngunit anong magagawa ko kung siya na mismo ang may gustong umalis ako?

Mahal ko siya, kaya kahit anong gusto niya ibibigay ko, kahit anong kailangan niya gagawin ko.

Even breaking up with her will scars me. I will do it, for her.

"I understand you, m-my love. Kung eto ang gusto mong mangyari, ibibigay ko sayo. Magpagaling ka at sa oras na gumaling ka na, I want you to continue chasing your dreams also, kahit anong mangyari ikaw at ikaw pa rin mahal ko.. Take care of yourself hmm? Magpagaling ka okay? Wala na ako kapag nalulungkot ka, wala na ako kapa-" Naputol ang sasabihin ko nang bigla niya akong siniil ng halik.

Those electrifying effect, it makes me happy whenever we're kissing, but this one's different. It was our last kiss, indeed.

" I know and i-i will l-love. 'Wag mo ring pababayaan ang sarili mo ha? Mahal na mahal kita, ikaw lang din palagi mahal, and i just want to say that i'm always proud of you my love" She said while hugging me so tight like there's no tomorrow, like it's our last time that we'll hug each other.

I hope there's a lifetime waiting for us, in a world were I was yours and you were mine.

"I know you'll be successful someday mahal ko, i love you so much more than you know. See you when I see you, my future pilot-engineer.."

Anaia, she's my sunshine yet my midnight rain...

"I-i love you for eternity, my l-love. See you when I see you, my future architect-lawyer.."

Everything I was afraid of happening, happened.