CHAPTER 42

216 3 0
                                    

  Few months later....

BEING PREGNANT wasn't easy for Valouise but she's just more than grateful to have Bylur's friends and so as Mist in her side while having her pregnancy.

“You're almost in your labor, Your Highness!” masayang sambit ni Mist habang tinititigan ang malaki na tyan ni Valouise.

“Yeah... Malapit na.” Sagot naman ni Valouise. Pero wala parin sya.

It's been 8 months, hindi parin bumabalik so Bylur.  Pero kahit ganoon ay malakas parin ang kapit ni Valouise sa pangako ng kanyang asawa.

Malabo syang bibiguin nito. She is placing her full trust on him and on the faith of him being back. Mas maaga mas mabutiGusto kasi ni Valouise na makauwi na ang asawa bago pa sya manganak ngunit kung hindi pa talaga ay, wala syang magagawa.

“Nasasabik na akong makita sila!” Mist held Valouise tummy and caresses it.

“Ako rin. Subrang excited! The three of us  stayed healthy and well thanks to you, Mist.”

“Except for that Lord Bylur asked me to take care of you, I became fond of you too, Your Highness. Kaya't ginagawa ko lahat para lang maramdaman mong maayos at ligtas ka kahit wala pa ang iyong asawa.” Mataas na puna ni Mist.

Valouise hearing how sincere was Mist made her heart warmth. She's beyond grateful for this man whom never left her side while Bylur is not coming back.

“Hindi naman sa ayaw ko sa pag-aalaga mo ah,” pabirong sambit ni Valouise, “Pero... Gusto ko sanang bumalik si Bylur bago o sa araw ng panganganak ko.”

“I will be the happiest woman in the world if that happens. Imagine, me being reunited with my husband and our two blessings twins are born.”

Valouise felt hungry so she informed Mist immediately, “Gusto ko ng Macarons and cheese syrup.”

That's her weird pregnancy craving. She always dip the macarons in the cheese syrup and would enjoy every piece of it.

“Macarons and cheese syrup, coming up—”

Suddenly, the main door of the mansion opened. Valouise's and Mist's eyes widen and their jaw dropped in shock.

“Prince Colden!”
“C-Colden!”

Bahagyang tinitigan ng dalawa ang lalaking biglaang dumating. Nahanap nalang ni Valouise ang sarili na tumingin sa likod ni Colden, giving herself false hope that Bylur was with him. But, he wasn't there.

“Bylur?” her voice broke. Colden sadly shook his head.

“I'm having two nieces, do I?” Colden said. His voice didn't sounds happy. Well, he isn't happy being back without his older brother. Wala nga s'yang kaalam-alam asan ito at ngayon... Hindi lang isa ang naghihintay para sa kanya, kundi tatlo na— ang asawa at mga anak nya.




SA KALAGITNAAN NG kanyang pagluluto ng pagkain ay biglaan nyang naramdaman ang pagsasakit na naman ng kanyang balakang at tiyan.

“Asan ba si Mist? Ilang araw na s'yang wala ah!” Reklamo ni Valouise kay Colden na nakatingin sa kanya habang nagluluto.

Valouise was enduring the pain. This is happening because her labor day is almost coming. Ilang minuto pa ang lumipas ay lalong sumakit ang balakang nya.

“C-Colden! Halika nga!” tawag nya rito at agad namang lumapit si Colden.

“B-Bakit? Anong problema?” natatarantang tanong naman nito.

“A-Arayy! Arayy, parang m-manganganak na ata ako!” daing nya sa subrang sakit.

“T-Teka uhmm let's just teleport —”

“No! Phew! A-Arayy ano magdrive k-ka nalang. Sige na, s-sa hospital na tayo!” Sigaw-sigaw ni Valouise.

“O-Okay!” Colden immediately carried her. She felt weightless when Colden did that without an effort. He hastily went out the mansion and straightened to his car. She puts Valouise down carefully as he can.

“Why don't we just teleport so we ca—”

“No! Mas ayos na natatagalan. Ang hirap kapag malayo pa ang bata, baka di ako agad asikasuhin. The babies should be just centimeter away before they— Ah aray!” Valouise shouts as she keeps on caressing her belly to ease the pain.

“Ayos ka lang?” nag-aalalang tanong ni Colden.

“Mukha ba akomg ayos ha?!” sigaw ni Valouise rito. Di nya maiwasang magsungit dahil hindi talaga naiibsan ang sakit na nararamdaman nya.

“Tumahimik ka nalang at dalian mo magdrive!”  sigaw nya ulit.

Mga mahal, wag nyo masyado pahirapan si Mama, please...









“SIGE, MALAPIT NA!” sigaw ng doctor.

“D-Di ko n-na kaya, doc— ahh!” sigaw ni Valouise sa sakit.

Labis syang pinagpapawisan at napapaos na sya dahil sa pag-ere nito.

“Ahh!” she groaned. It was hard for her. Very hard.  But she needs to endure the pain.

“Little more, the first baby is almost out. Kaya yan!” the doctor keeps on cheering for her.

“Ahh!” she groaned for the last time for her first born. Ang sunod na narinig nya ay ang malakas na pag-iyak ng unang lumabas na bata. Labis ang pagngiti nya nang marinig ang iyal ng anak. A teardrop drip from her eyes in pain and happiness.

Halos wala nang malabas na boses at lakas si Valouise ngunit hindi pa tapos.

“Sige, huli na 'to, Mrs! Let's get the baby out.”

“Ahh! Arghh!” she keeps on groaning.

The second baby was the hardest to get. Kompara sa una ay mas nahihirapan sya at masyadong matagal.

“Ahh!” sigaw pa nya ulit. Kunti nalang. Last na 'to. Baby, wag mo pahirapan masyado si mama oh!

“Ahhh!” her last shout. The baby was successfully out. Nanghina ang buong katawan ni Valouise at puno na sya ng pawis. Ang sunod nyang narinig at ang malakas na pagbukas ng kanyang inuukopang kwarto.

She was about to faint. Her eyes was shutting down in pain and tiredness. But she heard something that is telling her to stay conscious. It's the voice she have been waiting to hear for the last 8 months!

Puella..!”  the echoing voice she heard.

“Lord...” Ang huli n'yang salita bago sya tuluyang nawalan ng malay.







FAITH
•|| fairyf8tales ||•

Lords Series #1: Lord's Obsession (COMPLETED)Where stories live. Discover now