AŞIKMIŞSIN|BXB

Özel bölüm 3

Şey biraz geç gelen 1M hediyesi oldu sanırım 🥹🥹🥹

••••

Uyku sersemliği ile yana attığım kolumun birden yere düşmesi ile yatağı yoklamaya başladım. Normalde bu tarafta sıcak bir beden olurdu ve beni sıkı sıkı sarmış olurdu ama şu an soğuk yatağa dokunuyordum.

Zorlukla açtığım gözlerimle odayı taradım. Yoktu. Oturur pozisyona geldiğimde telefonumdan saate baktım. Gece 3.56'ydı. Neredeydi bu saatte?

Yataktan kalkıp kapıya ilerledim. Odadan çıkıp salona ilerlerken Güney'in sesi ile duraksadım. Bu saatte kiminle konuşuyordu ki?

"Bilmiyorum, nasıl söyleyeceğim hakkında tek bir fikrim yok."

Sesleri daha net duyabilmek için beni göremeyeceği bir şekilde yaklaştım. Neden gizli bir iş çeviriyormuş gibi davranıyordum, bilmiyordum. Belki de beni buna iten bir haftadır değişik olan sevgilimdi.

Sürekli gizli telefon görüşmeleri, çalan telefonunu alıp başka odalarda konuşmalar ve eve geç gelmesi beni buna itiyordu.

"Ne tepki verir diye düşünmekten uyuyamıyorum. Ya hayallerini yıkarsam... Biliyorum onun hayali benim... Evet, haklısın belki de buna başlayarak çoktan yıktım hayallerini... tamam, cesaretimi topladığım ilk anda söyleyeceğim. Kabul eder umarım. Daha fazla dayanamıyorum çünkü... Seni de uykundan ettim, özür dilerim yavrum... Hadi uyu esnemekten ağzın ayrıldı. İyi sana da."

Seslerin kesilmesi ile aramanın sonlandığını anladım. Kötü hissediyordum. Canım yanıyordu. Neyden bahsettiğini anlamıyordum, anlamak istemiyordum. Böyle bir şeye dayanamazdım.

Aklımdaki saçma düşünceleri susturmaya çalışarak gözümden akan aptal yaşı sildim. Ortada hiçbir şey yoktu. Ben kafamda kuruyordum. Evet, kesinlikle böyleydi. O yüzden uyandığımı belli ederek sevgilimin yanına ilerledim. Beni gördüğünde telefonunu saklamaya çalıştı. Görmezden geldim.

"Ali, neden uyandın?"

Ali mi? Ben onun karamelli turtasıydım.

"Sen olmadan uyuyamıyorum, biliyorsun."

2 yıl önce ayrı eve çıktığımızdan beri bu durum böyleydi. Antrenmanlara kalıp, geç döndüğü zamanlar bile onu bekler, uyuyamazdım. Ben artık Güney olmadan yapamıyordum.

Yavaşça yanına yaklaşıp, kucağına oturdum. Kollarımı boynuna sarıp ona sarıldım. Kokusunu içime çekerek boynunu öptüm. Eli belime gitti ve hafifçe okşadı. Temaslarını özlemiştim. Bir haftadır öpüşmekten ileri gidemiyorduk ve onu deli gibi özlemiştim. Çok fazla.

Başımı boynundan kaldırıp yüzüne bakmaya başladım. Elim saçlarına gittiğinde hafifçe okşadım. Yaşı büyüdükçe daha da yakışıklı olmaya başlamıştı. Ve ben ona daha fazla aşık olmaya.

İçimi kaplayan aşk ve özlemle yüzümü yüzüne yaklaştırdım. Dudaklarına eğildiğimde alt dudağını dudaklarım arasına alıp emmeye başladım. Karşılık vermiyordu. Neden vermiyordu? Bir süre daha öptüğümde üst dudağımı öpüp geri çekildi. Geri çekilmek için öpmek zorunda kalmıştı. Canımı yakıyordu.

Güney ilk defa 5 yıl sonra canımı yakıyordu. İlkinde bilmiyordu ama şu an beni kırdığını biliyordu.

"Güney, seni özledim. Sevişelim." Bana soğuk davranmasına rağmen yüzsüzce konuştum. Gurursuz gözüktüğümü biliyordum. İlk zamanlardaki Ali olsa siktiri çeker giderdi. Ama şimdiki Ali, Güney'in tadını ve aşkını biliyordu. Eskisi gibi her şeyi umursamamazlıktan gelemiyordu. Onu kaybetmekten deli gibi korkuyordum.