9.0

721 83 104
                                    

lütfen beni yorumlarınızdan mahrum bırakmayın çok eğleniyorum okurken ve yazdıkça yazasım geliyor 😭

beomgyu tekrardan benimle kahvaltı yapmaya başlamıştı, eski rutinimize geri dönmüştük. mutluydum.

bir de uykusuz. dün tüm gece yatakta dönüp durmuştum ben beomgyudan hoşlanıyor muyum diye. yine de bir sonuca ulaşamamıştım ve zamana bırakmaya karar vermiştim.

"beomgyu, birkaç gün önceki resmini de gördükten sonra bir şey fark ettim" bir şey demeden devam et diye bakmıştı sadece.

"her resminde genelde mavi tonları hakim oluyor"

"öyle mi? hiç fark etmemiştim"

"en sevdiğin renk mavi mi?"

durup düşündü.

"en sevdiğim renk mi bilmiyorum ama mavi beni rahatlatıyor. belki o yüzden çok kullanıyorumdur"

"anladım" deyip kafamı salladım ve kahvaltımızın geri kalanında gün içinde neler yapacağımı anlattım.

ancak anlatırken bir şeyi atlamıştım.

"alo beomgyu, evde misin?"

eve girmeden önce beomgyuya sürpriz yapacağımdan salonda olması için aramıştım onu. tepkisinin her bir ayrıntısını görmek istiyordum çünkü.

"evet, başka nerede olabilirim zaten?"

"tamam o zaman. şimdi salona git ve gözlerini kapat. ben de eve gireceğim ve aç dediğimde aç tamam mı? sana bir sürprizim var"

iç çekip tamam dedi ve yüzüme kapattı.

bir dakika daha kapıda dikilip içeri girdim, evet dediğim gibi salonda koltukta gözlerini kapatmış bekliyordu.

hemen karşısına geçip gözlerini açmasını bekledim, çok heyecanlanmıştım.

çünkü saçlarımı onun en sevdiği (demese de bence öyleydi) renge, maviye boyatmıştım.

tepkisini çok merak ediyordum, mutlu olur muydu acaba? yoksa hiç yakışmadığını mı düşünürdü?

ancak gözlerini açtığında ikisi de olmadı. hiçbir tepki vermeden yüzüme baktı sadece. gülümsemem anında sönmüştü, kötü olmuş demesini bile bekliyordum ama bunu beklemiyordum. bu muydu yani sürpriz dermiş gibi bakıyordu.

"y-yakışmamış mı?" korkarak sordum.

"iyi" dedi yine buz gibi sesiyle.

daha fazla üstelememek için hiçbir şey demeden kalktım ve yemek yemeyeceğim ben diyerek odama çıktım. o hala oturuyordu.

üzülmüştüm. neden böyle bir tepki vermişti ki? yanlış bir şey mi yapmıştım?

geçen günkü gibi tüm gece yatağımda tavana bakarak yattım sadece.

gecenin ilerleyen saatlerinde, 12-1 gibi, tam uykuya dalacakken kapım çalmıştı.

gir dedim ama beomgyu sadece kapıyı açtı, içeri girmeden konuşmaya başladı.

"yeonjun ben...özür dilerim. mavi sana çok yakışmış...hatta o kadar yakışmış ki o an seni öyle görünce bir şey diyemedim heyecandan. heyecanlanınca...konuşamam genelde...bir de sabah bu yüzden mi en sevdiğin renk mavi mi diye sormuştun? bu konuşma aklıma gelince daha da kaskatı kesildim...amacım seni üzmek değildi, gerçekten-" yere bakarak söylemişti hepsini ve konuşurken zorlanıyordu, ara sıra durup kekeliyordu.

✓ dlmlu # beomjun Donde viven las historias. Descúbrelo ahora