KABANATA 7

8 1 0
                                    

Riva's Point of View

"Tungkol po ba saan ang ating pag uusapan ama? At bakit kinakailangan ko pang umuwi rito?" Magalang na tanong ko sa aking ama.

"Tungkol ito sa pagpaslang mo sa mga bampira" Seryosong saad ni ama pabalik sa akin, Bigla naman akong kinabahan ngunit hindi na ako sumabat at nanatili lang akong tahimik habang naka upo sa harapan niya

"Nabanggit ng iyong lola na may namamagitan na raw sa inyo ng bampirang dapat ay iyong papatayin" Nanlalaki ang mata ko at saka ko naalala na ang ikang lola ay may taglay na kapangyarihan na makita abg aking mga pinaggagawa sa mga hanay ng bampira. "Wala ka talagang kwenta Riva! Puro kalandian nalang kase ang iniisip mo! Ayan tuloy," Pagbibintang ko sa aking sarili

"Pa-aanong wala po! Ang bampirang yun lang ang nag aakala na may namamagita na sa amin but for me he is nothing! I'm only doing it to bait him! Dahil yun ang kahinaan niya" I explain myself at tumango tango lamang si ama, Sinyales na kumbinsido siya sa sinabi ko

"Wag mong hahayaan na mahulog ka sa mga mapaglinlang na mga bampira na yan anak, Hindi sila mapagkakatiwalaan mga traidor sila sarili lamang nila ang mahalaga kaya nga palagi kitang pinababatanyan sa lola mo dahil habang patagal ng patagal ay hindi ako mapakali dahil maraming mga bagay bagay ang tumatakbo sa isip ko, Palagi kong iniisip na baka hindi ka na makauwi ng buhay kaya habang nandoon ka ay wag na wag mong kalimutan na mag ingat. Dahil ikaw nasa gitna ng mundong hindi mapagkakatiwalaan"  Napatango na lamang ako at si ama naman ay hinawi ang ibang hibla ng aking mga buhok at niyakap ako

"Mana ka talaga sa akin anak, Handa ka rin ialay ang iyong sarili para lang sa ating hanay" Masuyo at malambing na saad ni ama habang yakap yakap ako, Napangiti na lamang ako dahil bumabalik naman ang mga ala-ala ko noong ako ay maliit pa lamang at palagi ako nakayakap kay ama

"Kaya nalang ba ang magyayakapan jan?" Nagulat kami ni ama ng marinig namin ang boses ni ina na papalapit sa amin hinalikan niya kami ni ama at niyakap rin.

"Kay saya lang na nakikita kayong ganito"  saad ni ina we feel and embrace each others warm

"Saka nga pala Riva nais ka rin makausap ng iyong lola may nais raw siya ibigay sayo" Pahayag ni ina tumango naman ako at pagkaliaps ng ilang sanda ng maayos na ang pinag uusapan namin ni ama ay nag paalam ako na aalis na at dadalawin ko ang aking pinakamamahal na lola

"APO alam kong ikaw yan halika maupo ka" Napasimangot nalang ako, Gusto ko sanang gulatin si lola pero naramdaman niya agad ang presensya ko.

"May nais ka raw ibigay lola?" Tanong ng maka upo na ako at tumaas naman ang sulok ng kanyang labi at tinignan ako mula sa aking ulo hanggang paa

"Hindi naintindihan na Rasxia ang sinabi ko, Ang sabi ko ay pumunta ka rito dahil gusto kitang gabayan." Natigalan ako ng tumigil ko si lola "Bakit hindi ka kase nag iingat masyado apo? Alam mo namang pinasusubay-bayan ka ng mga magulang mo! Paano nalang kung hindi ako ang nagbabantay sa iyo?!" May halong inis na sambit ni lola pero pilit na ngiti lamang ang naiganti ko.

"Alam niyo po ba lahat?, Don't tell me you knew every single thing?" Nanginginig na ang mga kamay ko pero tumaas ulit ang sulok ng labi ni lola

"Oo apo" There is a glimpse of mysterious smile in her face. At ramdam ko naman ang pag pula ng buong mukha ko. Thinking of her reaction while watching us doing it multiple times

"Wag niyo na pong sabihin kina ama at ina, Lola what I'm doing is a part of a plan" I explained at mabuti nalang dahil sumang ayon rin si lola pinakain niya ako ng mga pagkain na paborito ko mula noon at may kinuha rin siya kulay rosas na likido na nalagay sa isang mataas na bote, Binuksan niua iyon at nag lagay ng saktong dami ng kulay rosas na likido at inangat ni lola ang damit ko saka nilagyan ang aking tiyan

"What was that for?" Inosenteng tanong ko ngumiti lang si lola sa akin

"Malalaman mo rin, For now let's eat alam kong gutom na ang pinakamamahal kong apo" I giggled as lola kisses my forehead.

SOMEONE'S POV:

"You like her, But did you know she is cheating on you?" Napalingon si Keiros sa lalaking nag salita sa likuran niya, Hindi pamilyar ang kanyang mukha, Alam niyang bago palang ito dito.

"Who are you reffering to?" His cold and baritone voice did not scare off the stranger, His lips twitched as he smirks

"Umalis siya kanina hindi ba? Gusto raw siya makausap ng ama niya? What a fool you are Keiros! Makikipag-kita siya sa kanyang kalaguyo!" Napa-isip rin ang binata, na may punto ang estranghero na kausap niya.

"Sino ang lalaking kalaguyo niya?" Nandidilim ang mukha ni Keiros habang nakakuyom ang dalawang kamay niya, Hindi niya maintindihan kung bakit parang nasasaktan siya at ayaw niyang maniwala sa sinbi ng estranghero.

"Isa sa kanilang mga kalahi kamahalan" Magalang na saad nito at napatango siya.

"Si Ybarro ba ito?" Tanong niya, Sa pagka alala niya ay si Ybarro ang kababatang pinsan na pinakilala ni Riva sa kanya,kaya maaring ito ang sinasabing kalaguyo niya.

"Hindi ko pa ito masasagot kamahalan. Paumanahin pero yan lamang ang kaya kong ibagay, Maiwan ko na kayo" Keiros' forehead creased as the stranger walks away, Napaupo nalang siya sa mga bakanteng upuan at iniisip ang maaring kalaguyo ni Riva.

Hindi siya papayag kaya kailangan kong matuklasan kung sino man ang kalaguyo ni Riva at nang mapaslang na niya ito.

Sa kabilang dako naman ay narating na ng estranghero ang isang kaharian kung saan ang paligid ay sadyang napakadilim pagkapasok niya kaharian ay agad niyang hinanap ang kanyang tunay na hari naka upo ito sa kanyang trono na tila galit, Wala naman ng bago sa kanyang pinuno hidi pa siya nasanay

"Mahal na hari, Mukhang nag tagumpay tayo sa pagkukumbinsi sa isa sa mga Ferrante" Bigla namang naintriga ang kanyang pinuno kaya napaayos ito ng upo

"Mabuti, Unti unti natin silang wawasakin hanggang sila na mismo ang magpapatayan" Ani nito at bigla naman nagtaka ang lalake dahil  nais talaga ng kanilang pinuno na mapatay ang lahat ng mga Ferrante.

"Mawalang galang po mahal na hari, Bakit ganun nalang kayo ka desidido na patayin lahat ng mga Ferrante??" Hindi na umaasa si ang lalake na sasagot ang kaniyang pinuno. Ngunit nag salita ito

"Buhay nila ang kapalit sa buhay ng pinakamamahal kong babae sa buong buhay ko!" Napaigtad naman ang lalake sa sa boses ng kanyang pinuno

"Buhay nila ang kapalit! Hindi ako titigil hanggang hindi mkaabalik ang pinakamamahal ko" Naawa ang lalakie na kani kanina lang ay takot na takot sa kanyang pinuno. Humigop ito ng bino mula sa kanyang baso at nag salita

"Buhay ni Leila ang nais ko at wala ng iba"

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Feb 12, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Our Mistake We Did Not Forget (Dark Ferrante Series #3)Where stories live. Discover now