"Tehlikeli bir adam olduğunu duydum Lee." ✔
Kore'nin en ünlü mafyalarına bile sadece ismi ile korku saçan Ace, Lee Minho'nun dikkatini çekmişti.
🌟tüm hakları bana aittir.
🌟angst değildir.
🌟 aşırıya kaçmayacak şekilde cinsellik içeren sahneler...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Lee Minho'nun Ağzından:
"Maskeni çıkar Hwan."
Güzel gözlerini kısarak bana bakıyor. Dudaklarını büzüyor kafasını iki yana sallarken. Sarhoş hali daha savunmasız. Takındığı 'duygusuz kadın' rolünden birkaç saniyeliğine çıkıyor. Yüzlerimizin arasında mesafeler varken alkollü nefesini dudaklarımda hissedebiliyorum.
"Sus ve öp beni." diyor elleri ceketimin omuzlarına tırmanırken. Beynim bunu yapmam için komut verse de kendime engel oluyorum. Derin bir nefes alarak önüne düşen saç tutamını kulağının arkasına sıkıştırıyorum. "Sorun şu ki..." Elim yanağını buluyor. "Eğer bunu yaparsam daha sonra durabileceğimizi sanmıyorum Hwan."
Kaşlarını çatıyor ancak ısrar etmiyor. Oturduğu yerden kalkarak karşıma dikiliyor. Boyu benden kısa olduğu için tam göğsüme geliyor. Bunu ilk olarak dans ederken fark etmiştim. İlerleyip başını göğsüme yaslıyor. "Eve gitmek istemiyorum."
Çeneme değen saçlarının tatlı kokusunu görmezden gelmeye çalışarak soruyorum. "Nereye gitmek istersin?"
Başını kaldırarak bana bakıyor. "Senin evine gidebilir miyiz?"
Derin bir nefes vererek kafa sallıyorum. "Önce seni ayıltmak için yolda bir kahve alalım, olur mu?" Belli belirsiz onaylıyor. İçimdeki garip dürtüye engel olamıyorum. O dürtü ona yardım etmek istiyor. Ve ben de bunu yapmak istiyorum.
Kolumdan destek alması için yanında duruyorum. Dans eden insanların arasından zar zor çıkıyoruz. Mekanın kapısına geldiğimizde iki koruma önümüze çıkıyor. Kaşlarımı çatarak onlara baksam da onlar hemen yanımdaki Hwan'a bakıyorlar.
"Bayan Kim?" Hwan'ın korumaları olduklarını anladığımda kaşlarım gevşiyor. "Sorun yok. Siz gidin çocuklar. Subin sorarsa ona evde olduğumu söyleyin. Sabah size atacağım konuma gelirsiniz."
Hwan'ın sözleri ile anında baş selamı vererek ayrılıyorlar. "Tehlikeli olan tek kişinin ben olduğumu sanmıyorum." diye mırıldanıyorum Seungmin'in kapısını açtığı arabama ilerlerken. "Buna rağmen beni evine götürüyorsun." diyerek gülüyor. Gözlerimi onun gülümsemesinde gezdirirken omuz silkiyorum. "Tehlikeli olman beni korkutmuyor." Arabaya binmesine yardım ediyorum.
Hemen yanındaki koltuğa oturarak kapının önünde bekleyen Seungmin'e dönüyorum. "Eve gidiyoruz."
Bana endişeli bakışlar atarken usulca kafa sallıyor ve arabanın kapısını kapatıyor. Başımı tekrardan Hwan'a çevirdiğimde gözlerinin kapalı olduğunu fark ediyorum. Bir şey söylemeyerek başını omzuma yatırıyorum.
Ona güvenmiyorum. O da bana güvenmiyor. Bu onun hakkında kesin olan tek şey.
Ama buna rağmen kendimi geriye çekemiyorum. Tehlikeli olduğunu bilmeme rağmen beni tek gafil avlayabileceği yer olan evime götürüyorum onu.
