Eternity | Minsung Omegaverse ✔

7:Benim Çocuğum Mu?

Jisung'tan
Sabah aşağıdan gelen bağırışma sesleri ile uyandım.Gece Minho ile yatmıştık ama yanımda yoktu.Hemen saçımı düzeltip aşağı indim.

Kapıdan içeri girdiğimde korktuğum gibi birşey olamadığını anlayınca rahat bir nefes aldım.Erken rahatlamıştım.

Minho'nun yanına gittiğimde normalde bana sarılırdı fakat şuan benden kaçıyordu.Neler olduğunu anlayamıyordum.Tekrar Minho'ya yaklaştım ve tekrar uzaklaştı.Bu haraketiyle Seungmin bağırmaya başladı.

"JİSUNG'UN HİÇBİR SUÇU YOK MİNHO.DÜZGÜN DAVRAN ARKADAŞIMA."

Hala ne olduğunu anlayamamıştım.Meraklı gözlerle Minho'ya bakmaya devam ediyordum.Konuşmak için ağzımı açtığımda Minho beni susturdu.

"JİSUNG KONUŞMA.KONUŞTUKÇA İŞLERİ DAHA DA BETER EDECEKSİN."

"Ne oluyor anlamadım ki."

"JİSUNG MASUM ROLÜ YAPMA."

"Minho bağırma bana."

"HEM SUÇLUSUN HEM DE BANA BAĞIRMA DİYORSUN."

"Gerçekten ne yaptığımı bilmiyorum.Özür dilerim."

"Sakince bir şey sorucam dürüst ol bana." diyen Chan'ı onayladım.

"Jisung.Bebek.Minho'nun bebeğimi?"

"Ne.Ne demek Minho'nun bebeğimi.Nasıl beni böyle birşeyle suçlarsınız."

"Jisung ilk önce sakin ol."

"Ya nasıl sakin olayım ya siz beni resmen orospulukla suçluyorsunuz."

"Jisung bak lütfen sakin ol." diyen Felix'e dolu gözlerimle baktım.

"Ben bir şey yapmadım.Benim bebeğim Minho'dan ve buna yüzde yüz eminim."

Artık gözlerim kaşınmaya ve acımaya başlamıştı.Gözyaşlarımın yanaklarından aşağı akmasına izin verdiğim zaman ağzımdan küçük bir hıçkırık kaçtı.

Şuan salonun ortasında Minho ile birlikte ayakta dikilmiş duruyorduk.Ne konuşuyor ne de birbirimize bakıyorduk.Daha fazla dayanamayıp Minho'ya doğru döndüm.

"Minho sen bana inanıyorsun değil mi." o da bana döndüğünde yutkundu.Bir süre daha cevap vermesini bekledim.

Bana inanmadıgını anlamıştım.Tekli koltuklardan birine oturup sakinleşmeye çalıştım.O kadar çok feromon (nasil yaziliyodu unuttum koku iste) salgılamıştım ki kendim rahatsız olmuştum.

"Git." Minho bana dönmüş bakıyordu.

"Evimden git."

"Jisung saçmala-"

"ASIL SEN SAÇMALAMA BANA GÜVENMİYORSUN BİLE.SENI HALA EVİMDE NASIL TUTABİLİRİM."

"JİSUNG BEN ÖYLE BIRŞEY DEMEDİM"

"Ya bağırmayın lütfen." diyen Jeongin'e bakmıştım.Changbin'in kucağında iyice küçülüyordu.

Evde iyice boğulurken montumu alıp evden çıkmayı akıl etmiştim.Yavaş adımlarla ilerliyordum.Nereye gittiğimi ben de bilmiyordum.

Bir süre daha ilerledikten sonra bir parka oturmuştum.

₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩

Evet bu bölüm kısa oldu.Bütün bölümlerin ismini değiştiricem.Hikayelere ekleme yapmıcam.Bildirim gelirse tekar okumanıza gerek yok.