Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Elimdeki kitabı sıkıca tutuyordum ya da ben ona tutunuyordum, bilemiyorum.
Seçimlerim yüzünden asla yaşayamayacağım bir hikayeyi tutuyordum elimde.
Bir keresinde bir kitapta "Aslında okuduğumuz kitaplar bizim yaşayabilme ihtimalimiz olan farklı hayatlardır." dendiğini görmüştüm.
Haklıydı aslında, eğer farklı bir seçim yapsaydım şu an elimde tuttuğum kitaptaki karakter ben olabilir miydim?
Jeongguk hiç Kiraz Çiçeği'm olmamış olsaydı,biz hiç tanışmasaydık... Ben onu,o beni hiç sevmeseydi Taehyung onu yine de öldürür müydü?
Neyse ki bunu Tanrı ve 737 dışında kimse bilmiyordu.
Oldukça sessiz salonda,gri koltuğumda uzanmıştım ve kalın bir kitabı incitmemeye çalışarak okuyordum.
Kapımın zili çalınana kadar kitabıma oldukça odaklanmıştım. Derin bir nefes aldıktan sonra kitabın arasına ayraç koydum, koltuğumun üzerine bıraktıktan sonra ayağa kalktım.
Saat gece yarısına yaklaşıyordu,kimseyi beklemiyordum. Bana zaten çoğu zaman kimse gelmezdi, gelecek olanlar da birden bire var olurlardı evimin içinde, melekler cidden bazen çok korkunç olabiliyorlar.
Evimin adresi tek Taehyung'da olduğu için ayaklarımı sürterek kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtığımda da gerçekten karşımda, ellerinde burger paketleri ile Taehyung duruyordu.
Birkaç saniye yüzüne boş boş baktıktan sonra kapıyı ardımdan açık bırakarak salona geri gittim.
"Bazen sana ev adresimi verdiğim için pişman hissediyorum."
Ardımdan eve girmiş ve kıkırdamıştı,"Öyle deme Jimin, biz en iyi arkadaşlarız." dedi.
Gözümün ucuyla ona bakarak "Hayır sadece birbirimizin tek arkadaşlarıyız." dedim alaycı bir ses tonuyla.
Salondaki yuvarlak yemek masasının üzerine elindeki paketleri koydu, paketleri yavaşça açıyordu ve bunu yaparken yüzündeki gülümsemeyi bir an olsun bırakmıyordu.
Ev adresimi ona bir ay önce ihtiyacı olursa diye vermiştim ve neredeyse bir aydır her gün evime geliyordu.
Amerikan mutfağıma gidip iki tane bardak alırken onun salondan sesini duyurmak için yüksek sesle konuşmasını dinledim.
"Çekimden çıktım, açtım bu yüzden sana gelip birlikte yemek istedim."
Ayaklarımı sürterek elimdeki bardaklar ile geri salona geldiğimde onun yüzüne tatlı bir ifade kondurduğunu ve bu yüzden yanaklarının tombullaştığını gördüm. Kafasını bir ritimle sağa sola yatırıp patates kızartmalarını daha rahat yiyebilelim diye kutusundan çıkarıyordu. Bu halleri yüzümde bir tebessüm oluşmasını sağlamıştı.
