လွှမ်းမိုးတက်တဲ့ ရောင်ဝါစက်ဝန်းနဲ့ အမျိုးသမီးဥက္ကဌ

Ch-44

အခန်း ၄၄

ချူရန်ရင် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ပါ။ သူက နောက်ဆုံးအချက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး "ငါ ဆိုလိုတာက မင်းကို နောင်တစ်ချိန်မှာ လူတွေကို ရိုက်နှက်ဖို့ ခွင့်မပြုဘူး။ ဆင်ခြင်တုံတရားမမဲ့နဲ့၊ ဟုတ်ပြီလား?"

ချူချူ : "ကျွန်မက ပုံမှန်အားဖြင့် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်တယ်။ ဒါ​ပေမယ့်​ စိတ်​ဆိုး​နေချိန်​မှာ အဖေရော တစ်ယောက်ယောက်​ကို မရိုက်​ချင်​ဘူးလား"

ချူရန်ရင်: "..."

ချူရန်ရင်: မင်းအမှန်တိုင်းပြောနေပါစေ ဒါဟာ လိမ်ညာမှုပဲ ။

ချူရန်ရင်က ချူချူကို ဂရုမစိုက်ပါ။ ကိစ္စပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းပင် ကားပေါ်တက်ကာ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။ ချူရန်ရင်က ကားထဲတွင်ထိုင်ကာ ကျန်းကျန့်နင်က ကားပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်တွင် ရပ်နေပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ " ကျန့်နင်၊ သူမကို စောင့်ကြည့်ပါ၊ ဘေးဥပဒ် မဖြစ်စေနဲ့..."

"... ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူမက ဥပဒေကို မချိုးဖောက်သရွေ့တော့ အရာအားလုံးက အဆင်ပြေပါတယ်။" ချူရန်ရင်သည် လေးလံသော အနိမ့်ဆုံးစံနှုန်းကို သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ ကမ္ဘာကြီးကို ထိခိုက်စေတဲ့ တစ်စုံတစ်ရာကို သူမ မလုပ်ရင် သူမကို ကယ်တင်ဖို့ သူ ရှေ့တိုးလာနိုင်ပါတယ်။

ကျန်းကျန့်နင်က သိထားပြီးသားသော်လည်း "ကောင်းပါပြီ၊ လမ်းခရီးမှာ သတိထားပါ"

ကျန်းကျန့်နင်သည် ဥက္ကဌချူကို သူ မည်သို့ စောင့်ကြည့်ရမည်ကို မသိသော်လည်း ဥက္ကဌကြီး၏ သိမ်မွေ့သော စိတ်ဓာတ်ကို မလှုံ့ဆော်ရန်သာ သူပြောသမျှကိုသာ သဘောတူနိုင်ခဲ့သည်။

ချူရန်ရင် ထွက်သွားပြီးချင်းမှာပဲ၊ ကျန်းကျန့်နင်က ဥက္ကဌချူကို စည်းကမ်းလိုက်နာခိုင်းဖို့ လိုအပ်ကြောင်း သိလိုက်ရတယ်။ ချူချူသည် တေးသွားလေးတစ်ခုကို ငြီးနေပြီး ကျန်းကျန့်နင်နောက်ကနေ ကားထဲသို့ အေးအေးဆေးဆေး လိုက်သွားခဲ့သည်။

ရုတ်တရတ်အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ကျန်းကျန့်နင်က သူ့ဘာသာသူ ကားကို မောင်းလာခဲ့တယ်။ ကားတံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့ နောက်ထိုင်ခုံက ဥက္ကဌချူကို နောက်ကြည့်မှန်ကနေတဆင့် ကြည့်လိုက်ပြီး "မင်းရဲ့ကမ္ဘာက ဥပဒေနဲ့ စည်းမျဉ်းတွေက ဒီမှာနဲ့ မတူဘူးဆိုတာ ငါနားလည်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်းဒီမှာနေတဲ့အခါ၊ ငါတို့ရဲ့ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းတွေကို လိုက်နာရမယ်။"