Kaplan avcısı ve Kızıl Leydi'nin hikayesi..
Kaçtığı geçmişine ,bu sefer kendi isteğiyle gelen Gülçiçek ve o geçmişin yaktığı Cihan...
Suçluları döverek teslim olmaya zorlayan Kızıl Leydi'nin kendi geçmişinden intikam almasını okuyalım mı?
💔❤️🩹💔
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gülçiçek. Mavi..Kızıl leydi. Omzumda uyuyan kız hangisi bilmiyorum ama saatlerce sarılıp ağladığım bu kişiyi çok sevmiştim. Yaralarını açık tutmak için tuz basan bir kız çocuğunu kim sevmezdi ki? İyileşmektden korkmuş birine sarılmadan nasıl duracaktı kollarım? İlk karşılaşmamızda ki durgun ama kendinden emin tavırları beni çok etkilemişti. Benim aksime karşısındaki insana bakışlarından özgüven akıyordu. Güzelliği dışında gözleri ve Cihan’ın da anlattığı gibi parfümle gizlemek istese de başaramadığı gül kokusu çok dikkat çekiyordu. Çok önceden Cihan onu anlatırken bir cümle kurmuştu. Şu an aklımda çınlayan sesiyle burukça gülümsedim.
"Kokusunun izinden bulmak isterdim onu. Bitmesinden korktuğum için derin nefesleri almamak da çok aptalcaymış,Ona dair herşeyden kokusu silinince anladım. Gideceğini bilsem doya doya nefes alırdım,yanında..Ay parçası dökülmüş gibi parlayan saçlarını daha çok okşardım. Başka bir yerde karşılaşıp her şeyinle her şeyim olan kişinin hiçbir şeyi olmaktan utanmadan sarılmak için canımı verirdim...O beni bırakıp gittikten sonra bile onunla kalan kalbimi .."
Gerçekten de Gül, saklanmak için en siyahı seçmiş de karanlıkta bile o ışıltısını saklayamamış gibiydi.Bir ara parfüm kokusunu bastıran güzel kokuyu alınca anladım onun Gül Kokulu Çiçek olduğunu.. Cihanın abarttığını söylemenin saçmalığı şu an aklımdaydı. Anlattıkları içimi bine bölen bu kızın hikayesi kendimden utanmamı sağlamıştı. Bir gecede herkesi kaybetmiş küçük bir kız tüm inancımı bu gece kazanmıştı. Insanlara güvenmemeyi seçen ben ona gözüm kapalı inanıyordum. Hiç olmayacağını bilsem de en ummadık bir zamanda yaralı bir çocuk tarafından yaralanmaktan korkmuyordum. Çünkü hiçbir şey anlatırken titreyen elleri ve suçlu olduğunu düşündüğü için kaldıramadığı başından daha değerli değildi.
Kızıl Leydi olduğunu itiraf ettikten sonra elim bir süre havada kalmıştı. Şaşkınlığımı korku olarak anlayan arkadaşım, geri çekilince yanlış anladığını fark ettim. Bana titreyen ama aynı zamanda aceleci bir sesle "Korkuttuğum için özür dilerim. Aslında ben anlatmayacaktım ama bir kişiye de olsa güvenmek istedim.İçin rahat eder mi bilmiyorum ama gerçekten kimseyi öldürmedim. Sadece yaptıkları için onları pişman edene kadar dövüyorum. Bu da iyi bir şey değil ama bana gönderilen videolar, ses kayıtları gibi şeylerle kayıtsız kalamıyorum." diyerek açıklama yapınca hızına yetişemiyordum. "Ayrıca ben kesin kanıt olmadan bunu yapmıyorum, istersen sana da gösteririm hepsini.. Bazılarının hatta Deniz'in düşündüğü gibi bir canavar ya da psikopat değilim." demesiyle hararetle salladığı ellerini tutup , bana bakmasını sağladım.
"Sakinleş Gül, senin kötü bir arkadaş olduğunu düşünüyorum maalesef" dememle gözleri dolunca hemen devam ettim. "İmzalı bir fotoğrafını istemiştim, ve hala vermedin.Bari isimsiz bir notla çantama bıraksaydın."
