Kaplan avcısı ve Kızıl Leydi'nin hikayesi..
Kaçtığı geçmişine ,bu sefer kendi isteğiyle gelen Gülçiçek ve o geçmişin yaktığı Cihan...
Suçluları döverek teslim olmaya zorlayan Kızıl Leydi'nin kendi geçmişinden intikam almasını okuyalım mı?
💔❤️🩹💔
...
Elindeki saksıyı özenle tutuyor,yarınları gibi sarılıyordu küçük oğlan çocuğu.. Güçsüz avuçlarında ise sıkmaktan, parmaklarının acıdığı çiçek tohumları vardı. Küçük kızın söylediği gibi bahçede kendileri için ayrılmış küçük alana giderken içinde güzel bir his vardı. Mutluluk ya da nefret gibi keskin olmayan ama daima oradaymış gibi hissettiren bir duygu... Huzur.
Bugün yaz tatilini son günüydü ve küçük kız ,yarın okula gidecek olan oyun arkadaşı için tüm gün surat asmıştı. Ama oğlan çocuğu bu sefer kızı güldürecekti.Kararlıydı ve o birşeye karar verirse onun için herşeyi yapardı.Mesela gün içinde hizmetlilere yalvararak masum Gül'ünün en sevdiği keki yaptırıp,robot oyuncağını ona hediye etmesi gibi.. Ama hiçbiri Küçük kızdaki Cihan sevgisinin yerini -geçici olarakta olsa-tutmayacağı için hepsini reddetmişti..Oğlan çocuğu gururunu okşayan bu harekete gülse de onu üzgün görmeyi sevmiyordu.Zaten dün abisi bile onunla çok oynuyor diye kızmıştı ve vurmuştu...Cihan oyun arkadaşı için herşeyi yapardı yapmıştı da,Küçük Gül'ü bilmeden... İleride yerde oturmuş kızı.,korkutmamak için bilerek sertçe basıyordu yere. Çünkü küçük Gülçiçek arkasından yaklaşıldığında korkardı.Ona şeker vermek için yanına gittiğinde bu huyunu farketmişti ve o günden sonra kim onlara yaklaşsa Cihan hep önceden söylerdi. Küçük kızın geldiğini fark ettiğini anlayınca, hemen yanına oturup saksıyı uzattı. Mutsuzluğunu, gökyüzü bakışlarına yansıtan kız saksıyı alıp yere koydu.
"Bunu ne yapacağız? "
Oğlan çocuğu öndeki minik ayrık dişlerinin görünebileceği kadar kocaman gülümseyip cevapladı bu soruyu.
"Umut ekeceğiz"
"O ne demek? "
Oğlan çocuğu avucundaki tohumları gösterip "Bunlar umut, yani güzel şeyler. Biz de bunlardan şimdi var ama belki yarın olmaz diye toprağa ekeceğiz. Onlar büyüdükçe biz her üzüldüğümüz de bakıp gülümseyeceğimiz mutlu anlarımız olacak. "
Küçük kız bir anda o kırgın halini bırakıp, gülümsedi .Gözlerinde açan güneş, oğlan çocuğunu iliklerine kadar ısıtırken "İstediğimiz zaman toplayacaksak ekelim" dedi. Oğlan çocuğu başını salladı.
O gün beraber umut ektiler,küçük saksılara..
Yıllar sonra ikisi de kimsesiz kaldığında toplamak için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💔💔💔❤️🩹
Ölmüş gibi hissedip , acıların sayesinde yaşadığını, en küçük hücrene kadar hissetmek... Nefessiz kalıp daha çok nefes almaya çalışmak. Hissiz, halsiz ve mutsuzluğun had safhasında olmak bu olmalı.. Yoksa şu an sevdiğim bir avuç insanla oturduğum bu yemek masasında nasıl yokmuşum gibi hissedebilirdim ki?
Buradaki dörtlüye oturmak için yanıp tutuşan ben, şu an sokak sokak gezip can yakanları dövmek arzusuyla dolmuştum. Arat'ın sözlerinden sonra koşar adım arabaya gittim. Yolculuk boyunca sorulan tüm soruları cevapsız bırakmam Can'ı çıldırtsa da ağzımı açmamıştım. Çünkü duyamıyorum, algılayamıyordum, konuşamıyordum. Tek bir kişinin cümlesi aklımda ve kulaklarımda yankılanıyordu. Yıllardır sevgilisi var mı, olacak mı korkusuyla gecelerimi kendime haram ettiğim adam, sözlümüymüş. Kiminle ve ne zaman söylendiğini bilmesem de bunu merak etmiyordum. Benim merak ettiğim şey sözlere bağlı bir adamın, sevsin ya da sevmesin bir başkasına evlilik sözü vermesiydi.
