Çok eskilere dayanan Serf ırkı kötülerin celladıydı, kırmızı suikastçılar olarakta bilinirlerdi. Bir gün bütün serfler bilinmeyen bir kişinin adamları tarafından katledildi. Gözleri önünde annesi ve babasının öldürüldüğünü gören kırmızı saçlara sahi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Karşımda dikilmiş, bana çatık kaşlarla bakıyordu, karşımdaki Sophia'ydı. Kolumu sıkı bir şekilde tutuyor, gözleri beni her an parçalayacakmış gibi bakıyordu. Bu kin ve öfkenin sebebi neydi merak ediyorum. Bu gözler neden bana böyle bakıyordu?
"Sen kim olduğunu sanıyorsun da Xavier ile dans ediyorsun." Dedi. Ne saçmalıyordu şimdi bu, başım bu kadar ağrırken bir de bununla mı uğraşacaktım.
Kolumu serçe çekip, onun elinden kurtardım. "Seninle uğraşamam, başım zaten yeterince dönüyor, daha çok sinirlendirme beni." Dedim ve söylediklerini umursamadım. Kapıya yönelmiştim, fakat tekrar konuştu. "Neden benimle değilde seninle dans ettiğini açıklamadan burdan gidemezsin."
Gözlerimi devirdim "gidip ona sorsana" kapıyı açmaya çalıştım fakat kilitliydi, bu aptal ne ara kapıyı kilitledi ki?
Benim başım neden bu kadar dönüyor?
Bıkkın bir sesle ona Bakarak konuştum. "Bak ne seninle ne de Xavier ile ilgilenmiyorum, ikinizde benden uzak olun."
Bana öfke ile bakıyor, sanki burnundan soluyordu. Bana daha çok yaklaştı ve kinini kustu. "Bende onu diyorum, ondan uzak dur, bana ait olan şeylere gözünü dikmeyi aklının ucundan bile geçirme."
Artık tahammül edemeyecek bir hale gelmiştim, neden bu kadar abarttı ki ayrıca kuzenine aşık olacak kadar aptal mı bu kız? Ben bu aşk üçgeninde yoktum, aslada olmayacaktım.
Xavier'e asla aşık olmayacağım.
"Sahibi olduğun köpeğin tasmasını sıkı tut o zaman." Dediğimde yüz ifadesi çıldırmış gibiydi. Ben ise gülümsüyordum. Elindeki anahtarı yüzüme doğru hareket ettirince, refleks olarak başımı sağa yatırıp, yüzümün çizilmesinden kurtuldum. Ve kolunu havada sertçe yakalayıp elindeki anahtarı aldım.
Kolundan sertçe geriye doğru itekledim, ve kapının kilidini açıp odadan çıktım. Miğdem bulanıyor ve başım dönüyordu.
Acaba hamile miyim?
Saçma düşünceleri aklımdan uzaklaştırıp, odama doğru yürümeye başladım, fakat heryer kararıyordu sanki. Her yer kapkara kesildiğinde son hissettiğim şey, birinin ellerinin bedenimde oluşuydu.
Julia'nın ağzından
Evet sabah olmuştu, ve her yer aydınlanmıştı. Güzel bir gün bizi bekliyordu. Mutluydum, çünkü dün çok hoş bir dans vardı. Evet bu ben ve Aidan'ın dansıydı. Fakat Scarlet'i ondan sonra birdaha görmedim. Odasına gitmek istedim, fakat geç olduğunu düşünüp vazgeçtim. Yeni uyanmıştım fakat Scarlet şimdiye odamda olmalıydı. Nerede bu kız?
Odasına gitmeye karar verdim. Önce yatağımdan kalktım ve kıyafetlerimi değiştirip, yeşil kabarık bir elbise giydim. Ardından odamdan çıktım, ve yürümeye devam ettim.
