Derya Songülün sesi ile kendine geldi.
Songül : Derya birşey yapacak mısın? Sadi çok kan kaybetti.
Derya : Tabi bakayım bir.
Derya Sadinin yanına gelerek gözlerine bakmamaya çalışarak yarasına bakıyordu.
Derya : Yalnız bu kurşun yarası. Siz bana trafik kazası dediniz.
Yaver : Evet kaza sırasında bir kurşun almış olabilir.
Derya : Hiç inandırıcı gelmedi.
Songül : Derya ben sana herşeyi anlatacağım. Ama şimdi Sadi ile ilgilenmemiz lazım. Lütfen çok kan kaybetti zaten.
Derya Songülün o gece karşılaştıkları gibi korku dolu gözlerini görmüştü. Sadiyi çok seviyordu bu her halinden belliydi. Daha fazla kıramadı karşısındaki kadını.
Derya: Tamam Songül. Ama hastaneye gitmesi lazım. Zaten çok fazla kan kaybetmiş.
Songül : Gidemeyiz Derya gerçekten gidemeyiz. Burada halledemez misin?
Derya : Aslında her şey var burada. Ama anestezi malzemeleri gerekli.
Yaver : Yok . Ağam anestezi almak istemez.
Derya : Nasıl
Songül : Evet Derya istemiyor Sadi.
Derya : İyide çok canı yanar öyle. Dayanamaz.
Yaver içeriden bir tahta parçası getirerek uzatır Deryaya
Derya : Şaka yapıyorsunuz herhalde.
Yaver : Şaka değil, ağam dayanır bununla Derya hanım.
Derya : Peki ne diyeyim ki. Yalnız kana ihtiyacımız olacak. Bir ünite hazır etmemiz lazım. A (RH+)
Yaver : Benim kan grubum aynı. Ben veririm 1,3,5 kaç ünite lazımsa.
Songül : Sadinin kan grubu A (RH+) mi?
Derya o an yakalanmanın verdiği paniği yaşıyordu. Sadi ise yardım yamalak açık tutmaya çalıştığı gözler ile karşısındaki iki kadını izliyordu.
Derya : Şey kolunda yazıyordu
Sadi bunu duyması ile hemen kolunu işaret ederek kaldırmaya çalıştı.
Songül : Tamam yorma kendini Sadi . Bakarız sonra.
Derya herşey hazır olduktan sonra kurşunu çıkartmak için işe koyulmuştu. Ona yardım eden ise yanı başında duran Yaverdi. Songül Sadinin elini tutmuş yanından ayrılmıyor, adamın canı her acıdığında sıktığı eli ile içi parçalanıyordu. Kendini suçlamaya başlamıştı çoktan. Sadi onun yüzünden bu haldeydi. Sadiyi koruması gerekirken, Sadi onu korumuştu.
Derya kurşunu çıkartıp yarayı temizletip dikmeye başladığında Sadinin gözleri kapanmıştı.
Songül : Sadi , kendine gel
Derya : Sadi bey uyanın
Songül : Bayıldı bu. Sadi
Sadi birkaç dakika sonra kendine gelmeye başladığında karşısında gördüğü iki kadın ile nasıl bir çıkmazın içerisinde olduğunu bir kez daha hissetti. Bu durumdan nasıl çıkacaktı. Ne yapacaktı bilmiyordu. Deryanın yarayı dikmesi ile herkes derin bir nefes aldı. Sadi şimdi ameliyat yatağında uyuyor, hepsi onu izliyordu oturdukları yerde.
Songül : Ona birşey olmayacak değil mi Derya, ona birşey olursa yaşayamam bende.
Derya : Bende öyle sanmıştım, bir şey olmuyormuş.
Songül : Ne dedin anlayamadım.
Derya kurduğu cümlenin farkına vararak kendini toparladı.
Derya : Bende ilk göreve başladığımda böyle hissediyordum hastalara karşı. Geçiyor diyorum. Ayrıca Sadi beyin durumu iyi . Tansiyon normal, ateşi yok, kanamayıda durdurduk.
Songül : Sağol Derya. Bizi kurtardın.
Derya : Ne demek bu benim görevim. Ama anlatmak istersen dinlerim.
Songül : Senden saklamaya gerek yok. Ben 12 yaşımda ailemi kaybettim. Trafik kazası .
Derya : Başın sağolsun
Songül : Sağol. Ama aslında kaza değilmiş. Öldürülmüş ailem.
Derya : Nasıl yani
Songül : İşte bende bunu öğrenmek için birkaç ipucunun peşine düştüm. Hatamda Sadiyi yanıma almaktı.
Derya : Yani Sadi beyi vuranlar
Songül : Evet muhtemelen anne ve babamın katilleri. Ama bu durum sır olarak kalmak zorunda Derya. Çünkü öğrenilirse benim mesleğim tehlikeye girer.
Derya : Merak etme aranızda kalacak. Bende hastaların ne sırrı var bilsen.
Songül : Tekrar sağol herşey için.
Derya : Teşekküre gerek yok. Ben artık kalkayım. Sadi bey için alacağınız ilaçları felan yazdım, siz halledersiniz
Songül : Tabi hallederiz.
Yaver : Buyurun ben sizi bırakayım.
Derya ve Yaverin gitmesi ile Songül sandalyesini Sadinin yanına getirerek oturmuştu başucuna. Ellerini adamın ellerine değdirdi sırada Sadi kendine gelmeye başlamıştı.
Sadi : Songül
Songül : Buradayım Sadi.
Sadi : Ne zamandır uyuyorum ben.
Songül : 3-4 saat kadar oldu sanırım.
Sadi : Songül
Sadi : Bir şey istesem senden
Songül : Tabi söyle Sadi
Sadi : Bir kere gülsene bana.
Songül adamın dediği şey ile gülmeye başlamıştı.
Songül : Delisin sen . Gerçekten.
Sadi : Ne yapayım çok güzel gülüyorsun. Sen hep gül komiserim.
Songül : Tamam gülücem bundan sonra.
Sadi : Ayrıca kurtuldum sanma. Konuşacağız bu konuyu evde.
Songül yaklaşan fırtınanın farkındaydı. Sadiye haber vermeden kendi başına kalkıştığı bu iş fena halde işleri kızıştıracaktı. Sadinin çok kuracağı cümleleri şimdiden kestirebiliyordu.
Sadi biraz daha kendisini toplayınca yaver ile birlikte eve götürdüler onu. Yatağında yatmak istemediği içim salonda koltuğa yatırdılar. Açık olan televizyondan belgesel izlerken yine uyuya kaldı Sadi . Bedeni yorgunlu hala . Ona rağmen acısını belli etmezdi kimseye. Songüle kadar. Sımsıkı tutmuştu dikiş atılırken kadın ellerini. Kendini ne kadar tutmaya çalışsada her canı acıdığında sıkmıştı kadının ellerini.
Songül mutfakta birşeyler hazırladıktan sonra Sadiyi uyandırarak yedirmeye başladı. Ardından ilaçlarınıda içirdikten sonra tekrar dinlenmesi için yatırdı Sadiyi. Yavere de hazırladığı tepsiyi getirdikten sonra oturdu koltuğa.
Yaver : Yengem sen neden yemiyorsun birşey
Songül : Canım istemiyor Yaver , sen ye doyur karnını.
Yaver : Öyle olmaz ama , sonra ağam uyanınca canımı okur benim.
Songül : Ne alaka be
Yaver : Ee sana iyi bakamadığım için.
Songül : Ya ne adamsın yaver güldürdün beni şu durumda.
Yaver : Ağama kıyamıyorsun hiç değil mi
Songül : Nasıl kıyayım Yaver. Baksana haline. Zaten herşey benim yüzümden oldu.
Yaver : Kendini suçlama yengem. Olacağı varmış olmuş, hem sende bu durumda olabilirdin. Sen bence ağam uyanınca ne diyeceğini düşün.
Songül : Öyle mi diyorsun ya.
Yaver : Yani ağam fena kızacak sana , ama haklıda
Songül : Of of. Desene yandık. Haklı birşey demiyorum.
Gecenin ilerleyen saatlerinde Yaver Sadinin başında nöbet tutmak istemiş, ama Songül bekleyeceğini söyleyerek onu dinlenmesi için sadinin odasına göndermişti. Songül Sadi ile tek kaldığında kalp atışlarını dinlemek istemiş , yanına gelerek başucuna oturup, sarılarak kalp atışlarını dinlemeye başlamıştı.
Songül : Ben hayatımdaki en önemli iki insanı kaybettim Sadi . Üçüncü kişiyide kaybetmeme izin verme,bırakma beni.
Sadi ise kadının söylediklerini uğultu halindede olsa duyuyor ama gözlerini açıp tepki veremiyordu. Songül bütün bir geceyi adamın başucunda bekleyerek geçirdi. Ara ara yükselen ateşini hazırladığı bezler ile düşürmeye çalıştığında saat sabah 5.15 i geçiyordu. Adamın ateşi biraz daha düştüğünde koltuğa oturarak adamın yüzünü seyretmeye başladı. Ne kadar korkmuştu ona bir şey olacak diye. Sadi sandığından çok daha önemli bir yer edinmişti hayatında.
Yaverin kapısını açması ile bakışlarını ayırdı Sadiden.
Yaver : Günaydın yengem
Songül : Günaydın Yaver
Yaver : Ağam nasıl
Songül : Daha iyi çok şükür. Ateşi kontrol altında.
Yaver : Tabi sende bütün gece uyuyamadın.
Songül : Olsun be yaver o iyi olsunda bir gece uykusuz kalmışım çok mu
Onların konuşması Sadinin gözlerinin açılması ile bölündü.
Songül : Sadi nasılsın
Sadi : İyiyim Songül merak etme
Yaver : Yengem sana bebek gibi baktı ağam. Hiç yanından ayrılmadı.
Sadi : Bakar bilirim. Gerçek karım olsa bu kadar bakardı.
Yaver : Neyse ben bir markete gideyim.
Songül : Özür dilerim Sadi . Olayların bu hale geleceğini bilseydim seni aramazdım.
Sadi : Songül . Senin için endişeleniyorum. Anlıyor musun.
Songül : Benim yüzümden oldu ama , bak ne haldesin.
Sadi : Songül 9 canım olsa , hepsini veririm senin için . Hiç sorun değil. Yeterki sen iyi ol, bana güven.
Songül : Güveniyorum sana , neden güvenmeyeyim
Sadi : O yüzden mi bana söylemedin gittiğin yeri. Ben kendi yöntemlerim ile önlem almamış olsam sana yetişemeyecektim. Belki belki seni kaybedecektim.
Songül adamın dolan gözlerindeki korkuyu gördüğünde anladı ne kadar korktuğunu. Yüzünü ellerinin arasına alarak okyanuslarının en derinine ulaşmak ister gibi bakıyordu. Şimdi aralarındaki kısa mesafe ile birbirlerinin korkularını gidermeye çalışıyorlardı.
Onlar birbirlerinin gözlerinde kaybolmuşken duydukları ses ile bozuldu bu an
Yaver : Vıyy
