NON-ACTİVE // MİKAGE REO

-6-

Ortam o kadar sesliydi ki uyanmak zorunda kalmıştım. Kafamı kaldırdığımda ne Reo ne de Nagi'nin burada olmadığını gördüm. Kafamı kaşıyarak aşağıya indiğimde seslerin sahibinin Reo, Nagi ve onun ailesi olduğunu anladım.

Bende yanlarına gitmeye yeltendim ama Nagi'nin annesi benden bile hızlı davranıp kolumdan tutarak koltuğa oturmamı sağladı. Onları neyin bu kadar heyecanlandırdığını görmek için okudukları kağıda uzanıp Nagi'nin elindekini aldım.

'Tebrikler profesyonel oyuncu olmak için seçildiniz!'

Kağıdı iyice okuduktan sonra kafamı kaldırıp Reo'ya baktım. Bu kadar heyecanlı olduğuna göre ona da aynı kâğıt gelmiş olmalıydı.

Bende memnuniyet ile kafamı sallayarak oturduğum yerde dikleştim. Tam da bu sırada karnımın guruldayacağı tutmuştu.

Herkesin bu sesi duyduğuna emindim ama yine de sanki saklayabilirmişim gibi karnımı tuttuğumda odadakiler gülmeye başladı.

Nagi'nin annesi kahvaltılık bir şeyler hazırlayıp bana verdiğinde daha ben çatalımı batıramadan tabaktaki sosisi Nagi ağzına atmıştı.

Neyseki fazla sosis sevmiyordum.

Kahvaltımı yaptıktan sonra Nagi'ye baktım.

"Gitmeyi düşünüyor musun Sei?"

"Elbette gidiyoruz! Değil mi Nagi??"

"Evet"

Verdiği karar iyi miydi bilmiyorum ama o mutlu hissettiği sürece tamamdı sanırım? Ayrıca Reo'da onunla birlikteydi.

Ertesi sabah erkenden kalktık ve kağıtta yazan yere geldik. Onlar içeri girerken ben dışarıda bekledim.

Saatler geçti fakat tek bir hareket bile yoktu. Telefonumdan gelen bildirim sesi ile telefonuma döndüm.

Sei: İçeri giriyoruz. Telefonlarımızı da alıyorlar sırayla. Bizi bekleme ve git çünkü geri çıkmayacağız. Eğer bir şekilde telefonu alabilirsem seninle iletişime geçerim :3

Ha? Nasıl yani bu sadece görüşme tarzı bir şey değil miydi?

Bir süre daha mesaja bakınca en sonunda jeton düştü bende eve dönmeye karar verdim. Eve girdiğimde o kadar sessiz ve boş gelmişti ki ev...

Tamam normalde de sessizde yani ama bu kadar boş hissettirmiyordu.

Böyle olmayacağını anlayıp Nagi'lerin eve doğru ilerledim. Kapıyı çaldığımda bayan Nagi kapıyı açtı. Ona durumu anlattığımda onlarda istediğim kadar kalabileceğimi vs anlattı.

Bende yalnız kalmak istemediğim için kabul ettim.

İçeri girdiğimde bugün olanları anlattım, babası kafasını sallayarak beni onayladı ve haberi olduğunu söyledi.

Oturduğum yerden elimdeki içeceği içerek onları düşünüyordum. Muhtemel Nagi yemek yemeye bile üşeniyordur fakat Reo'nun yardım edeceğinden emindim.

Yine de ne zamana kadar böyle tek başıma dayanacaktım ki?

*Vıjjjj (zaman atlaması - 2 hafta sonra*

Canıma tak etmişti. Belki onlarsız vakit geçirmediğim için bilmiyorum ama çok yalnız ve sıkılmış hissediyordum. Bütün gün yatarak vakit geçiriyordum.

Reo'nun bana verdiği kamera ile fotoğraflar çekiyor, kafa dinlemek istediğimde motorsikletim ile birlikte gezmeye çıkıyordum. Yine de geçmiyordu. Yalnızdım, yalnız hissediyordum.

Orada kesin güzel vakit geçiriyor, güzel yemekler yiyorlar ve antrenmanlar yapıyorlardı. Yine böyle bir gün evimde otururken telefonuma mesaj geldi.