DÜĞÜMLÜ

Bıldır Yediğin Hurmalar Böyle Gelir Tırmalar

Eyyyyt ballı lokmalar ben geldim. Bölüm nasıl oldu, sever misiniz bilmiyorum. Güzel olmadıysa söylemeyin ben üzülüyorum yahu🥲

Keyifle okuyun. Okurken yıldızımı parlatın, satır aralarını doldurun. Çok mu şey istiyorum hayat senden😘😘😘😘

Evden adını seslenişlerini duyuyordu ama oturduğu incir ağacının altından kalkıpta gitmeye hiç niyeti yoktu.

Gözünden akan yaşları eliyle silerken burnunu eteğinin iç yüzüne sümkürdü. Sonra da birine yakalanmış gibi korka korka etrafa baktı.

Parmakları toprağı eşelemeye devam etti. Ağlaması bitene kadar gitmeyecekti eve. Tırnağının içine dolan toprakları görünce biraz daha sıkıldı canı. Kesin Halil pis oluşuyla ilgili demedik laf bırakmazdı artık.

O anda arkasından çıtırtılar hissetti. Umursamadan akan burnunu bir kez daha eteğinin kuru olan kısmına sümkürdü.

"İğrençsin boncuk, sümüğünü eteğine siliyorsun!"

Duyduğu sesle korktuğu da başına gelmiş oldu. Zaten ağlamaya doyamayan gözleri bir kere de bunun için doldurdu yaşlarını boncuklarına.

Halil karşısına geçip oturunca burnunu daha şiddetli çekti. Akarsa eteğine silemezdi artık.

"Halam her yerde seni arıyor, niye ses vermiyorsun?"

"Ağlamam bitsin diye..."

Sonra bir iç çekiş ve burun çekmeyle devam etti ağlamasına.

Halil ise kim bilir yine neye nazlanmak için bahane bulduğunu düşünüyordu.

"İstediğin bebek evini de aldı eniştem hâlâ ne istiyorsun?"

"İstemiyom bebek evi ben!"

Çığlık atar gibi bağırıp başını geri eğdi önüne.

"E o zaman niye nazlanasın tuttu yine?"

"Okula gitmiyeceğim ben!"

"Yuh! Biraz daha uç istersen. Halam kemiklerini kırsında gör."

"Okul kötü bi yer. Gitmeyeceğim işte."

Halil kararlı bir şekilde bağırarak konuşmasıyla duraksadı. Bu şımarıklık ağlayışı değildi. Nazlı istediği bir şeyi aldırmak için bilerek nazlı nazlı ağlardı. Şimdi ise sinirli gibiydi.

"Bir şey mi oldu ki okulda? Öğretmen mi kızdı?"

"Niye kızsın öğretmenim, akıllıyım ben. O yaramazlara kızar!"

"E niye gitmiyorsun o zaman."

"Okuldaki herkes pis, gitmem daha!"

Geldiği andan beri çok da umursamayan halinden sıyrıldı Halil. Kaşlarını çattı.

Daha ikinci sınıftan böyleyse işleri vardı bu kızla. Kendi ortaokula gidiyordu ve okul gayet de güzel bir yerdi.

"Dersini yapamadıysan ben sana yardım ederim."

"Yaptım ödevimi. Ama gitmiyeceğim ki."

"E niye gitmiyorsun o zaman?"

Nazlı biraz daha iç çekti ama ses vermedi. Bu sessiz hâli Halili iyice işgillendirdi. Şımarıklık için değildi. Hem zaten öyle olsa böyle gizli saklı ağlamazdı. Mutlaka herkesin görebileceği bir alanı seçerdi.