Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba saygıdeğer Güz Yarası ailem. Nasılsınız? İyi misiniz?
Ben şükür iyiyim. Uğraşıp gidiyorum. Özlediniz mi hem beni hem Güz Yarası'nı? Biz özledik...
Okurken bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Her yorum ve oya ihtiyacımız var. Bu bölüm için 50 oy ve 350 yorum istiyorum. Dolduğu zaman bölüm atacağım bebekler. ❤️✨
Sizden bir ricam olacak kuzular. Güz Yarası'nı okuyabilecek her arkadaşınıza, her tanıdığınıza önerebilir misiniz?
Bu bölümü yıllardır yanımda olan tüm okurlarıma ithaf ediyorum. Sizleri seviyorum. İyi ki varsınız ❤️
Kandiliniz mübarek olsun 🌹
Sizleri seviyorum, keyifli okumalar 🦋✨
# Cem Adrian | keskin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8. Ansızın
Hayatın gerçek yüzü, ayağına ilk çelme takıldığında ortaya çıkıyordu. Hayat insana karşı iki yüzlüydü. Bir yanı yaşama bir yanı ölüme dönüktü. Hayat yazgısını ilk kez yürümeyi öğrenirken takardı. Düşerdin, ağlardın da ağlardın. Gelip seni kaldıracak kimsen olmayınca kendin kalkmayı öğrenirdin, gözlerinde yaş, yüreğinde ince bir sızı ile...
Zaman hayatımızdan onlarca şeyi çalan, yakalayamadığımız tek şeydi.
İçimde sanki fokur fokur kaynayan bir zehir vardı, öyle güçlüydü ki yutkundukça kendini yukarı doğru iten tarifi olmayan bir zehirdi, elimi çaresizce insanlara karşı uzattığım zaman tutacak hiç kimseyi bulamamıştım. Ben bu hayata tek başına yürümek, ayakta durmak için gelmiştim.
Kahrolası yazgımda da bu vardı...
Hayatta tek bir şansım bile yoktu. Her daim on ikiden vurmak zorundaydım. Tek atış, tam puan...
Biz güçlü kadınlar da zaten böyle değil miydik? Ayakta durmak, kendinden sonraki nesile örnek olmak için her daim dimdik durmaktı ve her daim ayakta olmaya devam etmekti.
Kelimeler boğazıma ilmek ilmek diziliyordu, kaderim önüne setler çektikçe ben bu yolu yürümek için her şeyimi feda ettikçe hayat onulmaz yaralarına bir yenilerini ekliyordu.
