my teacher ✓

27

selamm

nasilsinizz? Iyi olmanizi umuyorumm

iyi okumalarr^^

***

"Sen yemek yiyor musun Jisung?"

Jisung koltukta oturan annesine döndü ve onu başıyla onayladı. "Evet anne, öğünlerimi aksatmıyorum"

"Hiç belli olmuyor"

"Anne!"

"Tamam ya, bir şey demeyeceğim. Eee peki tek mi yaşıyorsun burda?"

Annesininin bu sorusu Jisung'u biraz germişti. Birkaç saniye düşündükten sonra cevap vermek adına boğazını temizledi. "Evet anne, tek yaşıyorum. Neden sordun ki?"

Annesi omuz silkerek Jisung'a döndü. "Bilmem sanırım ben yanlış anladım. Demek ki insanlar kendine çok büyük gelen kıyafetler giyebiliyormuş"

Lanet olsun diye geçirdi Jisung içinden. Minho eşyaları toplayalım dediğinde 'ben toplayıp sana getiririm' demişti ama tamamen aklından uçmuştu. Zararın neresinden dönersen kardır diye düşünerek konuyu toparlamaya çalıştı.

"Ya evet! Bu yılın modası bu anneciğim!"

Annesi Jisung'u kafasıyla onayladı ve oturduğu yerden kalkıp merdivenlere yöneldi. Jisung hemen annesinin önüne atladı ve, "Nereye gidiyorsun?!" diye sordu telaşla.

"Banyoya gideceğim, izin vermiyorsun yanılmıyorsam?"

Jisung telaşlı bir şekilde gülümsedi ve kahkaha atıp elini beline yerleştirdi. "Yok canım! Kim izin vermiyormuş! Gidebilirsin tabii!"

"Jisung neden bağırıyorsun oğlum?"

Jisung cevap verecekken annesi bakışlarını merdivenlere çevirdi ve tekrardan gitmek için hareketlendi.

Yapacak bir şey yoktu. Annesi Minho'nun tüm eşyalarını görecekti ve Jisung yine bir şekilde konuyu toparlamaya çalışacaktı.

Annesi sonunda geri döndüğünde Jisung korkuyla ayağa kalktı. Annesi tekli koltuklardan birine oturdu ve derin bir nefes alıp Jisung'a döndü.

"Jisung ne zamandır sert parfümleri sever oldun? Sen daha hafif kokular seversin?"

Ah be anne, bir bilsen o parfümler beni ne kadar, her neyse.

"Bilmem ilgi duyuyorum son birkaç aydır, bir yıl olacak sanırım"

Annesi dudaklarını büzdü ve kafasını onaylar şekilde salladı. "Bir yıl önce eski evindeydin ve o zaman çok hafif kokular kullanıyordun Jisung, her neyse sevmişsin demek ki"

Jisung annesini sahte bir gülümsemeyle onayladı ve elleriyle oynamaya başladı. "Ya evet... Çok seviyorum"

"Jisung, ellerinle yalan söylediğinde ve stres olduğunda oynarsın"

"Yok anne, stres olmadım! Hele yalan hiç söylemiyorum! Elime diken batmış sanırım onu çıkarmaya çalışıyorum"

Annesi tekrar derin bir nefes aldı ve koltuktan kalktı. "Peki öyleyse, ben uyumaya gideceğim çok yol geldim ve yoruldum"