HEAVEN | Eren Yeager [18+]

[2]

Jąkam się trochę, próbując mu powiedzieć, dlaczego tu jestem. Moje słowa mieszają się, gdy próbuje mówić je powoli.

Wstaje i podchodzi bliżej krat. Woła mnie palcem, żebym się do niego zbliżyła.

„Podejdź bliżej, nie słyszę cię"

Podchodzę powoli do krat i jeszcze raz powtarzam Erenowi, że chcę mu pomóc. Eren sięga po moją koszulę, natychmiast przyciągając mnie do siebie. Moje ciało uderza w kraty, gdy trzyma mnie za nią.

Podnosi mnie w górę, zły z powodu tego co usłyszał.

„Jak myślisz, w czym dokładnie możesz mi pomóc?! ha!"

Chwytam go za rękę i próbuję się wyrwać, ale jest za silny. Nawet jeśli oddzielają nas kraty, wygląda, jakby górował nade mną. Jego wysokie, męskie ciało ocieka wodą. Jego twarz wygląda na wściekłą, ale jego oczy są pełne smutku.

Próbuję mu powiedzieć, że jest mi przykro z jego powodu i jestem przy nim, nieważne co by się działo. Chcę, żeby był szczęśliwy, ale widzę, jak bardzo jest smutny. Chciałam mu jakoś pomóc, ale nie wiedziałam jak.

Eren puścił moją koszulę i upuścił mnie na ziemię. Po chwili próbuję się z powrotem pozbierać, Eren kuca do mojego poziomu i patrzy mi w oczy.

„Dobrze, może możesz mi pomóc, ale czego chcesz w zamian? Oczywiście, że nikt już nic nie robi za darmo, więc czego chcesz?"

Patrzę się na Erena i rumienie się, spuszczając głowę. Wydaje mi się, że nie jestem w stanie się do tego przyznać. Kocham go i chcę go tylko dla siebie.

Oczy Erensa rozszerzają się, gdy zdaję sobie sprawę, czego tak naprawdę chcę.