Su Perisi | Texting

1.6

Keyifli okumalar✧

                             ✷✷✷

" Kızım kal artık. Bak okula geç kalacaksın." diye mutfaktan bağıran annemin dediklerini bile zor anlıyordum. Daha gözlerimi zor açıyordum ne dediğini nasıl anlayayım?

" Ya ne olur beş dakika daha uyusam?" diye ağzımın içinde geveledim. Üzerimde duran yorgana iyice sarıldım.

Şu güzelim sıcacık yatağımdan mahrum kalıyorum ya! Öyle zor geliyor ki anlatamam.

" Lara sana beş dakika veriyorum. O yatağından çıkıp gelmen beş dakikadan fazla olmasın."

Annemin olaya nokta koymasıyla daha demin sarıldığım yorganı açıp yataktan kalktım. Yamuk adımlarla tuvaletin yolunu tutacakken çalan telefon sesi buna engel oldu.

Arkamda kalan çalışma masasına doğru giderken arayanın kızlardan biri olduğunu düşünüyordum fakat telefonun üzerinde yazan isim benim tahmini yanlış olduğunu söylüyordu.

Galiba daha afyonum patlamamıştı. Yoksa benim gördüğüm 'adını bilmediğim çocuk arıyor' yazısı gerçek olamazdı.

Kulaklarımı hâlen dolduran telefon sesi kendime gelmemi sağlamaya yetmiyordu.

" Lara, kızım kendine gel. Rüyada değilsin. Sakin. Gerçek! Beni arıyor!"

Sonda bir tık yükselmem beni kendine getirmişti. Hızlıca elime telefonu aldım. İnsan bu saatte neden arardı ki?

Hortlak görmüş gibi telefona bakıyordum ama aramayı cevaplamıyordum. Cevaplayamazdım.

Telefonum çalmayı kesince ekrana birkaç tane bildirim düştü. Telefonu sanki vebalıymış gibi yatağıma fırlatıp odadan çıktım.

Mutfağa doğru giderken anneminde benim odama doğru gitmeye kalktığını gördüm.

"Sonunda kalkmaya teşrif ettiniz Lara Hanım."

"Anne valla ben kalkıp kalkmadığımdan emin değilim."

"Deli kız. Ee kim arıyordu?"

"Kim kimi arıyormuş?"

"Kızım az önce çalan telefon senin değil miydi?"

"Evet."

"Heh işte bende ondan bahsediyorum. Kim arıyordu?"

"Hee... Sen ondan bahsediyorsun. Kim arıyacak canım. Kızlar işte."

"Niye açmadın o zaman?"

" Şey...ya yetişemedim. Ben kalkana kadar telefon sustu. "

"İyi bakalım. Neyse bir an önce hazırlan da kahvaltıya gel."

Kafamla onaylarcasına belirttikten sonra bir iki adım arkamda kalan tuvalete girdim. Yüzüme birkaç kere soğuk suyu vurup tuvaletten çıktım.

Odama gelir gelmez ilk işim üstümü değiştirip elime telefonu almak olmuştu. Ekranı açar açmaz gördüğüm manzara beni şaşkınlığa sokarken asıl şaşkınlığımı mesajlarıma bakınca yaşadım.

'Cevapsız üç arama'
' 20 okunmamış mesaj'

Adını bilmediğim çocuk: Günaydın efendim.

Adını bilmediğim çocuk: Günaydınnn.

Adını bilmediğim çocuk: Sabah sabah enerji patlaması yaşıyor gibiyim.

Adını bilmediğim çocuk: Sanki bilmem kaç saat sonra matematik sözlüm yokmuş gibi.

Adını bilmediğim çocuk: Ne güzel!