Xyro Club Series #5: Let's Threesome, Attorney

07

Nagstay pa kami roon sa mansion ng kaibigan ko na iyon ng isang buong araw pa ni Khalid. Ang mga kaibigan ko ay kasama rin ang mga asawa at boyfriend-girlfriend nila dito sa mansion kaya hindi kami iniistorbo ng mga ito.

"Ma'am..." Pagtawag ng isang kasam-bahay mula sa labas ng pintuan ng kwarto ni Khalid.

"Teka lang po..." Tugon ko at pilit iniaalis ang braso ni Khalid na nakapulupot sa akin.

The man I am with groand. "Where are you going?"

"Timatawag 'yung kasam-bhaay, baka may dalang pagkain."

Simula kagabi ay hindi pa rin kami lumalabas ng kwartong ito kaya madalas ay dinadalhan kami ng pagkain ng kasam-bahay dito sa mansion.

"I am not yet hungry? Are you?" He huskily asked. Kagigising lang kasi namin pareho.

"I am not pero nakakahiya kasi kay Ate..." Wika ko. "Baka anong isipin no'n na ginagawa natin."

"Wala tayong ginagawang masama at wala na silang pakealam kung mayroon man, Sachi."

Tama naman siya. Ni hindi nga niya ako pinqsukan hindi tulad noong mga lalaki kahapon. Pagkatapos naman ng magulong pagtatalik na iyon sa mga lalaki ay vuddle lang ang hiningi niya sa akin. Anong oras na nga kami nakatulog dahil sa pagkwe-kwentuhan naming dalawa.

"Kuhanin na muna natin 'yung pagkain para kapag nagutom tayo." Pinal na tugon ko at astang tatayo na ng pigilan ako ni Khalid.

"Ako na..."

Tumayo ang nakaboxers lang na si Khalid sa kama saka bahagyang binuksan ang pintuan.

Tama nga ako na pagkain ang dahilan ng pagkatok ng maid sa kwarto namin. May dalang tray si Khalid na punong-puno ng pagkain na iniabot ng kasam-bahay.

"Kain na tayo..." Wika niya at saka lumapit sa akin para alalayan ako papunta sa lamdesang kinalalagyan ng mga pagkain.

"Where's my phone?" Wala sa sariling tanong ko.

Hindi tumugon si Khalid at basta nalang nagtungo sa kinalulugaran ng bag ko saka roon binunot ang telepono ko.

3 PM.

Alas-tres na ng hapon kaya meryenda ang hinatid na pagkain ng maid. Turons and halo-halos are not bad, huh? There are also some pancit and carbonara.

"Ang daming pagkain..." Kumento ko.

"Uuwi na tayo after kumain, Sachi." Imporma niya sa akin saka inilapit sa akin ang plato ng carbonara.

"Uuwi tayo mg sabay sa resort na tinutuluyan nila Kuya?"

"Yes..."

"Magtataka solankung bakit tayo magkasama, Khalid."

"Sasabihin kong isa ako sa mga bisita mo sa birthday party na inihanda ng mga kaibign mo para sa iyo."

"They won't just believe your alibi."

Hindi na ako pinansin pa ni Khalid kaya hindi na ako muling nagsalita pa. Mukhang desidido na siyang sabay kaming uuwi sa rersort.

"Drive safely, Attorney Isihikasa." Wika ni Sanya na tinanguan naman ni Khalid.

Sa sasakyan, hawak ni Khalid ang kamay ko habang nagmamaneho. Hindi ko alam kung seryoso ba talaga siya na gusto niya ako o baka gusto lang niya ang katawan ko.

Isa lang ang napansin ko kay Khalid, napaka clingy niya tipong ayaw niyang nalalayo ako sa kaniya.

"Sleepy?" He asked then kissed my hand.

"No..." Tugon ko. "Keep on driving and stop kissing my damn hand."

"I really like you, Sachi."

"You better stop it." Wika ko saka inagaw sa kaniya ang kamay ko.

"What the fuck? That's not easy."

"Kuha ka ng babae ng makakalimutan mo iyang nararamdaman mo na iyan para sa akin. Kung totoo ngang may gusto ka sa akin."

"Why you can't just believe in me?"

"Simple lang, Khalid. Dahil hindi ka kapani-paniwala."

Hindi ko na pinansin pa ang lalaki at nagcellphone nalang ako. Hindi ko nalang siya kakausapin dahil nakakainis siya.

Ilang minuto ang lumipas ng tignan ko ang dinaraanan namin. Hindi na pamilyar ito sa akin kaya napabaling ako kay Khalid na parang walang ginagawang kung ano.

"S-saan mo ako dadalhin?" Kinakabahang tanong ko.

"Sa lugar kung saan tahimik at walang manggugulo sa atin." Hibang na tugon niya.

"Huh? Baliw ka na!" Sigaw ko at pilit inagaw ang manibela sa kaniya.

"Maaaksidente tayo, Sachi!" Sigaw din nya kaya natigilan ako sa ginagawa.

That was the first time he raised his voice at me.

Natahimik na ako at nangingilid ang mga luha sa aking mga mata.

"H-hey... I did not mean to raise my voice, baby." Panunuyo niya nfunut ang naitugon ko lamang ang paglandas ng mga luha ko sa aking pisngi.

Itinuon ko na lamang ang atensyon ko sa daan habang lumuhluha pa rin.

"Baby... I am really sorry. Please, talk to me." Wjka niya at pilit kinukuha ang kamay ko.

"Don't..."

Napairap na lamang ako jahit pa na lumuluha pa rin ng biglang ihingo ni Khalid ang sadakyan niya at humarap sa akin.

Astang pupunasan niya ang aking luha gamit ang kaniyang panyo ng tabigin ko ang kamay niya.

"Ano ba, Khlaid?!" Inis na wika ko.

"I said I am sorry..."

"Iuwi mo nalang ako, please."

"No fucking way."

"I will just call my brother so he can pick me up in here." Wika ko at binuksan ang telepono ko.

Nagulat ako ng biglang hablutin ni Khlid ang cellphone ko sa akin saka ito inihagis sa kalsada.

"Sa akin ka na muna, Sachi." Wika niya na ikinataas ng mga balahino ko.

Himdi ko kilala ang Khalid na ito ngyaon na kasama ko...

"Putangina mo! Baliw ka na!" Galit na sigaw ko.

"Inuubos mo ang pasensya ko, Sachi Ofriana! Kanina mo pa ako sinisigawan!" Sigaw nito sa akin habang mahigpit ang pagkakahawak sa dalawang balikat ko.

Mapanakit na Khalid. Ito ang kasama ko ngayon.