Bölüm şarkısı;
Sezen Aksu: Biliyorsun
🖤
Orada öylece oturup Ömer'i beklemek sorun değildi. Sorun dışarıda konuştuğu kişiydi. Onunla konuşmasını, muhatap olmasını istemiyordum. Zaten aramız şu an bozuktu üstüne Gamze'nin bunu hissetmiş gibi Ömer'in dibinde bitmesi sinirimi bozuyordu.
Gidip Ömer'in elinden tutup onunla konuşmasın diye getiresim vardı. Aklıma düşen bu fikir hoşuma gitse bile oturduğum yerden kımıldamadan Ömer'i bekledim. En sonunda beklediğim dakikalar son bulmuş Ömer gelmişti. İçeri girip kapıyı ardından kapattı. Masanın başında ki koltuğa oturmak yerine tam karşımda ki sandalyeye oturdu.
"Neden geldin?" Diye sorarken sesi buz gibiydi.
Sorusu canımı yakarken yavaşça yutkundum. "Dedim ya seni özledim-"
"Yalan söylemeye devam mı ediyorsun?"
Dudaklarım yavaşça aralandı ama konuşamadım ve öylece ona baktım. Siyah hareleri bir taş kadar sert, kış günü kadar soğuktu. Ne diyeceğimi bilemedim ve sessizlik mührünü dudaklarıma vurdu. Benim sessizliğim onun konuşmasına neden oldu. Oturduğu yerden doğrulurken, "Seni evine bırakayım." Dedi.
"Hayır!" Diye sesimi yükselttiğimde Ömer duraksayarak bana baktı. "Bana inanmamanı anlayabilirim ama doğruyu söylüyorum seni özlediğim için buradayım."
Oturduğu sandalyeye sırtını yasladı ve dudaklarında sahte bir gülümseme ile başını iki yanına doğru salladı. "Sözlerine inanmayı bıraktım."
"O zaman gözlerime inan."
Kara bakışları ela harelerimi buldu. Gözlerimde sadece kalbimde ki hislerin yansıması vardı. Onun karşısında oturup gözlerine bakarken tamamen gerçektim. Yalanlar yoktu, hislerim ve pişmanlığım vardı ve ben ona bunları göstermekten çekinmedim. Kalbimden bakışlarıma yansıyan hislerimi gördü mü bilmiyorum ama bir süre sonra yutkunarak bakışlarını benden çekti ve arkamda ki duvara baktı.
"Tuğba..."
Beni yine kendinden iteceğini bildiğim için konuyu değiştirdim. "Neden gelmiş?"
"Kim?"
"Gamze neden gelmiş?"
"Mutfakları için dolap yapıyoruz onun için gelmişti." Ömer bana açıklama yaptıktan sonra kaşlarını çattı ve duvarda ki bakışlarını tekrardan bana çevirdi. "Neden sordun?"
"Hiç." Diye mırıldandım masum çıktığını düşündüğüm bir sesle. Ama Ömer bir şey olduğunu anlamış gibi şüpheyle bana baktı.
"Tuğba neden sordun?"
"Dedim ya hiç-" Ömer gözlerini kısarak bana bakarken söylediğime inanmadığı açıktı. Bende daha fazla gizlemedim onu kıskandığımı. Bakışlarımı ondan çekip ellerime düşürdüm. "Of kıskandım işte o yüzden."
Ömer'in sözlerim üzerine sessiz kalışı nasıl bir tepki verdiğini merak etmeme neden oldu. Başımı kaldırmadan bakışlarımı ona çevirdim. Kara hareleri anlamlı bakıyordu. Bakışlarımız buluşunca hafifçe öksürerek eliyle kaşını kaşıdı.
"Kıskanmanı gerektirecek bir durum yok."
Sözleri üzerine gözlerimi devirdim. "Emin misin? Tüm mahalle o kızın sana karşı olan hislerini biliyor."
