Didem çocuk yaşında bir mafya çetesi yüzünden ailesini kaybeder. Onların intikamını almak için herşeyi göze alır. Ailesinden kalan emanet ,abisinin daha doğmamış olan kızı Aylin... Didem bu süreçte asla aşık olmayacağı, mafya çetesinin biricik kız...
Öylece durup düşünürken kapı çaldı. Önceki günleri hatırlamaya çalıştığımda bugün bana en yakın arkadaşım olan Ayça gelecekti. Tamamen aklımdan çıkmış.
Kapıya doğru ilerleyip direkt kapıyı açtım. Tahmin ettiğim gibi Ayça gelmişti açar açmaz öne atılıp sıkıca bana sarıldı. Ben de ona sıkıca sarıldım. Çünkü gerçekten sarılmaya çok ihtiyacım vardı. Ayrıldıktan sonra kapıyı kapattım.
Ayça : -Nerelerdesin sen kapıda ağaç oldum beklemekten. Telefonuna da ulaşamadım. Hem Aylin nerede? Onu görmek için sabırsızlanıyorum!
Olanları Bir tek ona anlatabilirdim. Çünkü hayatta beni anlayan tek kişi oydu.
-Sorma Ayça. Başıma neler geldi tahmin bile edemezsin. Başım büyük bir dertte! Gel içeriye geçelim. Anlatacağım hepsini.
Beraber içeriye geçtikten sonra daha yeni kalktığım koltuğa oturdum. O da karşımdaki koltuğa oturduktan sonra direkt söze girdim.
- Aylin'i kaçırmışlar!
-Ne? Ne diyorsun sen! Kim kaçırmış? Neden kaçırsın ki şimdi durup dururken. Etrafa baktın mı? Belki yakınlardadır!
- Sakin ol Ayça! Merak etme, baktım her yere. Yok yok yok... Kaçıran kişi bir not bırakmış kapının pervazına.
Hemen cebime sıkıştırdığım notu çıkarıp Ayça'nın eline bıraktım. İkimizin de ağlamasına saniyeler kalmıştı. Ayça notu alıp okumaya başladı yüzündeki öfkeye ve nefreti görebiliyordum. Gözleri doldu. Notu ondan alıp geri cebime koydum.
- Bugün verilen adrese gitmem gerek. Çok korkuyorum. Bana değil Aylin'e bir şey yapacaklarından...
Birden aklıma görüşmeye kaç saatin kaldığı geldi. Telefonumu alıp saate baktığımda derin bir nefes verdim. Daha 4 saat olmasına rağmen çok endişeliydim. Hiç tanımadığım biriyle görüşecektim. Belki de tanıyorumdur. Bilemiyordum.
Ayça: -Tek mi gideceksin? Buna asla izin vermem biliyorsun!
-Hayır Ayça. Tek gitmem gerek. Sana da zarar gelsin istemiyorum! Zaten yeterince mahvolduk.
- Peki sen git. Ben gizlice gözetlerim. Seni de kaçırırlarsa ne yapacağız? Bitti. Konu kapanmıştır.
-Ne söylesem de dinlemeyeceksin zaten. Öyle olsun peki.
-Sonunda. O zaman acele edelim daha var görüşmeye ama hazırlıklı olmalıyız. Her kimse seni tanıyor olmalı.
-Bilmiyorum gidince öğreneceğiz. Tek isteğim Aylin'e bir şey yapmamaları.. Ona bir şey olursa asla kendimi affetmeyeceğim.
-Ona bir şey olmayacak çıkar aklından kötü düşüncelerini. Hadi gel bir şeyler atıştıralım. Sonra düşünürüz bunları gelirken börek almıştım yanına da çay yapıp yeriz.
-Sağol. Gerçekten en ihtiyacım olduğu zaman sen varsın. -Ne demek Didem. Biz seninle kaç yıllık arkadaşız! Tabii ki ben olacağım ihtiyacın olduğu zaman. Hatta her zaman öyle olacak. Bunu unutma.
Bir anda onu kendime çekip sıkıca sarıldım. Sarılırken çoktan ağlamaya başlamıştım. Benimle birlikte o da ağlamaya başladı.
Çoğu zaman birbirimizin omzunda ağladığımız günler oluyordu. Onun dertleri benim dertlerim, benimki ise onun oluyordu. Yaklaşık 6 yıldır beraberiz. Ailemi kaybettikten sonra onunla tanışmıştım. Arkadaşlığımız hiçbir zaman bozulmadı. Hatta aynı işte beraber çalışıyorduk.
Birbirimizden ayrıldığımızda gözyaşlarımı silip , -Ben çayı koyayım, sen dinlen. - Tamam Didem hızlı ol ama, daha çok işimiz var.
Hızlıca mutfağa ilerleyip su dolu çaydanlığı ocağa alıp Ayça'nın getirdiği börekleri bir tabağa yerleştirdim.
-Ayça! Gel kahvaltı hazır.
-Tamam geliyorum!
Geldiğinde mutfak masasına kurulup kahvaltımızı yaptık. Görüşmeye 2 saat kalmıştı.
Ayça: -Sen hazırlan erken gidelim. Bunların ne yapacağı belli olmaz. Hem Biraz dolaşırız Kafan dağılır.
- Tamam. Hemen hazırlanıp geliyorum. Rahatına bak sen.
Hızlıca odama ilerledim. Çok endişeliydim. Ne yapacağımı bilemiyorum. Üstüme siyah bol boğazlı bir kazak giydim. Alta ise siyah pantolon ve üzerime deri ceketimi geçirdim. Ne olur ne olmaz tabanca mı belime sıkıştırdım. Arka cebime de bir bıçak yerleştirdim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Acele ile odadan çıkıp koridora geçince Ayça da hazırlanmış dış kapının önünde beni bekliyordu.
-Hadi hemen çıkalım. Bir buçuk saat sonra göreceğiz bakalım kimmiş bu herif.
- Bak Ayça sakın yanlış bir hareket yapma. Kim olduğunu bile bilmiyoruz daha.
-Of tamam Didem abarttın sen de. Hadi gidiyoruz.
Ayakkabılarımı giyip evden çıktık. Çıkar çıkmaz cebimdeki telefon titredi. Telefona baktığımda gizli bir numaradan mesaj gelmişti...
Selammm! Üzgünüm bir haftadır bölüm atamadım.... İleriki bölümler daha iyi olacakk. Bu arada bölümlere oy verirseniz Çooook sevinirim:) Mutlu Kalınnn! <33
