Melis denilen yeni arkadaşımız gülümsedi yanıma oturdu, bende gülümsedim ve utanarak.
Hoşgeldin, umarım buraya alışır ve seversin, ben Masal." Dedim ve utanarak önüme döndüm.
Melis:"Hoşbuldum teşekkürler, umarım. Tanıştığıma memnun oldum Masal." Dedi ve bana elini uzattı. Ne! Elini mi uzattı... Hayır hayır, yapmamam elini tutamam. Heyecandan ellerim titremeye başladı
Melis:"Bende de panik atak var Masal, korkma veya heyecan yapma lütfen. Evet şuan ben de heyecanlıyım ama seni kendime yakın buldum. İkimiz arkadaş, dost olabiliriz buna inanıyorum ben. Ya sen inanıyor musun Masal?"
Bilmem, inanıyor muydum? Hem o da benim gibi panik atağı olan biriydi. Beni anlıyordu evet beni anlıyordu. İlk defa beni anlayan biri! Gözlerim doldu ve
"İnanıyorum Melis DEMİR, çok iyi arkadaş olacağız." dedim ve elini sıktım.
Melis:"Evet bu! Çok iyi dost olacağız Masal, Masal şey- soy adın ne?"
"Ah tabi ya, soy adımı söylemedim kusura bakma. KANDEMİR. Masal KANDEMİR." Gülümsedim. O da bana içten gülümsedi ve
"Memnun oldum dostum, çok memnun oldum Masal KANDEMİR."
Kendimi çok değişik hissediyordum, ilk defa kendime yakın bulduğum biri olmuştu, ilk defa kendime yakın hissettiğim bir kişi ile arkadaş olmuştum ve en önemlisi o beni anlıyordu...
-Aras'ın anlatımı ile-
Kız tek kelime etti, sessiz bir şekilde
"Masal." Dedi. Çok güzel bir ismi vardı... Masal. Bir masal karakteri kadar duru ve güzeldi. Çok masum görünüyordu, aynı zamanda çok utangaç... Beni dinlemeden tam giderken
"Aras bende, Aras BOZKURT. Tanıştığıma memnun oldum sakar kız." Dedim ve gülümsedim. Masal'da bana yüzünü göstermemeye çalışarak güldü, anladım. Ve hızlıca otobüsten inerek okula gitti. Ne yani liseye mi gidiyordu? Benden ne kadar küçük olabilirdi ki? Tahminimce ya 11 ya da 12. Sınıftı. Bunu düşünmemin sebebi içimde ki sesin onu daha çok göreceksin demesiydi. İç sesim hiç yanılmazdı, umarım bu konuda da yanılmaz.
4 durak sonra bende otobüsten inip okula doğru yürümeye başladım. Bahçeye girer girmez Koray şerefsizi sırtıma atlayarak
Koray:"OOO ARAS BOZKURT, SİZ BURALARA GELİR MİYDİNİZ? GÖZLERİMİZ DOLDU." Dedi Koray'ı üzerinden attıktan sonra yere kapaklandı ve
Koray:"AH, popomm, öküz insan öyle atılır mı yere!"
"Sen kendini nasıl insan sanıp üstüme atlıyorsan ben de o şekil kendimi insan yerine koyup seni yere fırlatıyorum Koray'cım. Şimdi susta tut elimi kalk ayağa."
Koray:" Annem gibi bu da, önce dövüyor sonra seviyor çocuğa bak ya!" Diyerek elimden tuttu ve ayağa kalktı gülerek omzuna vurdum
"Zehra teyze her zaman haklıdır kes sesini Koray öküzü." Dedim ve okula doğru yürümeye başladım. Koray yakışıklı çocuk, çoğu kız peşinde diyebilirim. Ama Koray efendimiz gerçek aşkı istiyormuşta, ciddi ilişki arıyormuşta falan fistan. Sanki geçen yıl 10 kızla aynı anda flört eden babamdı ya. Neyse- Koray sarı saçlı, mavi gözlü ve buğday tenli bir çocuk boyu 1.88 falan herhalde, sormadım böyle saçma bi soruyu. Uzun benden işte. Neyse Allah'tan benden kaslı değil^^ şaka yapıyorum bakmayın bana siz.
Zehra teyze çok iyi biri. Annem gibidir. Bazen ona bakıp annemi hatırlıyorum gözlerim doluyor ama asla ağlamıyorum.
Okula girdik, birden karşıma babam çıktı.
"Bahçede iki saat laga luga yapacağınıza derse gitsenize oğlum! Ders başlayalı 5 dakika oldu. Öğretmen sizi beklemek zorunda mı? Koray, babana selam söyle oğlum. Hadi çabuk derse." Babamın emri üzerine koşarak derse girdik
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadece biz~
RomanceAnksiyete bozukluğu ve panik atağı olan bir kız ve onun karşısına çıkacak, bütün hayatını değiştirecek olan takıntılı ve simetri hastası erkek... ikisinin hikayesini beraber yazmaya var mısınız? Sevgili yoldaşlarım bu benim ilk serim pek çok şey bi...
