Yazdığım kitabı çouğu kişinin okuduğu söylenemez. İster miydim? Tabii ki evet. Fakat bazı şeyler zamanla oluyor. Ben böyle bir kitap yazmayı ortaokuldan beri hayal ediyordum. 18 Nisan günü ne olursa olsun yazmak için bu yolda yürümeye başladım.
Evet belki bazı adımlarım yanıltıcı olabilir, bir çukura takılıp düşebilirim. Fakat kendime yardım edersem o çukurdan hayli hayli çıkmasını da bilirim.
Hayat denilen şey bana göre pek bir şey ifade etmiyor. Evet tabii ki sevdiklerim var fakat insan bir süreden sonra her şeyden bıktığını anlıyor.
Çoğu insanlar bir yere dalıp bakıyorsa veya size sürekli gülümseyip güldürmeye çalışıyorsa, o kişi zaten otomatikman bitmiştir.
Sadece rol yapıyordur. Ama unuttum artık çoğu insanlar empatiyi geç birbirleri ile iletişimi bile düzgün kuramıyor ki.
Demem o ki, şu rezil dünya da ne kalp kırmaya değer ne de duyguları öldürmeye..
Bol yıldızlı geceler sevgili yoldaşlarım:)
Umarım sizin sayenizde kitabımız büyük bir kitle tarafından sevilir. Sizin yardımlarınız ile başaracağım. Başaracağız.
Şarkı da çok güzel, dinlemenizi tavsiye ederim:)
Unutmayın, sizi sizden başka kaldıracak kimse yok.
Bütün yolları kendiniz seçersiniz,
Kendinizi öldürür veya yaşatırsınız...
Şimdi camınızı açın ve gökyüzünde en sevdiğiniz yıldıza birkaç şey fısıldayın. İyi olacağınızı söyleyin, gülümsemeyi unutmayın.
Sevin kendinizi, en azından siz sevin...
YOU ARE READING
Sadece biz~
RomanceAnksiyete bozukluğu ve panik atağı olan bir kız ve onun karşısına çıkacak, bütün hayatını değiştirecek olan takıntılı ve simetri hastası erkek... ikisinin hikayesini beraber yazmaya var mısınız? Sevgili yoldaşlarım bu benim ilk serim pek çok şey bi...
