"နင်ကဘယ်သူလဲ"အရမ်းအေးပြီးနားထောင်လို့ကောင်းတဲ့ယောကျားလေးအသံကိုငါ့ခေါင်းပေါ်ကနေကြားလိုက်တယ်။
ငါဘေးနားမှာငါ့ကိုအမြင့်ကနေထိုင်ကြည့်နေတဲ့သူကိုငါဝါးတားတားမြင်လိုက်တယ်
သူကငါ့လက်ကိုဆွဲဆုတ်ထားတာနာလွန်းလို့လက်တောင်ကျိုးမယ်လို့ထင်ရလောက်တဲ့အထိဖြစ်နေလို့ငါဖြေချင်စိတ်မရှိဘူး
"လက်လွတ်..."ငါအသံခပ်အေးအေးနှင့်အော်ချင်တာဒါပေမဲ့အရက်သောက်ထားတော့ငါ့အသံကအက်ပြီးအားမရှိဖြစ်နေတယ်
"ငါမေးတဲ့မေးခွန်းကိုဖြေ"သူ့ရဲ့အသံကခဏကလိုဘဲအေးအေးဘဲလုံးဝကိုမပြောင်းဘူး
"ငါ့လက်ကိုလွတ်လို့ပြောနေတယ်စောက်ကောင်ရဲ့..."နဂိုကတည်းကစိတ်ပျက်နေတာကိုငါ့ရဲ့အခန်းထဲမှာမသိတဲ့သူတစ်ယောက်ကဆွဲပြီးပြသနာလာရှာနေတယ်
"ဖြန်း"လက်ဖဝါးနှင့်ငါ့ပါးကိုရိုက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာချက်ချင်းဘဲနဂိုကမူးနေတာကနေပိုမူးသွားတယ်
"ဘယ်သူနင့်ကိုငါ့ရှေ့မှာရိုင်းစိုင်းတဲ့စကားကိုပြောဖို့ခွင့်ပြုထားလဲ"
ငါအကြာကြီးမူးလည်းမူးပြီးရောပိုပြီးစိတ်တိုလာပြီးတော့အသံအေးအေးနှင့်ပြောလိုက်တယ်"စောက်gayနင့်ဆီမှာPrincess sydromeရှိရင်သွားကုငါ့ရှေ့မှာလာမဖောက်နေနှင့်"
"ဖြန်း"နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ရိုက်တယ်ဒီတစ်ခေါက်ကရှေ့တစ်ခေါက်ထပ်အားပိုပြင်းတယ်
"Shit"ငါအမြဲငါ့ကိုယ်ငါထိန်းနိုင်တဲ့သူကအခုလုံးဝပေါက်ကွဲပြီးတော့သူ့ဆီကရုန်းထွက်ပြီးသူမျက်နှာဘက်ကိုမကြည့်ဘဲနှင့်လက်တီးနှင့်ထိုးမယ်လုပ်တယ်။ဒါပေမဲ့ဟိုတစ်ယောက်ကငါ့ထက်တောင်ပိုမြန်တယ်
ငါ့လက်ကိုဆွဲပြီးsofaပေါ်ကိုပစ်လိုက်တယ်ပြီးတော့အနောက်ကနေတစ်ချက်ထိုးလိုက်တယ်
ငါနာလွန်းလို့အန်ထွက်တော့မယ်။ခေါင်းကလည်းပိုမူးလာတယ်။
ဒီမောက်မာတဲ့ကောင်ကသူ့ခြေထောက်ကိုငါ့ပေါ်တင်ထားတယ်။
ပြီးတော့အားမရသေးဘဲငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုရှေ့ဘက်လှည့်ပြီးသူ့ဒူးနှင့်ငါ့ရင်ပတ်ကိုလာဖိတယ်"ဘယ်သူမှငါ့ကိုဒီလိုမျိုးမပြောရဲဘူး"
ငါပြန်ပြီးတော့ချချင်တယ်ဒါပေမဲ့ငါ့အဆုတ်နေရာနားသူဖိထားတော့ငါ့မှာအသက်တောင်ရှူမဝဘူး
"Jiang,နင်အရက်မူးနေတဲ့ဦးလေးကြီးနှင့်ဘာတွေအရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်နေတာလဲ"စနောက်နေတဲ့အသံတစ်သံကိုဘေးကကြားလိုက်တယ်
ပြီးတော့အရမ်းငယ်တဲ့သူတစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာငါရှေ့မှာပေါ်လာတယ်။ငါရုပ်ကိုအသေအချာမမြင်လိုက်ဘူး။ငါသိတာကသူဆံပင်ရှည်တယ်။ပြီးတော့ကျောင်းဝတ်ဆုံဝတ်ထားတယ်။"သူအခန်းမှားဝင်တာနေမယ်"
အဲ့ဒီတစ်သံကြားလည်းကြားပြီးရောခေါင်းပေါ်ကလိမ္မော်ရောင်မီးလင်းလာတယ်။ခုမှနည်းနည်းကောင်းကောင်းပြန်မြင်ရတော့တယ်။ဒီအချိန်မှငါ့ကိုယ်ငါအခန်းမှားဝင်မှန်းသိတယ်
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့စားပွဲပေါ်မှာလဲဈေးကြီးတဲ့အရက်တွေနှင့်အခန်းပြင်ထားတဲ့designလည်းသိပ်မတူဘူး
ငါ့ကိုပိုလန့်စေတာကဒီအခန်းထဲမှာငါအပြင်နောက်ထပ်သုံးယောက်ရှိသေးတယ်။ငါ့ဘေးနားကနှစ်ယောက်အပြင်နောက်တစ်ယောက်ကတစ်ခြားထိုင်ခုံမှာအစအဆုံးသူနှင့်မဆိုင်သလိုဖုန်းဘဲကြည့်ပြီးထိုင်နေတယ်။ပြီးတော့သူနှင့်မဆိုင်ဘူးပျင်းတယ်ဆိုတဲ့မျက်နှာနှင့်
"ဦးလေးအခန်းမှားဝင်ရင်တောင်းပန်သင့်တယ်မလား"ဆံပင်ရှည်တဲ့တစ်ယောက်ကငါ့နားကိုကပ်ပြီးပြောတယ်။သူ့ရုပ်ကအရုပ်လေးလိုဘဲအရမ်းချောတယ်။
"တောင်းပန်ရမယ်?"ငါအေးအေးနဲ့သူ့နောက်ကဟိုJiangဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီးပြောတယ်"ငါ့ကိုတစ်ချက်ပေးချရင်ငါတောင်းပန်မယ်"ခဏကပါးနှစ်ချက်အရိုက်ခံရတဲ့အငြိုးကအရမ်းကြီးတယ်။
ငါအခုရုန်းထွက်ဖို့အားမရှိလို့ခါတိုင်းလိုဆိုငါချက်ချင်းထချနေပြီချရင်လည်းသူ့ရဲ့ကြည့်ရတာအဖိုးအတန်ဆုံးမျက်နှာကိုကြည့်မရလောက်အောင်ကိုထိုးပစ်မှာ
"ဦးလေးကငါ့ကိုမျက်နှာသာတောင်မပေးဘူး။ကျွန်တော်စိတ်တိုလာပြီနော်"အရုပ်လေးလိုချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့တစ်ယောက်ကပါးဖောင်းလိုက်တယ်။သူ့ရဲ့ပုံစံကချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ဒါပေမဲ့သူနောက်ပိုင်းလုပ်တဲ့အပြုအမူကငါ့ကိုအရမ်းကိုစိတ်တိုစေတယ်
သူကပြုံးပြုံးနှင့်ဘဲဘေးကအမည်းရောင်အရက်ပုလင်းကိုဆွဲယူပြီးတော့ငါ့ခေါင်းပေါ်ကနေလောင်းချလိုက်တယ်။အရက်နှံ့ကဒီအခန်းတစ်ခန်းလုံးကိုပျံ့သွားတယ်
"ဟွတ်။အဟွတ်အဟွတ်"
ငါမျက်နှာကိုဘေးဘက်လှည့်ပြီးရှောင်လိုက်ပေမဲ့နှာခေါင်းထဲကိုတော့အရက်တွေဝင်သွားတော့ရေသီးပြီးအဟွတ်အဟွတ်ဖြစ်တယ်။ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးကလည်းအရက်တွေနှင့်စိုရွဲနေတယ်
"ဦးလေးကိုပထမဆုံးတွေ့ကတည်းကဒီအရက်ကိုပေးမြည်းချင်တာတစ်ကယ့်ကိုလိုက်တယ်ခုတစ်ကိုယ်လုံးမွေးနေတာဘဲ"အဲ့အရုပ်နဲ့တူတဲ့တစ်ယောက်ကပြောရင်းငါ့လည်ပင်းနားကိုခွေးလိုလာရှူနေတယ်
"........."ငါရုတ်တစ်ရက်ကြီးကြောင်သွားတယ်
ပိုက်ဆံရှိတဲ့ကလေးတိုင်းကတဏှာရူးဟုတ်မဟုတ်မှန်းမသိဘူး။ဘယ်လိုပြောရမလဲတောင်မသိတော့ဘူး။
ခဏကအရက်ပုလင်းကအရမ်းထူးခြားလို့ငါအရင်ကinternetပေါ်မှာတောင်ရှာဖူးသေးတယ်။Louis XIII Cognac
လို့ခေါ်လိုဘဲအခုဆိုလေလံတင်တာတရုတ်ပိုက်ဆံနှင့်ဆိုသုံးသိန်းလောက်ရှိနေပြီ။သူကငါ့ကိုအဲ့ဒါနှင့်လာပက်တယ်။ဘာဖြစ်လို့ပိုက်ဆံပြောင်းပြီမပစ်တာလဲ။အဲ့လိုဆိုငါလုံးဝစိတ်မတိုဘူး။
"အင်"ဒီအချိန်မှာငါ့လည်ပင်းကနေပူပြီးစိုတဲ့ဟာကိုခံစားလိုက်ရတယ်
သူငါ့ကိုလျှာနှင့်လာလျက်တယ်!!!
"နင်ဘာလုပ်တာလဲ"ငါစိတ်တိုပြီးရုန်းတယ်ဒါပေမဲ့သူကဖိထားတော့ငါ့မှာရုန်းထွက်လို့မရဘူးပြီးတော့ငါလက်နှစ်ဖက်လုံးကိုလဲလုပ်မရအောင်ထိန်းထားတယ်
ငါမေးတဲ့ဟာကိုသူအဖက်တောင်မလုပ်ဘူး။သူလျှာနှင့်ငါ့လည်ပင်းကနေစပြီးနားရွက်အထိလျက်တယ်။ယားပြီးတော့တစ်မျိူးကြီး။ငါတစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့အားအကုန်လုံးဘယ်ရောက်သွားမှန်းကိုမသိဘူး
"ဦးလေးအရမ်းsensitiveဖြစ်တာဘဲ။တုန်နေတာလား"သူအသံတိုးတိုးနှင့်ငါ့နားကပ်မေးတယ်။ပြီးတော့သူငါ့နားရွက်နားကိုလေနှင့်မှုတ်ပြီးသူ့နားရွက်ထဲကိုလျှာနှင့်လျက်တယ်
"အင် သွားစမ်း အင့် လျှာနှင့်လာမလျက်နှင့်......"ငါ့ရဲ့အိုက်နေရာနားအထိမခံဘူး။ထိမိတာနှင့်တစ်မျိုးကြီးဖြစ်လို့။
"သေချာသန့်အောင်မလျက်ရင်အရက်ကနှမြောဖို့ကောင်းတယ်လို့မထင်ဘူးလား"အရုပ်လိုနှင့်တစ်ယောက်အသံကိုငါ့နားကနေသေချာကြားနေရတယ်။သူ့လျှာကိုတမင်ဖြေးဖြေးလေးနှင့်ငါ့ရင်ဘက်နားကိုလျက်ပြီးအကျီအပြင်ကနေလာကိုက်တယ်။
"........."သူများကိုအရက်နှင့်လာပက်နေပြီးတော့မှမဖြုန်းတီးမိအောင်ဆိုပြီးပြောနေတဲ့သူမျိုးနှင့်ငါဆက်စကားပြောချင်စိတ်ကိုမရှိတော့တာ။
အဲ့ဒါကြောင့်ငါဆက်တိုက်ရုန်းပြီးငါ့ကိုယ်ပေါ်မှာဖိထားတဲ့သူဆီကနေလွှတ်အောင်ဘဲကြိုးစားနေရတယ်။
Jiangဆိုတဲ့အကောင်ကငါ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီးသူနဂိုဒူးနှင့်ငါ့ကိုယ်ပေါ်ဖိထားတဲ့နေရာကိုထပ်ဖိလိုက်တော့ငါ့မှာအသက်တောင်ရှူမရတော့ဘူး။
"နေရခက်လား"အသံကနားထောင်လို့ကောင်းပေမဲ့မွေးရာပါမာနသံနှင့်
"ငါ့ကိုတောင်းပန်လေ"
"ဟာ?"
သူဒီလိုလေသံနှင့်ပြောတော့ငါဒေါသထွက်လာပြီးငါမူးတဲ့လည်းနည်းနည်းသက်သာသွားတယ်။အဲ့ဒီတော့ငါလက်တစ်ဖက်ကိုရုန်းထွက်ပြီးအနားမှာရှိတဲ့ဆေးလိပ်ထည့်တဲ့ဖန်ခွက်နှင့်သူကိုရိုက်လိုက်တယ်။
"dong"
လုံးဝတိတ်ဆိတ်သွားတယ်
အရုပ်နဲ့တူတဲ့တစ်ယောက်ကလည်းငါတို့ကိုကြောင်တောင်တောင်နှင့်ကြည့်တယ်
Jiangဆိုတဲ့ကောင်ကမျက်နှာသေနှင့်သူ့ဒူးနှင့်ငါ့ကိုယ်ပေါ်ဆက်ဖိထားတယ်။ဒါပေမဲ့သူပြောင်နေတဲ့နာဖူးမှာသွေးနည်းနည်းထွက်နေတော့သူ့နဂိုကတည်းကချောတဲ့ရုပ်ကခုတော့နည်းနည်းသနားဖို့ကောင်းပေမဲ့လည်း
သူ့ရဲ့ဆံပင်နှင့်ကွယ်နေတဲ့မျက်စိမှာတော့ခုငရဲပြည်ကသေမင်းလိုလူကိုသတ်တော့မဲ့အကြည့်နှင့်ကြည့်နေတယ်။
"........."ငါဒီအချိန်မှာသူ့ကိုနည်းနည်းကြောက်သွားပြီးဆိုတာကိုမဝန်ခံချင်ဘူး။ငါကတမင်ပြသနာတတ်မှာကြောက်လို့ဘေးနည်းနည်းစောင်းပြီးရိုက်တာအနည်းဆုံးလောက်တော့သူရှောင်တဲ့အချိန်မှာထွက်ပြေးမယ်ဆိုပြီး။
သူကဒီတိုင်းလုံးဝမလုပ်ဘူးဆိုတာဘယ်သူကသိမှာလဲ။
တခဏကြာတဲ့အချိန်မှာသူလုံးဝပေါက်ကွဲသွားတယ်။
သူအရုပ်နှင့်တူတဲ့တစ်ယောက်ကိုတွန်းလိုက်တာကိုမြင်လိုက်တယ်။
နောက်ပိုင်းသူငါ့ဆီလာပြီးတော့ငါအကျီကိုဆွဲပြီးsofaနောက်ကနံရံဘက်ကိုစောင့်ပစ်လိုက်တယ်
အဲ့လိုငါအရမ်းအံံသြနေတဲ့အချိန်မှာငါ့အရက်စိုနေတဲ့အကျီကိုဆွဲဖြဲခံရပြီးတော့ငါ့အပေါ်ပိုင်းကairconလေကြောင့်အေးပြီးတုန်လာတယ်
"အင်!!!"ငါ့လည်ပင်းနားကကိုက်လို့နာတာကိုခံစားလိုက်ရတယ်။
ဟိုအသက်ငယ်တဲ့တစ်ယောက်ကသူခန္ဓာကိုယ်ပူပူနှင့်ငါ့ပေါ်ဖိပြီးငါ့ကိုလိုက်ကိုက်နေတယ်။"ဟဲ့ကောင်!မင်းရူးနေပြီလား"ငါနာလွန်းလို့ငါ့မျက်စိနားနည်းနည်းနီလာတယ်။
ငါရှိသမျှအားနှင့်သူ့ကိုတွန်းထုတ်ချင်တော့လည်းငါ့ဆွဲဖြဲခံထားရတဲ့အကျီကငါ့လက်နားမှာချိတ်မိပြီးငါအားထုတ်လို့မရဖြစ်နေတယ်
သွေးနှံ့ကပျံ့သွားပြီးတော့ငါအသားလည်းအဲ့ကောင်ခွေးလိုသွားမျိုးကိုက်တာနှင့်ပေါက်တာကိုငါသိလိုက်တယ်။အဲ့ဒါကိုသူကလုပ်ရတာမကျေနပ်သေးသလိုနှင့်ငါပေါင်နှစ်ဖက်ကိုသူ့ဒူးနှင့်ခွဲပြီးငါ့ရဲ့ခါးနားကိုလာကိုင်တယ်။
"jiang,နင်ဘာဖြစ်လို့ငါ့ဟာကိုလုတာလဲ"အရုပ်နှင့်တူတဲ့တစ်ယောက်ကမကျေနပ်တဲ့အသံနှင့်။ငါ့မှာတော့ကလေးနှစ်ယောက်အရုပ်လုသလို
ဟိုမျက်နှာသေတစ်ယောက်ဆီ်ကနေသူ့ရင်ပတ်ထဲကိုဆွဲထည့်လိုက်တယ်
ငါအရမ်းအံံသြလွန်းလို့ဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာငါ့ကိုအနောက်ကဖက်ထားတဲ့လူငယ်ကငါရင်ပတ်ကိုလာကိုင်တယ်။အိုက်အချိန်ရောက်မှငါအရမ်းစိတ်တိုပြီးတော့"တော်တော့။ငါတောင်းပန်မယ်။ငါတောင်းပန်ရင်ရပြီမလား"ဆိုပြီးပြောတယ်
နောက်ပိုင်းပိုဆိုးလာမယ်မှန်းသိတော့ငါကအလျှော့ပေးပြီးတောင်းပန်လိုက်တယ်။
"ဦးလေး။ဦးလေးရဲ့အသားရည်ကကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ကျွန်တော့်ကိုတမင်လာမြူဆွယ်နေတာလား"ငါ့အနောက်ကအရုပ်နှင့်တူတဲ့တစ်ယောက်ကငါ့စကားကိုမကြားတဲ့အတိုင်းဘဲလျှာနှင့်လျက်ရင်းငါ့လက်နှင့်ချိတ်မိနေတဲ့အကျီကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်ထိန်းပြီးနောက်လက်တစ်ဖက်နှင့်ငါ့ရင်ပတ်နားကိုအားပြင်းပြင်းနှင့်လာပွတ်တယ်။
jiangဆိုတဲ့မျက်နှာသေနှင့်တစ်ယောက်ကဘေးကနေခဏကြည့်ပြီးvampireလိုသူ့နုတ်ခမ်းကိုလျှာနှင့်လျက်ပြီးတော့ငါ့ဆီလာတယ်
"ခဏ တော်တော့ ထပ်ပြီး မလုပ်နှင့်တော့ အား နာတယ်"ငါ့ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုခွဲပြီးသူ့ခါးနားမှာထားပြီးတော့သူကငါ့ခါးကိုအတင်းဖက်ထားတယ်။သူဒီတစ်ခေါက်ကငါ့လည်ပင်းကိုမကိုက်တော့ဘဲနှင့်ငါ့ရဲ့nippleကိုလာကိုက်ပြီးတော့ကိုက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်နေတယ်
ငါ့ကိုအရှေ့ပိုင်းအပျက်နာအောင်လုပ်ပြီးဒီလိုရွံစရာကောင်းတာထပ်လုပ်သေးတယ်။ငါစိတ်တိုလွန်းလို့မျက်နှာတောင်နီလာတယ်
အထူးသဖြင့်အရုပ်လိုနှင့်တ်းယောက်ကငါ့ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲချပြီးသူ့လက်နှင့်ငါ့အတွင်းခံဘောင်းဘီနေရာကိုလာပွတ်တဲ့အချိန်မှာ။ဘာဖြစ်လဲဆိုတာငါကိုယ်တိုင်တောင်မယုံနိုင်ဘူး။
"Shit!ဒါတမင်ငါ့ကိုလာစိန်ခေါ်နေတာဘဲ"မျက်နှာသေနှင့်တစ်ယောက်ရဲ့လျှာကတဖြေးဖြေးအောက်ကိုဆင်းလာတာကိုငါတွေ့တော့အတင်းရုန်းပြီးစိတ်တိုတိုအသံအေးအေးနှင့်ပြောလိုက်တယ်"ငါရဲကိုမတိုင်ရဲဘူးများမှတ်နေလား"
ဒီလိုဟာတာဆက်ဖြစ်ခဲ့ရင်ငါလက်ခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ငါဒီသူဌေးသားနှစ်ယောက်ရဲ့လုပ်တာကိုခံရမဲ့အစားငါရဲစခန်းမှာအရှက်ကွဲတာကိုတောင်လက်ခံနိုင်သေးတယ်။
သူတို့လိုလူမျိုးကငါ့ထက်မျက်နှာပျက်မခံဘူးလေ။ပြသနာအကြီးအကျယ်ဖြစ်အောင်တော့မလုပ်ရဲလောက်ဘူး။
"အော်"ဒီအချိန်မှာဘေးကဖုန်းဆော့နေတဲ့တစ်ယောက်ကအသံတစ်ချက်ထွက်ပြီးငါ့ကိုကြည့်ပြီးပြောတယ်"ye chaoမြို့ရဲ့ရဲမူးအကြီးဆုံးပါဘယ်လိုအမှုမျိုးကိုတိုင်ချင်ပါသလဲ"စကားပြောရင်းသူရဲ့ရဲတံဆိပ်ကိုထုတ်ပြီးပြတယ်
"............"
"အခုမှအသစ်ရောက်လာတဲ့သူပါ။တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်"
"............"
"ဒါကငါ့ရဲ့နာမည်ကဒ်ပါ။အားရင်ငါ့ကိုအခါးရည်ခေါ်သောက်လို့ရတယ်"
"............"
ငါ့ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲကိုသူ့ကဒ်ထည့်တာကိုကြည့်ပြီးငါဘာပြောရမှန်းကိုမသိတော့တာ။
ဒီလိုအခြေအနေမျိုးကငါ့ကိုရဲတိုင်လည်းအသုံးမဝင်ဘူးဆိုတာကိုပြောနေတာ။
ထရမှာတောင်ပျင်းတဲ့သူကသူ့ဖုန်းနှင့်weiboဝင်လို့ကောင်းနေတုန်း
ဟိုနှစ်ယောက်ကလည်းဆက်လုပ်ဖိုဲပြင်နေတဲ့အချိန်မှာထိုင်နေတဲ့ရဲက"အမှန်တော့ ငါနင်တို့ကိုဆက်မလုပ်ဖို့တားရမှာ"
ငါကြောင်သွားတယ်။ငါ့ကိုယ်ငါဒီစကားမျိုးကိုကြားလိုက်တယ်ဆိုတာကိုမယုံနိုင်ရလောက်အောင်ဘဲ
ဒီအခန်းထဲမှာပုံမှန်လူတစ်ယောက်ရှိသေးတာဘဲ
"ဒီနေရာမျိုးမှာဘယ်ကလာမှန်းမသိတဲ့သူမျိုးကညစ်ပတ်တာများတယ်။ထိတောင်မထိသင့်ဘူး"
"......"ငါခါတိုင်းဒီလိုစကားမျိုးကြားရင်စိတ်တိုလွန်းလို့ပေါက်ကွဲမှာ။ခုတော့ငါ့မှာဟိုရောဂါရှိတယ်မထိနှင့်လို့ပြောတောင်ပြောပစ်ချင်တယ်။
"ဟဲဟဲ..."အရုပ်နှင့်တူတဲဘတစ်ယောက်ကရယ်ပြီးငါလည်ပင်းနားကိုရှူပြီးပြောတယ်"ကြောင်နက်။ဦးလေးကလူပျိုစစ်စစ်ငါရှူလိုက်တာနှင့်သိတယ်"
"..............."
ဒါငါ့ကိုစောက်ရှက်ခွဲတာဘဲ
တမင်လူကိုလာအနိုင်ကျင့်တာဘဲ
အသက်သုံးဆယ်ရှိနေတာတောင်မှခုထိလူပျိုဆိုတဲ့စကားထက်နာတဲ့ဟာကိုမရှိဘူး
"လျှောက်ပြောနေတယ်။ငါလုပ်ဖူးတဲ့ယောကျားကနင်စားဖူးတဲ့ဆားထက်တောင်များသေးတယ်"
ဒီလိုသက်သေမရှိတဲ့ဟာမျိုးကိုငါလုံးဝဝန်မခံဘူး
cong yeအဲ့အကောင်ကြောင့်တာမဟုတ်ရင်ငါကမင်းကြီးဘေးကgong gongလိုလုံးဝဘယ်သူ့ကိုမှမထိဘဲနေမှာမဟုတ်ဘူး
"လုပ်ဖူးတဲ့ယောကျားကငါစားဖူးတဲ့ဆားထက်တောင်များသေးတယ်"မျက်နှာသေနှင့်တစ်ယောက်ကကြောက်စရာကောင်းတဲ့အကြည့်နှင့်ငါ့ကိုကြည့်တယ်
"......"ငါဘာမှတောင်ပြန်မပြောရသေးဘူး။ဘေးနားကမီးချောင်းတွေအကုန်မလင်းတော့တစ်ခန်းလုံးမည်းမှောင်သွားတယ်။နဂိုကထွန်းထားတဲ့ဖယောင်းတိုင်ကလည်းမလင်းတော့မှောင်နေပြီးဘာမှကိုမမြင်ရတာ။
ဒီအချိန်မှာငါ့အတွက်အခွင့်အရေးဘဲဆိုပြီးနှစ်ယောက်လုံးဆီကရုန်းထွက်ပြီးစားပွဲခုန်ကိုကျော်ပြီးငါတံခါးဝဘက်ကိုပြေးတယ်။
ငါ့ခဏကတည်းကဘယ်လိုပြေးရမလဲစဉ်းစားထားတော့အခုငါနဂိုကစဉ်းစားထားတဲ့လမ်းအတိုင်းတံခါးဝဘက်ကိုသွားတယ်
တံခါးအပြင်ဘက်ကလမ်းကြောင်းကလည်းမှောင်နေတယ်။barတစ်ခုလုံးမီးပျက်တာနေမယ်။ငါညာဘက်ကိုပြောမယ်ကြံတော့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကနာလာတယ်။တစ်ယောက်ယောက်ကတစ်ခုခုနှင့်ကိုင်ပေါက်လိုက်တာနေမယ်
ငါလည်းဘာမှဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး။နရံတစ်ဖက်ကိုလက်နှင့်ထိန်းပြီးဘယ်ဘက်ကိုသွားလိုက်တယ်။
မှောင်မည်းနေတာလမ်းကလည်းအကွေ့တွေကိုသွားရင်းbarကမီးကပြန်လင်းလာတယ်။
ခြေထောက်နာနေတဲ့ငါကမတတ်နိုင်တော့အနီးနားကမသိသာတဲ့storeခန်းထဲကိုဝင်တယ်။ဒီstoreခန်းကဘေးကနံရံနှင့်အတူတူဘဲဝန်ထမ်းဖွင့်တာကိုငါမတွေ့ခဲ့ရင်ရှိတယ်ဆိုတာကိုတောင်မသိလောက်ဘူး
ဒုတ်
ဒုတ်ဒုတ်
ငါ့နှလုံးခုန်သံကိုငါပြန်ကြားနေရတယ်
ငါအသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီးတော့စိတ်နည်းနည်းငြိမ်သွားတဲ့အချိန်မှာမျက်နှာသေနှင့်ငါ့ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲကဖုန်းကိုထုတ်တယ်။ခုမှငါလက်တုန်နေမှန်းသတိထားမိတယ်။
ငါလုံးဝမတွေဝေဘဲcong yeရဲ့ဖုန်းကိုခေါ်လိုက်တယ်။
"ဦးလေး?"
cong yeကဖုန်းချက်ချင်းကိုင်တယ်။ဒါပေမဲ့ဖုန်းကအသံသေချာမကြားရဘူး။ရေစိုသွားလို့နှင့်တူတယ်။
"ငါ့ကိုလာခေါ်အခုချက်ချင်းငါyou ye duoရဲ့သုံးထပ်ကstoreခန်းထဲမှာ"
"ဘာလဲ?ဘယ်နေရာလဲ?သေချာမကြားရဘူး"ဖုန်းရဲ့အသံကနည်းနည်းဝါးနေပြီအဲ့ဒါကြောင့်သူငါ့စကားကိုအကုန်မကြားလိုက်တာနေမယ်။
ငါနေရာကိုနောက်တစ်ခေါက်ပြန်ပြောပြလိုက်တယ်။ငါစိတ်မရှည်တော့တာ။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ဟိုဘက်ကပျော်ရွှင်ပြီးဆူညံနေတဲ့မွေးနေ့ပွဲကအသံကိုကြားနေရတယ်။
ငါ့ဘက်နှင့်များတခြားချင်းဆီ
"ဦးလေး။တစ်ချက်လောက်ပြန်ပြောပြလို့ရလား။ဘယ်နေရာကသုံးထပ်storeခန်းလဲ။ဖုန်းကအသံပြတ်တောက်ပြတ်တောက်ဖြစ်နေတယ်"
ဒီအချိန်မှာသူတို့ဘက်ကအသံအကျယ်ကြီးအော်သံကိုကြားလိုကါတယ်"cong ye,နင့်girlfriendကနေလို့မကောင်းဖြစ်နေတယ်။အမြန်လာခဲ့"
"မသွားနှင့်။သူဟန်ဆောင်နေတာ"ငါအော်ပြီးတော့ပြောလိုက်တယ်။
"ဦးလေး။သူတကယ်နေမကောင်းတာဖြစ်ရင်ဖြစ်လိမ့်မယ်။ကျွန်တော်ခဏသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်။ပြီးရင်ပြန်ပြီးဖုန်းဆက်ပေးမယ်"
"နင်ငါ့ကိုယုံပါ။သူတကယ်ဟန်ဆောင်နေတာ"
"cong ye,နင်မလာသေးဘူးလား။သူဒီမှာမူးလဲသွားပြီ။"ဘေးနားကလူကလောလောနှင့်ပြောတယ်။
"ဦးလေး။ခဏနေမှပြန်ဆက်ပေးမယ်နော်"
"မသွားနှင့်။ငါ့ကိုလာခေါ်။cong ye!!"
"toot toot........."
"............"
...............
.....................
"ဘာဖြစ်လို့ငါဘကိုမယုံတာလဲ။"အမှောင်ထဲမှာဟိုဘက်ကချသွားတဲ့ဖုန်းကိုကြည့်ပြီးတော့"တကယ်တော့ငါကနင့်အတွက်ဒီလောက်တောင်အရေးမပါတဲ့သူလား......"
ခြေထောက်ကအရမ်းနာပြီးမောလည်းမောနေတော့ငါ့မှာမတ်တပ်ရပ်ဖို့အားတောင်မရှိတော့ဘေးကိုမှီပြီးကိုယ့်ကိုကိုပြန်ရယ်တယ်။
တစ်ခဏကြာတဲ့အချိန်မှာငါ့ဖုန်းအားကုန်ပြီးပိတ်သွားတာကိုမြင်လိုက်တယ်။
ငါမှန်းမိတယ်
ခဏကဖုန်းခေါ်ကတည်းကငါ့ဖုန်းသိပ်မခံတော့ဘူးဆိုငါသိတယ်။
ရေကလည်းစိုဖုန်းအားကလည်းကုန်တဲ့အခြေအနေမျိုးမှာကံဆိုးရင်ဖုန်းတစ်callတောင်ခေါ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး
ငါတခြားလူတွေကိုအကူအညီတောင်းလို့ရတဲ့ဟာကို။ငါ့မှာသူငယ်ချင်းတွေလည်းအများကြီးရှိတဲ့ဟာကို။
ငါပထမဆုံးသတိရတဲ့သူကသူများအတွက်နှင့်ငါ့တောင်းဆိုချက်ကိုငြင်းလိုက်တဲ့သူ
ဟဲ...
ဒါငါမဖြစ်နိုင်တာမျိုးကိုစဉ်းစားမိခဲ့လို့အပြစ်ပေးတာလား
ငါကိုယ်တိုင်ထိန်းပြီးကြီးလာတဲ့ကလေးကိုမဖြစ်နိုင်တဲ့ချစ်မိတဲ့အတွေးမျိုးကြောင့်လား
တစ်ခဏအတွင်းမှာဘဲcong ye
နှင့်ငါအရင်ကဟာတွေပြင်မြင်လာပြီးတော့တဖြေးဖြေးစိတ်မငြိမ်ဖြစ်လာတယ်။
"ဒုန်း"
နဂိုကအလုံပိတ်ထားတဲ့တံခါးကရုတ်တစ်ရက်ကြီးအရှိန်နှင့်ပွင့်သွားတယ်။တံခါးအပြင်မှာကလည်းခဏကအခန်းထဲကကလေးသုံးယောက်ကမျက်နှာအေးအေးနှင့်အေးစက်တဲ့အကြည့်မျိုးနှင့်ငါ့ကိုကြည့်နေတယ်။
