အဲ့တစ်ညကယောကျားအတွက်ဆိုရင်
ရက်စက်ပြီးရှည်ကြာတယ်။အဆုံးကိုမမြင်ရတဲ့ငရဲအတိုင်းဘဲ။လွတ်မြောက်နိုင်ခြင်းမရှိသလိုမျှော်လင့်ချက်လည်းကင်းမဲ့တယ်။
သူကဈေးကြီးပြီးတော်တော်ကောင်းတဲ့hotelထဲကိုအတင်းဆွဲခေါ်ခံရတယ်။
ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကဝတ်ထားတဲ့အကျီကလည်းဆွဲဖြဲခံထားရတာကျန်တဲ့ဟာကလည်းလက်မှာချိတ်နေတယ်။
ူသူ့မျက်စိနှစ်ဖက်လုံးကလည်းမျက်စိအုပ်နှင့်ပိတ်ထားပြီးလုံးဝမမြင်ရဘူး
သူ့ရဲ့ဘောင်းဘီကလည်းဘာအချိန်ကအချွတ်ခံလိုက်ရမှန်းကိုမသိ
သူ့ရဲခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုအနောက်ကတစ်ယောက်ကခွဲလိုက်ပြီးနောက်တစ်ယောက်ကသူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကြားကဟာကိုဆော့နေတယ်
မကျေနပ်မှုနှင့်မျှော်လင့်ချက်မရှိတဲ့အသံတိုးတိုးလေးတစ်သံသူ့ရဲ့ပါးစပ်ကနေထွက်သွားတယ်။
သူအရက်အများကြီးအတိုက်ခံရတော့ခေါင်းငုံ့နေပြီးခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကအားမရှိဘဲsensitiveဖြစ်နေတယ်။သူ့ရဲ့ဟိုနေရာကိုလျှာနှင့်လျက်နေတဲ့ခံစားချက်လည်းသေချာသိနေတယ်။စိုလည်းစိုယားလည်းယားပြီးဟိုတစ်ယောက်ရဲ့အသက်ရှူထွက်တဲ့လေထိတွေ့နေတာကိုလည်းသိနေရတယ်။
အသက်အရွယ်ဒီလောက်တောင်ရှိနေပြီ။သူဘယ်သူနှင့်မှဒီလောက်ထိနီးနီးကပ်ကပ်ကြီးမထိဖူးဘူး။
ဒါသူ့ရဲ့limitကိုကျော်နေပြီ။ဒါပေမဲ့သူမှထဆဲဖို့အားတောင်မရှိတော့ဘူး။
"……"သူ့ကိုအနောက်ကဖက်ထားတဲ့တစ်ယောက်ဘာတွေပြောနေလဲမသိဘူး။သူသေချာမကြားရဘူး။လက်နှင့်သူ့ရင်ပတ်နားကိုပွတ်ပြီးnippleကိုဆော့နေတာကိုဘဲခံစားနေရတယ်။
တစ်ချက်တစ်ချက်သူ့ရဲ့ပေါင်ရင်းနားကိုလာပြီးကိုင်တယ်
"အင်…မလုပ်နှင့်…"
သူရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကြားနားလျက်နေတဲ့လျှာကအနောက်ဘက်ကိုတဖြေးဖြေးရွေ့သွားပြီးChrysanthemumနားကိုလျှာနှင့်လျက်လိုက်တယ်။အရမ်းကြီးကိုနေရခတ်တော့သူရုန်းလိုက်တယ်။မသိတဲ့ယောကျားတစ်ယောက်လာလုပ်နေတာကို……
ဒါပေမဲ့သူမသိတာကဒီလိုအသံမျိုးကသူ့ဘေးကယောကျားနှစ်ယောက်ကိုပိုပြီးဆိုးစေတယ်။သူဒီလိုတုန်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်မျိုးကိုမြင်ပြီးသူ့အသားကိုကိုင်ရင်းကိုင်ရင်းကိုက်ချင်စိတ်တောင်ပေါ်တယ်
လျက်နေတဲ့လျှာကအစပိုင်းစမ်းတဲ့သဘောနှင့်တို့လိုက်တယ်နောက်တော့တစ်ခါတည်းဝင်လိုက်တယ်။
ယောကျားကအသက်ရှူတာတောင်မမှန်တော့ဘဲပိုပြီးတော့တုန်လာတယ်။
သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုသူ့အနောက်ကတစ်ယောက်ကနမ်းပြီးလျှာနှင့်သူပါးစပ်ထဲကတစ်နေရာကိုမှအလွှတ်မပေးဘူး။
သူ့နှုတ်ခမ်းကနေနမ်းပြီးတံတွေးအနည်းငယ်ထွက်နေတယ်။
သူ့ရဲ့အောက်ဘက်နားလျက်နေတဲ့လျှာကလည်းဟိုအထဲထိအတင်းတိုးဝင်တယ်။
"အင်။ထွက်သွား…အင်း……"ယောကျားကအရမ်းရွံမုန်းပြီးခေါင်းခါတယ်။ဘေးနားမှာသူမောတဲ့အသံတိုးတိုးလေးကအပြင်သူဟိုနေရာကလျှာနှင့်အလျက်ခံနေရတဲ့အသံကိုသေချာကြားနေရတယ်။
အကြာကြီးအလျက်ခံရပြီးတော့သူထက်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့တဲ့အချိန်မှာအဲ့လျှာကသူ့ဟိုနေရာကနေထွက်သွားတယ်။
ပြီးတော့ယောကျားကသူ့ခြေထောက်ကိုပိုပြီးဘေးကားလိုက်တာကိုသလိုက်တယ်။ပြီးတော့ခဏကဘဲခွဲခွာသွားတဲ့အပူကခုသူ့Chrysanthemumနားကိုပြန်လာကပ်တယ်။
ဒါပေမဲ့ဒီတစ်ခေါက်ကသိပ်မတူဘူး။
လျှာထက်ပိုပြီးမာတယ်ပိုပြီးတော့လည်းပူတယ်
သူ့ရဲ့ခါးကိုချုပ်ထားလိုက်တာကိုသတိထားမိတယ်ပြီးတော့အဝင်ဝနားကအပူကလည်းချက်ချင်းအထဲကိုထိုးဝင်သွားတယ်။
"……အင်!!"
သူထဲကိုအတင်းဖြဲဝင်ပြီးနာနေတော့နဂိုကဆော့လို့ထောင်နေတဲ့အရှေ့ကဟာကလည်းပြန်ပြီးပျော့ကျသွားတယ်။ပြီးတော့သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်နေတဲ့အပူနှင့်ဟာကလည်းခဏရပ်ပြီးတော့တဖြေးဖြေးအတွင်းနံရံကိုလိုက်ထိုးတယ်။
အစပိုင်းတော့ယောကျားကိုမနာစေချင်လို့စိတ်ထိန်းပြီးဖြေးဖြေးလေးနှင့်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်ပေမဲ့လက်ကတော့လောသလိုနှင့်ယောကျားရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်တယ်။
ဒါပေမဲ့ယောကျားရဲ့မခံနိုင်တော့တဲ့ငိုသံကိုကြားတဲအချိန်မှာနဂိုကထိန်းထားတဲ့စိတ်လည်းဆက်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲမြန်မြန်နှင့်ပြင်းပြင်းလုပ်တယ်။
ဒီယောကျားရဲ့ငိုသံကိုကြားချင်တယ်ဒီယောကျားအနိုင်ကျင့်ခံရတဲ့ရုပ်ကိုမြင်ချင်တယ်
ကြီးပြီးပူတဲ့ဟိုဟာကယောကျားရဲ့ကိုယ်ထဲမှာလှုပ်နေတော့ယောကျားကမထိန်းနိုင်ဘဲခန္ဓာကိုယ်ကအပေါ်အောက်ရွေ့နေတယ်။သူရဲ့အမည်းရောင်ဆံပင်ကလည်းရှုပ်ပြီးနဖူးမှာကပ်နေတယ်။
ဆက်တိုက်လုပ်နေတော့သူရဲ့ချွေးတွေကလည်းဆက်တိုက်ကျနေတယ်။
သူ့ကိုယ်သူဒီလိုပျော့နွဲ့နေတာကိုသတိထားမိတဲ့ယောကျားကအံကြိတ်ပြီးအသံလုံးဝမထွက်အောင်နေတယ်။ဒါပေမဲ့သူဒီလိုအသံမထွက်ဘဲသည်းခံနေတာမျိုးကိုကလူကိုဆွဲဆောင်နေသလိုဘဲ။အထူးသဖြင့်သူအရမ်းစိတ်ညစ်ပြီးခေါင်းကိုဟိုဘက်လှည့်နေတဲ့ပုံကိုကလည်းဆွဲဆောင်မှုတစ်မျိုးဘဲ
သူ့မျက်စိကိုအုပ်ထားတဲ့ဟာကိုဖယ်ပြီးလည်းယောကျားကမျက်စိကိုလုံးဝမဖွင့်ဘဲအတင်းမှိတ်ထားတယ်။သူ့ရဲ့မျက်ခုံးကလည်းကျုံ့ထားတယ်။
အရာရာတိုင်းကယောကျားမှာမျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့ပြီးဝမ်းနည်းနေတာကိုဘဲပေါ်လွှင်စေတယ်။
သူအချိန်အကြာကြီးအလုပ်ခံရပြီးတဲ့အချိန်မှာjiangဆိုတဲ့ကောင်လေးရဲ့ဟာကသူခန္ဓာကိုယ်ကနေထွက်လာတယ်။နှင်းဆီပန်းအရောင်Chrysanthemumကလည်းကောင်လေးဟာထွက်လာတာနှင့်အတူအဖြူရောင်အရည်တွေပါထွက်လာတယ်။
ယောကျားကအေးအေးဘဲကြည့်လိုက်တယ်။သူ့ရဲ့မျက်တောင်မွှေးမှာလည်းငိုခဲ့တဲ့မျက်ရေစက်တွေကျန်နေသေးတယ်။
ချက်ချင်းဘဲသူကော်ဇောပေါ်မှာနောက်တစ်ခေါက်တွန်းလဲခံရတယ်။
အရုပ်နှင့်တူတဲ့တစ်ယောက်ကစနောက်ရင်းသူခန္ဓာကိုယ်ကိုခွဲပြီးအတင်းထိုးဝင်လိုက်တယ်။
အတူတူဘဲအချိန်အကြာကြီးအတူတူဘဲလုံးဝအလျော့မပေးဘူး
ယောကျားကကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့အကြိမ်ကြိမ်လုပ်တာကိုခံရပြီးရစရာမရှိအောင်ကိုအဆော့ခံလိုက်ရတယ်။
သူူမျက်ခုံးကျုံ့ပြီးဘယ်ဟာကအစစ်မှန်းအတုမှန်းကိုမကွဲတော့တာ
အရမ်းချောပြီးငယ်ရွယ်တဲ့မျက်နှာနှစ်ခုကသူ့ရှေ့မှာမကောင်းဆိုးဝါးလိုဘဲ
သူတစ်ချက်သတိမေ့သွားတယ်
ယောကျားကပင်ပင်ပန်းပန်းနှင့်နောက်တစ်ခေါက်နိုးလာတဲ့အချိန်မှာမိုးလင်းခါနီးနေပြီ။မနေ့ညတစ်ညလုံးယောကျားကိုဆော့ခဲ့တဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကအခုနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကိုအိပ်ပျော်နေပြီးလက်နှင့်ခြေထောက်ကလည်းသူတို့ဟာလိုနှင့်ယောကျားရဲ့ခါးနှင့်ခြေထောက်မှာတင်ထားတယ်။
ယောကျားရဲ့မောပန်းနေတဲ့မျက်စိမှာလူသတ်ချင်ပေါ်လာတယ်။
ဒါပေမဲ့သူ့အသိစိတ်ကသူ့ကိုသေချာပြန်ပြောနေတယ်ဒီလိုစောက်ကောင်နှစ်ယောက်အတွက်နှင့်သူအသက်ကိုဆုံးရုံးခံရရင်မတန်ဘူး။ပြီးတော့သူ့မှာလည်းနှစ်ယောက်လုံးကိုသတ်နိုင်ဖို့အားလည်းမရှိဘူး။
သူခုတင်ပေါ်ကနေသတိထားဆင်းပြီးဘောင်းဘီကိုခက်ခက်ခဲခဲဝတ်လိုက်တယ်။အနွေးထည်တစ်ထည်ကိုထပ်ပြီးယိုင်တိုင်တိုင်နှင့်ထွက်သွားတယ်။
မနေ့ကဟိုနှစ်ယောက်လုံးကတော်တော်ဆော့ခဲ့ပေမဲ့နှစ်ယောက်လုံးကအတွေ့အကြုံရှိတော့ယောကျားကိုတကယ်ဒဏ်ရာရအောင်တော့မလုပ်ဘူး။သူရဲ့ခြေလက်တွေကိုညောင်းပြီးတုန်အောင်လောက်ဘဲလုပ်တာ
ယောကျားကတံခါးဖွင့်မယ်လုပ်တော့တံခါးကသူ့ကိုယ်သူပွင့်သွားတယ်
ရှောင်ဖို့မမီတဲ့ယောကျားကတံခါးဖွင့်တဲ့သူရဲ့ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်သွားပြီးဟိုတစ်ယောက်ကသူ့ရဲ့ခါးကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။
"နင်ဘယ်သွားမလို့လဲ"
လာတဲ့သူကuniformဝတ်ထားတယ်။မနေ့ကအခန်းထဲကရဲမူးဖြစ်တယ်။သူ့ရဲဝတ်ဆုံကတခြားရဲတွေလိုနည်းနည်းပွပွမဟုတ်ဘဲ။သူခန္ဓာကိုယ်နှင့်fixဖြစ်နေတော့အမည်းရောင်ဝတ်ဆုံကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာတရားမျှတမှုရှိပြီးခန့်ညားတယ်။ပြီးတော့သူ့ရဲ့မျက်ခုံးကလည်း
တည်ကြည်ပြတ်သားပြီးခန့်ညာတယ်။
ဒါပေမဲ့ယောကျားမှာကောင်းကောင်းကြည့်ချင်စိတ်ကိုမရှိတာ။သူအနေနှင့်ဒီတစ်ယောက်ကလည်းဟိုနှစ်ယောက်လိုဘဲမကောင်းဘူးလို့ထင်တယ်"အိမ်ပြန်မလို့"
ယောကျားရဲအသံကအသံကွဲပြီးနားထောင်လို့ကောင်းတယ်။ပြီးတော့ဟိုဟာလုပ်ပြီးပျင်းပြီးအားမရှိတော့တဲ့အသံနှင့်။
ပြောရင်းသူခပ်အေးအေးနှင့်သူ့ခါးမှာဖက်ထားတဲ့လက်ကိုဆွဲခွဲမလို့ဘဲရှိသေးတယ်။
ငယ်ရွယ်တဲ့ရဲမူးကသူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုကြည့်လိုက်တယ်။ယောကျားရဲ့ဆံပင်ကချွေးတွေနှင့်ရှုပ်နေပြီးအရောင်နုတဲ့နှုတ်ခမ်းကနည်းနည်းပွင့်နေပြီးအဖြူရောင်အရည်နည်းနည်းပါးစပ်ဘေးနားမှာပေနေတာကိုတွေ့ပြီးမနေ့ကယောကျားဘယ်လိုအလုပ်ခံလိုက်ရလည်းဆိုတာမသိစရာအကြောင်းမရှိဘူး။
"လက်လွှတ်!"ဟိုတစ်ယောက်ကခုထိသူ့ကိုချုပ်ထားတော့ယောကျား
ရဲ့အသံကပိုအေးသွားတယ်။
ချက်ချင်းဘဲသူ့အသံကကြောက်လန့်တဲ့အသံပြောင်းသွားတယ်"နင်ဘာလုပ်တာလဲ!"
ငယ်ရွယ်တဲ့ရဲမူးကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုမပြီးဧည့်ခန်းကsofaပေါ်ပစ်လိုက်တယ်။
"ငါ့ကိုမထိနဲ့…"သူ့ပေါ်တက်လာတဲ့ငယ်ရွယ်တဲ့ရဲကိုကြည့်ပြီးယောကျားရဲ့တုန်လုပ်နေတဲ့အသံကအရမ်းသနားဖို့ကောင်းတယ်။
"အမှန်တော့ငါကယောကျားလေးတွေကိုမကြိုက်ဘူး"ငယ်ရွယ်တဲ့ရဲကပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ်။ပြီးတော့ခေါင်းငုံ့ပြီးသူ့ရဲ့လျှာနှင့်ယောကျားကိုလျက်ပြီး"ဒါပေမဲ့နင်ငါ့ကိုမမြူဆွယ်သင့်တာ"
ဒီလိုနှင့်ယောကျားကိုလုပ်တဲ့သူကသုံးယောက်ဖြစ်သွားတယ်။
******
ၤခြံဝန်းတစ်ခုရဲ့လမ်းမှာမိုးရွာထားသလိုစိုနေပြီးတော့လေထဲမှာလည်းစိုနေတဲ့မြေကြီးအနှံ့နှင့်ပျံ့နေတယ်။
တံခါးစောင့်ကလည်းသူရဲ့သူမလေးနှင့်မိုးရွာပြီးထွက်လာတဲ့တီကောင်ကိုဆော့ရင်းပင်ပင်ပန်းပန်းနှင့်ပြန်လာတဲ့လူရိပ်ကခြံအပြင်ကနေဝင်လာတာကိုတွေ့လိုက်တယ်။
အဖြူရောင်အကျီနှင့်အဖြူရောင်ဘောင်းဘီဝတ်ထားပြီးမျက်နှာကလည်းနေမကောင်းသလိုဖြူဖက်ဖြူရော်ဖြစ်နေတယ်။
တံခါးစောင်ဘကခဏကြောင်သွားပြီးချက်ချင်းထပြနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်"ဦးbaiပြန်လာပြီလား။ခုတလောဘယ်သွားနေတာလဲ။cong yeခဏခဏလာရှာတာနင်ပြန်လာတာကိုမတွေ့ဘူးတဲ့။……ဦးbai?"
နမောစရာကောင်းတာကဟိုအဖြူရောင်ဝတ်ဆုံနှင့်တစ်ယောက်ကသူ့စကားကိုမကြားသလိုဘဲဒီတိုင်းသူ့နေတဲ့အထပ်ကိုသူတက်သွားတယ်။
နောက်ဆုံးတော့ကိုယ်အိမ်ကိုပြန်ရောက်တဲ့ယောကျားကသော့ကိုခက်ခက်ခဲခဲထုတ်ပြီးလက်တုန်တုန်နှင့်တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တယ်ပြီးတော့မျက်နှာသေနှင့်တံခါးကိုအတွင်းကသော့ပြန်ခက်လိုက်တယ်
နောက်ဆုံးတော့ဟိုသုံးယောက်ရဲ့လက်ကနေလွှတ်လာပြီ
ကံကောင်းလိုဟိုနေ့ကbarသွားတာမှတ်ပုံတင်မယူသွားတာသူတို့ထပ်ရှာတွေ့စရာအကြောင်းမရှိတော့ဘူး
ယောကျားကတံခါးကိုမှီပြီးခဏမတ်တပ်ရပ်တယ်။ခဏငှေးကြည့်ပြီးတော့သူ့ရဲ့အခန်းထဲကရေချိုးခန်းကိုအမြန်သွားတယ်
အကျီတစ်ထည်ပြီးတစ်ထည်ချွတ်ပြီးတဲ့အခါယောကျားရဲ့ဖြူပြီးခိုင်မာတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်လာတယ်။
ခါတိုင်းလိုမပြောင်နေဘဲနှင့်ယောကျားရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဒဏ်ရာတွေနှင့်အနီရောင်အရာတွေကိုက်ရာတွေနှင့်။ပြီးတော့သူလမ်းလျေှက်လိုက်တာနှင့်သူ့ရဲ့ရှည်နှင့်ခြေထောက်ရဲ့အတွင်းဘက်ပေါင်နားမှာလည်းပိုများတဲ့ကိုက်ရာတွေနှင့်။အမှန်ဘဲဒီရက်တွင်းမှာယောကျားကောင်းကောင်းမနေခဲ့ရတာ။
ရေပန်းကိုဖွင့်ပြီးယောကျားကပင်ပန်းစွာနှင့်မျက်စိကိုမှိတ်ပြီးမျက်နှာကလည်းဘညအမူအရာမှမရှိဘဲနံရံကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ထောက်ထားပြီးရေပန်းကရေကိုခေါင်းအစခြေအဆုံးဆေးတယ်။
သူ့ကိုယ်သူဘယ်နှစ်ကြိမ်ဆေးလိုက်လဲကိုမမှတ်မိတော့တာ။သူလက်ဖျားတွေဖြူဖက်ဖြူရောဖြစ်တော့မှကိုယ်တိုက်တဲ့ဟာယူပြီးခန္ဓာကိုယ်ကိုသေချာတိုက်ဆေးတယ်။
နဂိုကတည်းကသူကသန့်ကြိုက်တော့သေချာတိုက်ဆေးတော့ယောကျားရဲ့ကိုယ်ကလည်းအတိုက်လွန်ပြီးနီလာတယ်။
ဒါပေမဲ့သူ့မှာနာတယ်လို့မခံစားရသလိုဘဲဆပ်ပြာနှင့်အကြိမ်ကြိမ်အခါခါတိုက်ဆေးပေမဲ့လည်းသူ့ကိုယ်ပေါ်မှာချန်ထားခဲ့တဲ့အနီရောင်အရာတွေကလည်းလုံးဝကိုမပျောက်သွားဘူး။
ဆေးရင်းဆေးရင်းယောကျားကတစ်ခုခုကိုသတိရသွားသလိုနှင့်ငိုမလိုရုပ်နှင့်ပြုံးလိုက်ပြီးသူ့လက်ကကိုယ်တိုက်တဲ့ဟာကိုကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ချပြီးနံရံကိုမှီပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်
ဆေးလည်းဘာအသုံးဝင်လို့လဲ။ဒီလိုဘဲညစ်ပတ်နေတာမဟုတ်ဘူးလား။
ဒီရက်တွေအတွင်းသူသိလိုက်တယ်။သေသေချာချာကိုသိလိုက်တယ်။
သူနှင့်cong yeကနဂိုကတည်းကတစ်လောကထဲကမဟုတ်ဘူး။
ဒီလိုဟာတွေဖြစ်ပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက်အကွာအဝေးကလည်းလုံးဝကိုကျော်မရတော့ဘူးအခြေအနေအထိရောက်သွားပြီ။
cong yeသာသူ့မျက်စိနှင့်ငါ့ကိုကြည့်ရင်ငါ့ကိုယ်ငါအရမ်းညစ်ပတ်တယ်လို့ခံစားရမှာ။
ဘယ်လိုလို့ထပ်တွေ့ရဲတော့မှာလဲ။
ပြီးတော့cong yeမှာလည်းသူကြိုက်တဲ့သူရှိနေပြီ။ငါရှိမရှိသူ့အတွက်ဒီလောက်ထိအရေးမကြီးတော့ဘူူး။
အချစ်ဆိုတာငါတစ်ယောက်တည်းသူ့ကိုပေးနိုင်တာမှမဟုတ်တာ။
ငယ်ငယ်တုန်းကကလေးတွေကလူကြီးကချစ်တယ်ဆိုပြီးဘယ်လောက်နီးကပ်နေပါစေကြီးလာရင်လည်းသူတို့ရဲ့လမ်းကြောင်းသူတို့ရွေးပြီးသူတို့ရဲ့ကြိုက်တဲ့သူနှင့်ဘဲတစ်သက်လုံးနေကြတယ်လေ။
အဲ့မိန်းကလေးကအရမ်းချွဲပေမဲ့cong yeကိုတကယ်ကြိုက်နေတာတော့ကြည့်လို့ထွက်တယ်။အဲ့ဒါကြောင့်cong yeကိုစဉ်းစားပေးပြီးငါ့လိုလူမျိုးကိုတတ်နိုင်သလောက်လက်ခံပေးပြီးတော့တစ်ခါတစ်လေမှငါ့ကိုလာခြိမ်းခြောက်တာ။
ဟဲဟဲနောက်ဆုံးတော့လည်းငါကလက်လွှတ်ပေးရတာပေါ့
shitနာလိုက်တာ
ယောကျားကတစ်ယောက်တည်းပြုံးနေပြီးတော့သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်နှင့်သူ့ရဲ့နာကျင်နေတဲ့နှလုံးနေရာနားကိုစုပ်ကိုင်ထားတယ်
သူခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကျနေတဲ့ရေနွေးကလည်းသူ့အတွက်အရမ်းအေးပြီးဘယ်လိုမသူအေးနေတဲ့ဟာကိုနွေးထွေးအောင်မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး
***
ယောကျားကသူ့ခရီးဆောင်အိတ်ကိုပြင်ဆင်တယ်။သူ့ရဲ့ပစ္စည်းတွေကသိပ်မရှိဘူး။မဖြစ်မနေလိုအပ်တဲ့စာရွက်စာတမ်းကလွဲလို့သူ့laptopရယ်အဝတ်နည်းနည်းရယ်ပုံဆွဲရင်သုံးတဲ့ဟာလောက်ဘဲရှိတယ်။
သူဒီအိမ်ကိုလည်းcong ye အတွက်ထားခဲ့ဖို့စဉ်းစားတယ်ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့cong ye ကသူ့အမေနှင့်မတည့်ဘဲအိမ်ကနေထွက်လာပြီးကျောင်းကအဆောင်မှာနေချင်တယ်ဆိုတာကိုသူသိတယ်။
သူမှတ်မိသေးတယ်အရင်ကcong ye ကိုသူနှင့်အတူလာနေခိုင်းတာကိုသူ့ကိုအလုပ်မရှုပ်စေချင်ဘူးဆိုပြီးငြင်းလိုက်တယ်။
ခုပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့သူကငါနှင့်အရမ်းကြီးမနီးကပ်ချင်တာနေမယ်။
ငါတတ်နိုင်သလောက်ထိန်းထားပေမဲ့လည်းတစ်ခါတစ်လေစိတ်လွှတ်ထွက်သွားပြီးသူ့ကိုအကြာကြီးစိုက်ကြည့်မိဖူးတယ်။ငါ့ရဲ့ဒီလိုအပြုအမူမျိုးကိုသူရွံသွားလို့နေမယ်။
ဟုတ်တယ်လေပုံမှန်ကောင်လေးကသူ့ဦးလေးအရွယ်လောက်ရှိတဲ့သူရဲ့မကောင်းတဲ့အကြည့်မျိုးနှင့်အကြည့်ခံရရင်ဘယ်လိုလို့လက်ခံနိုင်မှာလဲ။
ဒါပေမဲ့သူနောက်ပိုင်းဒီအိမ်မှာမနေတော့ရင်cong ye လာနေရင်နေမှာပေါ့။
အကယ်၍သူ့ရည်းစားကိုအိမ်ခေါ်ပြီးလာလုပ်ရင်ကော
ထားလိုက်တော့……
ဒီကိစ္စတွေကငါနှင့်မှမဆိုင်တာ။
ယောကျားကခရီးဆောင်အိတ်ကိုဧည့်ခန်းထိဆွဲသွားတဲ့အချိန်မှာအကြည်ရောင်စားပွဲပေါ်မှာသေချာချက်ထားတဲ့ဟင်းတင်ထားတာကိုတွေ့လိုက်တယ်။အနီးကပ်သွားကြည့်လိုက်တော့ဒီနေ့မနက်မှလုပ်ထားတဲ့ပုံဘဲ။
ကြည့်ရတာcong ye ကမနက်အစောကြီးဒီကိုလာပြီးဟင်းချက်ပြီးတော့မှကျောင်းသွားတာနေမယ်။
ဘေးနားမှာလဲလတ်ဆက်တဲ့ပန်းသီးတစ်လုံးရဲ့အောက်မှာစာရွက်တစ်ရွက်ဖိထားတယ်။စာရွက်ပေါ်ကလက်ရေးလှလှနှင့်ရေးထားတာက
ဦးလေးဘယ်သွားနေတာလဲ။
ခြောက်ရက်တောင်ရှိပြီဦးလေးကိုအရမ်းစိတ်ပူတယ်။
စာတွေ့ရင်ကျွန်တော့်ကိုဆက်သွယ်ပါ
cong ye
ယောကျားကခဏကြောင်သွားပြီးဘေးကစာရွက်ထည့်တဲ့ခွက်ထဲကိုမတော်တဆလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
ခွက်ထဲမှာရေးထားတဲ့စာရွက်တွေအများကြီး
သူအပိတ်ခံရတဲ့နေ့ကစပြီးတွက်ကြည့်လိုက်ရင်နေ့တိုင်းဟာရှိတယ်။
ဒီကလေးနေ့တိုင်းငါ့ကိုလာရှာတာလား
ပြီးတော့သူစားဖို့အတွက်သေသေချာချာပြင်ဆင်ပေးတယ်
ဟဲဟဲသူဒီလိုအရမ်းသဘောကောင်းလွန်းလို့ငါအမြဲသူ့ကိုလက်မလွှတ်နိုင်ဖြစ်နေတာ။
ဒါပေမဲ့လည်းဒါကနောက်ဆုံးဘဲ
သူလိုချင်တာကဒီလိုမျိုးဟာမဟုတ်ဘူး။
ယောကျားကစာရေးထားတဲ့စက္ကူကိုလုံးပြီးအသစ်တစ်ရွက်ယူရေးတယ်
xiao ye:(cong ye)
ငါသွားတော့မယ်
ငါထပ်ပြီးမပြန်လာလောက်တော့ဘူး။ဘဏ်ကဒ်ထဲမှာပိုက်ဆံရှိတယ်။passwordကနင့်မွေးနေ့
အိမ်ကိုလည်းနင်နေဖို့အတွက်ငါထားခဲ့မယ်။နင်ငှားချင်ရင်လည်းငှားလို့ရတယ်။
နင်ကိုယ်နင်ဂရုစိုက်ပါ
Bai qian yan
2011.8.25
*****
အဲ့လိုနှင့်ယောကျားရဲ့အထီးကျန်ဆန်တဲ့အရိပ်ကနောက်ဆုံးတော့ဒီအိမ်ကနေထွက်ခွာသွားတယ်။
