Better Together/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 14

"Goedemorgen, Fenne." Hoor ik zachtjes naast me en draai me om in het bed. Ik open mijn ogen en zie Sara naast mijn bed zitten. "Morgen." Zeg ik terug en wrijf een keer goed in mijn ogen. "Goed geslapen?" "Mwah." Antwoord ik terug op de vraag van Sara. "Kan beter." Volgens mij heb ik nog wel 2 uur lang filmpjes liggen kijken. Op een geven moment heb ik zelfs filmpjes van de bankzitters gekeken en ik moet eerlijk zeggen dat ik ze erg leuk vond. Ik betrapte mezelf er wel elke keer op dat mijn blik steeds op Matthy bleef staan. Ik kon alleen maar naar hem kijken.

"Ik heb een ontbijtje gemaakt, kom je zo mee naar beneden?" Vraagt Sara en ik knik mijn hoofd. Ik ga even rechtop zitten in bed en stroop mijn mouwen omhoog. Ik heb het echt even warm. "Uh, Fenne. Wat is dit?" Met een geschrokken gezicht en grote ogen kijkt Sara naar mijn pols met de blauwe plekken. Snel trek ik mijn mouw naar beneden en schud mijn hoofd. "Dat is niks." Zeg ik snel met een glimlach en wil het bed uitstappen, maar Sara houdt me tegen. "Dat is niet niks, Fenne. Wie heeft dit gedaan?" "Dat heb ik zelf gedaan. Ik was gisteravond heel onhandig." Zeg ik snel en durf Sara niet aan te kijken. "Fenne, lieg niet. Ik weet dat je dit niet zelf hebt gedaan. Vertel, wat is er gebeurd?" Zegt Sara streng en ik zucht even diep.

Ik vertel haar het hele verhaal over wat er gisteren allemaal is gebeurd. Van iedereen kwijt zijn in de club, de enge man die me vast pakte en Rick die me mee naar buiten nam en me trooste. Als ik klaar ben met vertellen lopen de tranen over mijn wangen heen en Sara trekt me in een stevige knuffel. "Ow, Fenne toch. Kom hier." Zachtjes snik ik in haar schouder nog wat na en fluistert Sara allemaal lieve woordjes in mijn oor. Na een minuutje trek ik me weer terug en veeg met mijn mouw mijn tranen weg. "Sorry, Fenne." "Jij hoeft geen sorry te zeggen." Zeg ik zacht maar Sara knikt eigenwijs haar hoofd. "Jawel, ik had er voor moeten zorgen dat je niet alleen was en dan was dit je nooit overkomen." Gaat Sara tegen me in. "Het had iedereen kun overkomen Saar en nu over kwam mij het. We kunnen jammer genoeg de tijd niet meer terugdraaien." Zeg ik en Sara knikt haar hoofd. "We gaan wel naar het politiebureau." "Waarom? Ik heb totaal geen bewijs van hoe die man er precies uit zag. Het zou praktisch iedere man kunnen zijn." Zeg ik. "Alsjeblieft Saar, ik wil geen aangifte doen." Smeek ik haar en uiteindelijk knikt ze bedenkelijk haar hoofd. "Oke." Zucht ze nog even na en knuffelt me nog een keer.

"Houdt je dit shirt de hele dag aan?" Vraagt Sara als ze wijst naar mijn lange mouwen shirt. "Want het wordt best wel warm vandaag." "Ow nee hé." Geïrriteerd gooi ik mezelf achterover op mijn bed en zucht even diep. Het is te warm om dit t-shirt aan te houden, maar ik wil ook niet dat iedereen mijn blauwe plekken kan zien. "Misschien dat we een beetje make up er op moeten smeren." Stelt Sara voor. Ik knik mijn hoofd en kleed me even om in een ander setje kleren, waarna ik acher Sara aan loop richting haar badkamer. Ik stroop mijn mouw op en Sara begint foundation op mijn arm te smeren. "Oe, dit dekt best wel goed." Zegt Sara en als ik naar mijn arm kijk zie ik dat de eerste blauwe plek al bijna verdwenen is. "Zo ja dat is best goed."
Na nog even wat poeder op mijn arm, ziet mijn arm er weer goed uit. De blauwe plekken zijn in ieder geval even verdwenen. "Hier heb ik nog wat armbandjes die je nog eventueel om kan doen, dan valt het nog minder op." Zegt Sara en geeft me wat armbandjes aan. "Dankjewel." Ik doe de armbandjes om en kijk nog een keer naar mijn pols. "Graag gedaan." Ik geef haar nog een snelle knuffel en dan lopen we samen naar beneden, zodat ik lekker kan gaan ontbijten, want ik heb nu toch best wel trek gekregen.

In de keuken aangekomen, pak ik een bordje en leg er een bolletje op. "Goedemorgen Fenne." Begroet Rick me als hij de keuken binnen komt lopen. "Goedemorgen." Begroet ik hem glimlachend terug en loop naar de koelkast waar ik de fles met sinaasappelsap uithaal. "Hoe gaat het met je arm?" Vraagt Rick fluisterend in mijn oor als hij iets dichterbij me komt staan, zodat niemand anders hem kan horen. Ik laat hem mijn arm zien en een verbaasde blik verschijnt op zijn gezicht. "Hoe... wat? Hoe kan dit, gisteren was je arm al blauw." Stamelt Rick als hij mijn arm wat beter inspecteert en ik grinnik om zijn niet wetendheid. "Ja, magie." Grinnik ik en Rick kijkt me strak aan. "Fenne, vertel hoe kan dit?" "Make up." Zeg ik en loop met een grijns weg uit de keuken. Ik kijk nog een keer over mijn schouder heen naar Rick en zie hem hoofdschuddend met een lach op zijn gezicht in de keuken staan.

Vandaag hebben we een lekker lui dagje, we hebben niks op de planning en eigenlijk is dat best lekker. De meeste van de groep zijn ook mega brak, dus die hebben nergens energie voor. Na mijn ontbijtje ben ik in de tuin gaan zitten, waar bijna iedereen is. Er zijn wat jongens aan het zwemmen of aan het voetballen en samen met Evi, Sascha en Julia zit ik op de loungeset. Met mijn telefoon in mijn hand scroll ik een beetje door insta heen, maar na een paar minuten, begint dat ook te vervelen. Ik leg mijn telefoon naast me neer en trek mijn benen tegen mijn borst aan, waarna ik wat meer onderuit zak. Ik staar een beetje voor me uit naar de jongens die als een gek achter de bal aan rennen.

"En Sascha hoe zit het met de liefde?" Deze vraag die Evi aan Sascha stelt, haalt me uit mijn staar en ik kijk naar de twee die tegenover me op de bank zitten. Ik heb niet geluisterd naar wat voor gesprekken ze hiervoor hadden, maar het zal wel over de liefde zijn gegaan. Niet echt een gesprek aan waar ik graag aan deelneem, want dat hoeft niet iedereen te weten, hoe het met mijn liefdesleven gaat. "Ja, best goed." "Oe, vertel. Heb je iemand op het oog?" "Ja." Antwoordt Sascha heel trots. "Wie?" Julia mengt zich ook in het gesprek en leunt wat meer naar Sascha toe. "Kennen we hem?" Vraagt Evi voordat Sascha iets kan zeggen. Sascha knikt haar gezicht, waar ondertussen een grote glimlach is ontstaan.

"Hebben jullie die jongen daar gezien?" Sascha wijst naar de blonde jongen met blauwe ogen, die achter de bal over gras heen aan het rennen is. "Heb je een oogje op Matthy?" Gilt Evi gelukkig net niet hard genoeg, zodat de jongens het ook kunnen horen. Ze blijven gewoon doorgaan met voetballen, dus ik denk het niet. "Ja, hij is zo knap." Zucht ze en kijkt met 2 verliefde ogen naar de jongen wat verderop. "Gistermiddag tijdens de rit van het bos naar de Mac hadden we al leuke gesprekken, maar toen we bij de Mac waren en samen achter bleven in de auto, toen was het nog gezelliger. Het was dat ze weer terug kwamen met het eten, want anders..." Vertelt Sascha aan de meiden, die nog nieuwsgieriger naar Sascha kijken dan dat ze net al deden. Ik probeer niet al te opvallend naar ze te kijken en doe net alsof ik hun hele gesprek nog niet heb aangehoord.
"Want anders hadden we zeker gezoend." Vertelt Sascha heel trots en de meiden beginnen nog wat harder te gillen, dan net. Ik voel een steek van jaloezie door mijn hart heen gaan, als Sascha zo over Matthy praat.
"Maar wat hebben jullie gisteren dan gedaan net voor het eten?" Vraagt Evi en Sascha krijgt gelijk een grote grijns op haar gezicht. "Ja, dat is geheim." "Nou vertel." Smeekt Julia, maar Sascha schudt haar hoofd. "Nope, maar ik wil hem wel op date vragen vanmiddag." Zegt Sascha en je wil niet weten hoe hard die twee hebben zitten gillen. Echt ik had mijn oren goed af moeten sluiten, want anders zat er een nog ergere piep in, dan dat ik gisteren had van de club.

Ik heb geen zin meer om dit gesprek aan te horen. Ik pak mijn telefoon in mijn hand, sta dan op van de bank en loop het huis in. "Hey Fen." Glimlacht Sara naar me die net een doekje over het aanrecht heen haalt. "Hey." Glimlach ik klein naar haar terug. "Ik ben even boven als je me zoekt." Zeg ik en loop door naar boven zonder op haar antwoord te wachten.

Een beetje teleurgesteld staar ik naar het plafond boven me. Waarom dacht ik dat Matthy serieuze interesse in me toonde en waarom dacht ik dat hij teleurgesteld was toen ik niet met hem mee kon rijden? Heeft hij dat allemaal gespeeld? En was hij ondertussen gewoon lekker met Sascha bezig achter me mijn rug om. Waarom zijn alle mannen hetzelfde? Aan het eind moeten ze je altijd pijn doen en gaan ze met de volgende meid er van door. Een luide zucht verlaat mijn mond. Dit is dus waarom ik niet graag gevoelens voor iemand heb, dan ga ik altijd te veel nadenken en piekeren en daar word ik altijd zo moe van. Misschien is het beter als ik mijn gevoelens aan de kant schuif en hun met zijn tweeën hun gang laat gaan. Dat is denk ik beter voor mijn hart en vooral mijn hoofd. Dat scheelt me weer hoofdpijn. Ik heb namelijk wel betere dingen te doen, zoals de boeken lezen die ik heb meegenomen, maar nog niet heb aangeraakt. Ik pak mijn boek uit mijn tas en leg de dekens over me heen, ookal is het warm buiten, ik moet altijd iets over me heen hebben.