Kalp Atışların Dans Ediyor

4.Bölüm & Ve tarih tekerrür eder.

Önceki bölümden hatırlatma;

“Ah... Onunla neden arkadaş olduğumu hatırlamıyorum” ve böyle geç saatlere kadar daha çok konulardan konuşmaya devam ettik. Gerçi genelde konuşan taraf ben olmuştum ama buna rağmen bir birimizi tanımak eğlenceliydi.

Çok geç olduğunu fark ettiğimizde odalarımıza çekildik ve ben kendimi mutlu bir şekilde uykunun kollarına bıraktım.

Yarın olacaklardan habersiz...

___________________________________

Bugün hava yağmurluydu...

Bu havada motosiklet kullanmak aptallık olurdu. Gerçi ben bir aptalın önde giden alâsı olsam bile henüz ölmek gibi bir pilanim yoktu. Bu yüzden yürümeyi tercih ettim. Aslında şöfürü arayabilirdim ama yağmurda ıslanmak daha cazip geldi. Hastalanmayı bile göze aldım ve kalın yağmurluğumu giyip saat sabahın yedisi daha kargalar bile bokunu yemeden kendimi dışarı attım.   

Kulaklığımdan şimdiki moduma uygun bir şekilde en sevdiğim şarkılardan biri olan
“Still with you” şarkısı çalışıyordu. 

İlk rotam belliydi. Eve yürüme mesafesinde olan sahile doğru yürüyordum. Sokaklarda çok az insan vardı ve bu beni mutlu ediyordu. Bana göre bugün çok sıradan bir gündü. Sadece sabah evden biraz erken çıkmıştım o kadar. 

Sahile geldiğimde kendimi kumların üstüne bıraktım. Islak olmaları umrumda değildi. Kafamda bundan sonra neler olacağı hakkında sayısız düşünceler vardı. Alex'le bir birimizi tanımaya çalışmak güzeldi. Biliyorum ki onun için kendini açmak kolay değil. Aynı şekilde benim içinde. Ama bir birimize bir adım atmıştık ve bundan şimdilik şikâyetçi değildim. Bunun yanı sıra aynı zamanda dans meselesi  beni endişelendiriyordu. Yaz tatili bittiğinde Los Angeles'ın en prestejijli ünversitelerinden birinde işletme okumaya başlayacaktım. Bundan nefret ettiğim halde...

Sadece bunlar değil birde üstüne Kesy meselesi vardı. Artık kariyer olarak yollarımızı ayırıcağımızın gerginliği her saniye üzerimdeydi. Onun başına gelenlerin aynısı beni de beklediğinin düşüncesi ise her şeyden nefret etmemi sağlıyordu. Özgür bir birey olarak istediğim mesleği yapamamaktan daha acı verici bir şey yoktur herhalde...

Yağmur çiselemeyi durdurduğunda ve şarkı kendini en az on kere tekrarladığında saate bakma zahmetinde bulundum. Saat sekiz buçuktu. Artık güneş yavaş yavaş utana sıkıla kendini göstermeye başlamıştı. Kıyafetlerimi silkeledim ve yağmurluğu üzerimden çıkardım. İkinci rotam olarak kafeye doğru yol aldım. Şarkı olarak en sevdiğim gurup Stray kids'in «There» şarkısını açtım. Bu sefer şarkıya odaklanmıştım. Dinledikçe iyi hissediyordum.