doctor || levi ackerman

özel bölüm son.

Bugün Levi ve Y/N'in evliliklerinin 3. yılıydı. Levi ne yapacağını bilmediği için Y/N'e sorduğunda hiçbir şey istemediğini belirtmişti. Bunun sebebi ise ikisi de hem bedenen hem de zihnen çok yorgun olmalarıydı. Çocukları bir yaş daha büyüse bile sorunları bitmiyordu. İkisi de çok yoruluyordu. Bugün çocukları Y/N'in ailesine bırakmışlardı ve ikisi de rahat kalmak istiyordu.

İkili sadece birbirlerine hediyeler almışlardı ve hediyeleri bir gün önceden birbirlerine vermişlerdi. Bir kutlama ya da bir yemek olmayacaktı ortada. Beraber vakit geçirmeyi çok özlemişlerdi. Sırf bugün için Levi hastaneye gitmemişti. Hastalarının randevularını erteletmişti. Eşiyle güzel bir gün geçirecekti. Saat sabah 8'di. Bu kadar erken kalkmalarının sebebi çocuklardan bir an önce bir günlük kurtulmaktı.

Şu an ikisi de evdeydi. Levi koltukta oturup etrafa boş boş bakıyordu. Y/N ise ona bakıyordu. Levi dalmıştı çünkü çok uzun süredir evinde sürekli bir çocuk sesi vardı. Çocuk sesi olmayınca ufak çaplı bir şok geçirmişti ve donarak etrafı izliyordu. Y/N'de şaşkındı ama Levi kadar değildi. Levi eve diğer doktorlara göre erken geliyordu ve gelir gelmez çocuklarla genel olarak o ilgileniyordu. Şok olmasının sebebi de buydu. İkisi de çok uzun zamandır bu anı bekliyordu.

Çocukları bırakıp geleli 15 dakika gibi bir süre olmuştu. Levi bu süre içerisinde üzerine giydiği ceketi de hâlâ çıkartmamıştı, arabanın anahtarı elinde duruyordu. Levi kısa bir süre sonra kendine geldi ve ayağa kalktı. Anahtarı koltuğa fırlattı, üzerinde olan ceketi çıkartıp astı. "Ee, ne yapacağız?" Levi çocuklarından sonra eşiyle nasıl vakit geçireceğini unutmuştu. Genel olarak ikisi de beraber vakit geçirdiği için şu an zor geliyordu.

"3. yılımız ve bizim geldiğimiz durum. Saat daha çok erken, uyusak mı?" Levi bu teklife asla hayır diyemezdi. Ne zaman yalnız uyuyacaklarını düşünseler iki çocuk hemen aralarına giriyordu. Eşiyle aylardır doğru düzgün uyuyamıyordu bile. "Eğitemedin Levi. Olmadı. Yaramaz oldular." Levi derin nefes alıp verdi ve kafasını olumlu anlamda salladı. Eşi çok haklıydı. Her ne kadar denese bile olmamıştı. Sonuç olarak yaramaz olmuşlardı ama yine de uslu durdukları anlarda oluyordu.

İkisi de komik durumdaydı, birkaç yıl sonra kendilerine güleceklerdi belki ama şu an ikisi de yorgun hissediyordu. "Uyuyalım." Y/N kafasını salladı ve ikisi de odalarına gitti. "Anlamıyorum... Bir tane de değil iki tane." Levi kendi kendine söylenince Y/N hafifçe gülmüştü.

•

Saat 10'a geliyordu ve ilk uyanan Levi olmuştu. Birkaç saniye sonra eşi uyanmıştı. Levi duyduğu sessizlikle çocukları bıraktığını unutmuştu. Hemen ayağa kalkıp etrafa bakınmaya başladı, çocuklarının odalarına baktı. En son lavaboya bakacakken aklına onu Y/N'in ailesine bıraktığı geldi. Odalarından gelen kahkaha sesiyle Levi oflamıştı. Y/N eşinin yanına geldi ve birkaç saniye sonra kahkahası durdu. "Beynine işlemişler. Onlara bir şey olmasından korkuyorsun." Dedi ve gülümseyerek Levi'a sarıldı, ardından gözlerini kapattı.

Levi'da kollarını eşine sardı. "Tabii korkarım. Onlar benim spermim." Y/N sarılmayı bırakıp hafifçe Levi'ın dudaklarına vurdu. "Şhh, denmez öyle. İnsan evladına öyle der mi?" Levi hafifçe gülümsedi ve Y/N'in boynunu öptü. "80'li yıllarda birbirini zor bela gören sevgililer gibi hissediyorum. Ama işin tuhaf tarafı evli olmamız. Evli olduğum kadını aynı ev içerisinde özlüyorum bildiğin." Y/N tekrar gülünce Levi'ın yanaklarını avucunun içine aldı. "Ben de öyle. Bugün bol bol vakit geçireceğiz."

Beraber kahvaltı ettiler, yapmaları gereken günlük işleri hallettiler ve zaman sonunda onlara kalmıştı. Saat öğlen 12 olmuştu ve yarın sabaha kadar beraberlerdi. "Çocukları ilk bırakıp geldiğimizde çok komiktin. O an ben de pek idrak edememiştim durumu ama aklımdan çıkmıyor o görüntün."
Y/N, Levi'ın ilk halini aklına getirdikçe istemsizce kahkahalar atıyordu. "O halimi görmek isterdim." "Tüh, keşke video çekseydim."