It's crazy what you did for him☆RK-

2

Ben kendimi değiştiremedim hiçbir zaman.

Küçüklüğümden beri sırf insan denen varlıklar yargılar diye hiç heveslendiğim şeyleri yapamadım.Yaparsam fazla hevesli görünürüm diye.

Kendime hiç yenilik ekleyemedim.Her ne yaptıysam son anda korktum ve bozdum her şeyi.Hiçbir zaman düzgünce yaşayamadım bir şeyleri.

Arkadaşlarım hep bir yerlere gittiler.Süslendiler,makyaj yaptılar.Kendilerinde farklı bir şeyler denediler.Ama ben kaldım ortada.

Korktum,yine korktum.Bir yerlere gittiğimde insanlardan korktum.Süslenemedim.Beğendiğim şeyleri 'Acaba çok mu abartı durur?İnsanlar beğenmez mi?Çok mu hevesli görünürüm gözlerinde' diye düşünerek bıraktım elimden.

Makyaj yapamadım.İnsanların düşüncelerini düşündüm her zaman.Kendi düşüncelerim yoktu benim için.

Her yere her zamanki giyimimle gittim.Her zaman sade oldum.Bu seferde farklı baktılar bana.Bu seferde korktum.

Yaptım,uğraştım kendim için.Giyindim,güzel olduğunu düşündüm.Arkadaşlarıma sordum "Güzel olmuş" dediler.Sonra durdum.Gideceğim yere gitmekten vazgeçtim.Korktum çünkü.Korktum ve utandım.

Her şeyi geri bozdum.Saçlarımın maşasını bozdum ilk önce,olmadı.Kıyafetlerimi sade eşofmanlarımla değiştirdim.Sonra saçımı yıkadım sırf bukleler gitsin diye.

Arkadaşlarım durdurmaya çalıştı beni "Güzel oluşunu bozma,eskisinden daha güzel görünüyorsun" dediler.Sonra eski halimdende korktum.Sadeliğimdende korktum.Nefret ettim kendimden.

Yüzümde çıkan sivilcelerden nefret ettim.Zayıf olmama rağmen yemek yemedim.Göbeğim çıkar diye.Herkes fiziğini ortaya çıkartacak şeyler giyerken ben tekrar korktum.Arkadaşlarımın fiziğimi beğenmesine rağmen korktum.Bol giyindim her zaman.

Ben her zaman korktum bir şeylerden.Her zaman kendimi dibe çekecek düşünceler buldum.Bu düşünceler beynime girdikçe asla bırakmadı peşimi ve ben böyle kaldım.

Tek heveslenip bozmadığım bir şey gri rengine boyattığım saçlarım oldu.Bunuda bozmak istedim.Utandım.Sonra durdurdu beni arkadaşlarım.Sonra durdum,kendimi durdurmaya çalıştım.

Bir yere çıktığımda saçlarımı saklamaya çalıştım.Sonra alıştım ama hala korkuyorum.

Kulağımda ki şarkının melodisini düşüncelerim ezerken durdum.Ağlamak istedim,neden böyleyim dedim.Sorguladım kendimi.

Sonra bir şey oldu,küçük bir kız çocuğu yanıma geldi.Muhtemelen daha 9.sınıfa giden bir kız çocuğu.Arkasına baktım.İlerde bir kaç tane daha arkadaşı vardı.Buraya bakıyorlardı.

Sonra kız konuştu "Abla," dedi "Senin çok güzel olduğunu düşündük ve söylemek istedik sana" dedi.Ne diyeceğimi şaşırdım.İçimdeki yangınla ağzımdan hafif bir "teşekkür ederim" mırıltısı çıktı.Kız gülümsedi ve gitti.

Kıza sarılmak istedim.Ona çok sarılmak istedim.

Sonra kızın ve arkadaşlarının gittiği yola baktım.Uzaklaşmışlardı.Şimdi tüm vücudum yangındaydı.

Ağlamak istedim.Saatlerce ağlamak istedim,hıçkıra hıçkıra içimi sökmek istercesine ağlamak istedim.

Ve ağladım.Saatlerce,hıçkıra hıçkıra ağladım.

●