It's crazy what you did for him☆RK-

4

Sınavlara girdim,sınavlardan çıktım.Bazı sonuçlar açıklandı.Ben korktum yine.Sonuçlardan korktun.

Hep korktuğum gibi korktum.Notlarımdan hep korkardım.Aslında,korktuğum şey notlarım değildi hiçbir zaman.

Ailemden korktum.Onların vereceği tepkiden korktum.

Aynısı oldu sonra.Beni aradılar,rahat bırakmadılar.Konuştum,konuşmaya çalıştım.

"Bozuldun Chaeyoung,orda bozdun kendini"

Gülmek istedim.Hiçbir zaman değişmediğimi söylemek istedim.

"Hiç çalışmayıp yatıyorsun,değil mi?Böyle devam mı edeceksin Chaeyoung?Notlarını düzelt.Bir dahakine çok kötü olur"

Sonra kapandı telefon.Göz yaşlarımı tuttum.Ailemi hep uzak tutmak istemiştim kendimden.Ama sonuçta 'Aile' deniyordu değil mi?

O geceyi hatırladım.Sırf deneme sınavından sıralamada bir kaç kişi geriye düştüğüm zamanı hatırladım.Annemin okulda ki hocalara yazışını hatırladım.Babamın sinirle bağrışlarını hatırladım.

Hocaların 'Soru çözmek için hiç gelmiyor.Bu aralar boşladı' dediğini hatırladım ve nefret ettim hocalarımdan.

Annemin yanıma gelişini hatırladım.Hevesle alıp dolabıma astığım posterleri gözümün önünde parçalayışını hatırladım.Yüzüme tükürdüğünü hatırladım.Vücuduma tekmelerini indirdiğini hatırladım.

Sonra odada beni tek bıraktığını hatırladım.Ağlamamaya çalıştığımı hatırladım.Posterlerimin parçalarını topladığımı hatırladım.Acınası halime aynadan baktığımı hatırladım.

Sonra kızlarına vuramayan ama sözleriyle çok yaralayıcı olan babamı hatırladım.Beni yanına çağırışını hatırladım.Deneme sınavı kağıtlarımı almıştı eline.

Acınası bir şekilde bana bakıp 'Annen çok bir şey yaptımı?' dediğini hatırladım.13 yaşında bir çocuktum tabi.Ürkekçe omzumu tekmelediğini ve ağrıdığını söyledim.Babam bana acıdı.

Kendini suçladı birden "Ben yüreklendirdim"dedi.Gülmek istedim.Sonra anneme kızışını hatırladım.Daha çok gülmek istedim.Benim orda bağrışlarımı ve annemin seslerini duyarken hiçbir şey yapmayışını hatırladım.Oturma odasında oturup sadece seslerimizi dinlediğini hatırladım.

Sonra deneme kağıdıma baktı,ben o haldeyken "Gel,çözemediğin sorulara bakalım" dediğini hatırladım.Oysaki ellerim titriyordu.Çok korkmuştum annemden.Çok korkmuştum babamdan.O halime rağmen babamın bana denemeyi çözdürmeye çalışmasını hatırladım.

Sonra içim daraldı.Kendimi bir yerlerden atmak istedim.Ama yapamayacağımı hatırladım.Bunun için fazlasıyla korkak olduğumu hatırladım.

Sonra koştum ve evin arkasında duran bisikletin yanına geldim.Bisikletime bindim.İlk başta biraz sarsıldım.Sonra sürmeye alıştım.Sonra hızlandım.

Saatlerce bisiklet sürdüm.Hızımı alamayıp daha çok sürdüm.Bacaklarım çok ağrıdı belki ama sürdüm.

Sonra yanıma başka bir bisiklet yaklaştı.Benimle aynı hızda ilerleyen bir bisiklet.Kafamı bisikletin sahibine çevirdim.

Bir çocuk.Benim yaşlarımda bir çocuk.Kafamı tekrar önüme çevirdim.Sonra ikimiz bisiklet sürmeye devam ettik.Sonra durduk

Çocuk bana baktı.Kahve gözleri kahvelerimde dolaştı ve uzaklaşıp gitmek için haraketlendi.Ama onu durdurdum.

"Hey!Adın ne?"

Diye sordum içimdeki yorgunlukla.Ruhumun yorgunluğuyla.

Sonra,bana gülümsedi.Bir şeyler oldu içimde

"Jungkook"

Dedi ve ayrıldı ordan

İsmini defalarca tekrar ettim içimde

Jungkook

Jungkook

Jungkook...

Gözleri aklıma geldi sonra,

Gülümsedim.

●