It's crazy what you did for him☆RK-

9

Hatıralar.

Mutlu olduğun hatıraların vardır,üzgün olduklarında vardır.

Bir hatıranda mutluluktan ağlarken bir hatıranda üzüntüden ağlayamazsın bile.

Ama asıl olay ne kadar zaman geçerse geçsin hatıraların her zaman aklının bir köşesindedir.

Bazılarının üstleri tozlanmıştır belki ama yine ordadır.

Sanki iyi hatıralarımın üzeri tozlanmışta hep acı ve hüzün bulunan hatıralarım aklımdaymış gibi hissediyordum.

Zaten öyleydi.

Herkes ayrı masalarda birbirleriyle sohbet ediyordu.İsteyen kalkıp kahvesini alıyor tekrar oturuyor,isteyen kahvesini alıp gidiyordu.Bazıları kalmak istemesine rağmen dersleri olduğu için gidiyor,bazıları ise masada bile ders çalışıyordu.

Herkes aynı şeyi yapıyormuş gibi görünsede herkesin dünyası farklıydı.İçlerinde yaşadığı duygular,düşündükleri şeyler,sevdikleri şeyler hepsi farklıydı.

Ben ise burada kızlarla oturmuş insanları gözlemliyordum.Hepsinin yüzlerine bakıp mimiklerini çözmeye çalışıyordum.Gözgöze geldiğimde ise hemen gözlerimi kaçırıyor başka bir insana bakıyordum.

Sonra o'nu gördüm.Saçlarının ucları dalgalı bir şekilde alnında dağılıyordu.Siyah pantolonu ve üzerine giydiği gömleği ile çok hoş görünüyordu.Yanında arkadaşları vardı.

Gözleri hissetmiş gibi beni buldu.Gülümsedi,gülümsedim.O varken hep gülümserdim.

Gözlerimi ondan alamazken kalbimin sesini duydum.

Sonra bir şey oldu.Masamıza bir kaç çocuk geldi.Hiç çekinmeden oturdular.Kızlarla arkadaş olduklarını farkettim.Gerildim,çok gerildim.

Kolunu sandalyeme atan çocuk yüzünden daha çok gerildim.Korktum yine.

Hızla ayağa kalktım.Çantamı aldım ve çıktım ordan.İnsanlardan korktum tekrardan.Kalabalığın içinde tek başıma yürümek yine korkuttu beni.

İnsanlarla gözgöze geldim kafeden çıkarken.Ellerim titredi tekrar.Hızlı hızlı yürürken bir sandalyeye çaptım.

"Önüne bak"

Diyerek beni sertçe uyarışlarını duydum.Daha da hızlandım.Garip bakışlardan kaçmak istedim.

Sonra bir şey oldu.Birisi kolumu tuttu,Hissettim.O gelmişti.Beni kafeden çıkardığında durdu.

Bana baktı,ona baktım.Gülümsedim,gülümsedi.O hep gülümserdi.

Bir banka oturduk yine.Cevabını bilmiyormuş gibi öylesine soru sordum.

"Neden geldin?"

Bana baktı.O da benim gibi öylesine cevap verdi "Gelmek istedim" titreyen ellerimi tuttu sonra.Titremelerim yavaşladı ve bitti.Kalbimin hızı azaldı.Normal hızdaydı artık.

Ama kalbimi yine yüksek hıza çıkaran bir şey oldu.Bu sefer korkudan değildi.Bu sefer heyecandan.

Belimden tutup kendine çekmişti beni.Sarılmıştı bana.Kulağıma yine bir şarkı mırıldanıyordu.Ona daha çok sokulmak istedim

"Teşekkür ederim"

Diye fısıldadım sonra.Beni duydu,bu sefer bir şey demedi ama.Sadece daha sıkı sarıldı bana.

Ben ondan hoşlandım sonra.

●

Kurgu hakkında düşünceleriniz?