"Beni çok fazla tahrik ediyorsun!"
Boğuk çıkan sesi beni kendisine daha da çekerken ikimizin arasındaki elimi çıkardım ve iki elimide yanaklarına koydum.Kafasını bana doğru eğmesiyle yüzlerimiz arasında yok denecek kadar az bir mesafe kalmıştı.Şimdi...
Yamaç ile vakit geçirdikten sonra eve gidip uyumuştum.Aşırı yorgun olduğum için uyumak benim için hiç zor olmamıştı.Kendimi direkt uykunun kollarında buluvermiştim.
Şimdi ise yeni bir gün başlıyordu.Enerjik bir şekilde uyanmıştım.Hızlıca kişisel işlerimi hallettim ve üzerimi giyindim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Saçlarımı düzleştirip,takılarımı taktım ve amber kokulu parfümümü sıktım.Ayakkabı olarak ise siyah,yüksek topuklu,uzun çizmelerimi ayağıma giydikten sonra hazırdım.Son olarak siyah zincirli çantamı aldım ve odamdan ayrıldım.
Yamaç ile görüştüğüm için şirketi aksattığım birkaç günle olmuştu.Bugün şirkete gidip varlığımı tekrardan belirtmem gerekiyordu.Galbi birazcık takıntılıydım.
Merdivenlerden hızlıca inip evden ayrıldım ve arabama bindim.Sessiz ve kısa geçen yolculuğumun ardından KARALAR holding'e ulaşmıştım.Kapıdaki güvenlik görevlileri arabamdan direkt benim geldiğimi anlamıştı.Sağ taraftaki koruma ben arabadan inerken hemen holdingin içine girdi.Büyük ihtimalle benim geldiğimi habet verecekti.
Tam o sırada önümden tekerlekli sandalyede oturan bir kız geçti.İçimi anında nefret kaplarken bu kızın suratını parçalamak istiyordum.Dün kardeşimi öldürdüğüm için içimde garip bir his vardı.Üstelik bunu Yamaç'ın öğrenmiş olması felaketti.Dün bunca şeyi yaşamışken ufak bir şeye bile sinirlenmem gayet normaldi!
"Önümden neden geçiyorsun aptal mısın!?"
Sinirle sorduğum soruyla kızın gözleri beni buldu.Yüzünü dikkatle incelerken istemsizce yutkundum.Ben kurbanlarımıasla unutmazdım.Kızın yüzünün beni gördüğü an korku ve nefretle dolması onunda beni unutmadığının bir göstergesiydi.Beni unutmamış olması cok normaldi.Kim ömür boyu kendisini tekerlekli sandalyede oturmaya mahkum eden caniyiunutabilirdi ki?
Gözlerimin önünde anında eski anılar canlanırken o an benim için herşey durmuştu.
Karşımda tekerlekli sandalyede oturan kız,eskiden benim babamın holdingin de çalışmakta olan Bahar'dı.Şirketteyken yanlışlıkla bana omuz atmıştı.Onu azarladığımda ise bana kim olduğumu ve ne hakla ona bağırabildiğimi sormuştu.Ben ise gülerek ona en büyük cevabı vermiştim.
Olayın akşamı adamlarımla Bahar'ı evinden aldırarak özel depoma getirtmiştim.Orda ona dilediğimce işkence yapmıştım.En son tam öldüreceğim sırada beni durduran bir fikir gelmişti aklıma.Bahar'a yaptığım işkencelerden sonra büyük ihtimal sakat kalacaktı.Bunu tahmin etmiştim.Sonrasında ise sakat kalmasının ona verebileceğim en güzel hediye olacağına kanaat getirmiştim.
Şimdi ise sakat bıraktığım kız...Bahar...Karşımdaydı...
"S-sen!?"
Sesinin titremesi ve kekelemesiyle yüzümde istemsizce bir gülümseme oluştu.Gözleri usulca dudaklarımdaki gülümsemeyi bulurken Bahar'ın sesinin titremesi gibi vücudu da titremeye başlamıştı.Anlaşılan o ki Bahar'da küçük bir travma yaratmıştım.
